Totaal aantal pageviews

maandag 31 december 2012

Te veel om te sterven, te weinig om te leven!

Het is op het zonnige eiland Curaçao de laatste dag van het jaar 2012 geworden. Inmiddels is de dag al een redelijk eind gevorderd en is het tegen half een in de middag. Uw Hoofdredacteur heeft anderhalf uur lang doorgebracht met het bakken van oliebollen in de meest prachtige vormen. Het resultaat mocht er zijn, zo begreep althans Uw Hoofdredacteur van de Olijke Twee en van Moeder de vrouw. Het jaar 2012 zit er dus bijna op en zal vanavond definitief worden uitgeluid met groot vuurwerk in de nabijheid van de pontjesbrug in Punda, alwaar zich traditiegetrouw velen zullen verzamelen. Zo ook de familie Hoofdredacteur nu die, sedert gisteren, weer is verenigd op dit zo fraaie eiland.

Gisteren, net na het middaguur, landde Uw Hoofdredacteur na een verblijf van zo'n 10 dagen in de wereld van Fidel Castro en Che Guevara, via een korte stop in Panama, vanuit Havana op Curaçao. Tien dagen waarin een onvergetelijk bezoek werd gebracht aan Cuba. Een trip  om werkelijk nooit meer te vergeten. Uw Hoofdredacteur kwam ogen en oren tekort om de vele indrukken op te kunnen slaan. Immers, alweer ruim een week geleden vertrok Uw Hoofdredacteur richting Havana om daar de eerste twee nachten van de trip te gaan doorbrengen. Met wat zenuwen in zijn lijf, dat dan weer wel. Dit was voornamelijk te wijten aan het feit dat het maar niet gelukte vervoer in Cuba via het World Wide Web te regelen. Achteraf was dat overigens prima, het maakte het avontuur er des te fraaier op.
 
Havana bleek een geweldige stad. Prachtige gebouwen, vele zeer oude Amerikaanse automobielen en enorme sigaren bleken er te kust en te keur voorradig te zijn. In een sfeer die ronduit weggekomen leek te zijn uit een oude spionageserie werd Uw Hoofdredacteur met zeer grote regelmaat aangeklampt door Cubanen die uit alle macht trachtten een centje bij te verdienen. Dat alles in een sfeer van volkomen geheimzinnigheid. Met grote frequentie weerklonk het achter de rug van Uw Hoofdredacteur: "Psst, psssst, pssst!" Steevast bleek het te gaan om geurige sigaren of flessen rum die, voor een vriendenprijsje, te koop werden aangeboden. In de winkels? Geen assortiment te verkrijgen. Nee, zoals een Cubaan later uitlegde. de echte handel wordt bedreven op straat. Daar waar je, binnen een dag of twee, leert dat onderhandelen een echt en uitermate ingewikkeld beroep kan zijn. Vervoer, voor de rit van ongeveer 300 kilometer richting Trinidad, was snel geregeld. Steevast was het zo dat er altijd wel weer "een vriend van een vriend van een vriend" was, die Uw Hoofdredacteur voor een alleszins redelijke prijs naar de volgende bestemming wilde brengen.

Zo werd Uw Hoofdredacteur na twee dagen Havana, gedurende een uur of vijf, uitermate comfortabel per Chevy uit 1955, naar Trinidad vervoerd waar hij was gehuisvest in een zogenaamde finca. Een finca bleek een soort ranch te zijn alwaar, zo vertelde men Uw Hoofdredacteur bij aankomst, zijn paard al voor hem gereed stond. En inderdaad, voor het kamertje waar Uw Hoofdredacteur twee nachten zou mogen slapen stond, op een grasveldje, een fraai bruin paardje al hinnikend te wachten. Niet vreemd, zo zou later worden opgemerkt. In Trinidad, alwaar de tijd sedert het jaar des Heeren 1851 lijkt te hebben stilgestaan, viel geen auto te bekennen. Men rijdt er te paard, al dan niet voorzien van een klein karretje erachter gespannen.
Bussen? Vergeet het maar, hetgeen eigenlijk overal in Cuba het geval was overigens. Men wordt vervoerd door bij de uitgang van een dorp of stadje te gaan staan en te wachten op een legertruck waar passagiers vervolgens als vee in worden gestopt. Alternatief? Jazeker, U wacht korte tijd op een koetsje om vervolgens een vaak urenlange reis af te leggen onder niet al te comfortabele omstandigheden. Trinidad was dus overweldigend. Veelal straatarme mensen die hun leven dansend doorbrengen onder de klanken van overal opgestelde Cubaanse muzikanten. Het leven is zo ingewikkeld dus nog niet. Tenminste, zolang er niet wordt gesproken over leefomstandigheden. Zoals een Cubaanse jongeman treffend vertelde onder genot van het hem aangeboden biertje: "Dit systeem is krankzinnig! Het levert je net teveel op om te sterven en net te weinig om te leven!"

Vanaf Trinidad trok Uw Hoofdredacteur verder om, via een verblijf van een dag in Santa Clara, uiteindelijk te belanden in Matanzas. Wederom zo'n stadje met verborgen schoonheden die slechts konden worden ontdekt nadat een jonge Cubaan aanbood een dag met Uw Hoofdredacteur op te trekken. Een auto of paard had hij niet, zo liet hij enigszins verontschuldigend weten. Er diende dus gelopen te worden, en hoe! Tot op de dag van vandaag heeft Uw Hoofdredacteur grote blaren op zijn voeten waardoor hij het voornemen, mocht hij het al eens hebben bezeten, de Nijmeegse Vierdaagse ooit mee te gaan lopen, definitief als onzinnig heeft verworpen. De dag met de gids leverde prachtige beelden op, nu een markt werd bezocht die slechts voor Cubanen, met een munteenheid waarin door toeristen niet betaald kan worden, toegankelijk was. Daarna werd een bezoek gebracht aan 29 kilometer druipsteengrot. Al met al: verbijsterend aan de ene kant, ontroerend aan de andere zijde.

Via een vriend van de gids werd Uw Hoofdredacteur uiteindelijk voor de laatste twee dagen verblijf weer afgeleverd in Havana. Wederom werden twee dagen lang de meest kleine steegjes doorgelopen en werden er Mojito's gedronken op fraaie pleinen die de meest prachtige muziek bleken te herbergen. Sneller dan snel kwam er een einde aan een dus onvergetelijke trip naar Cuba. Uw Hoofdredacteur had Moeder de vrouw immers beloofd om oliebollen voor haar te gaan bakken op de laatste dag die het jaar 2012 kent. Maar desalniettemin, Cuba staat voor de rest van zijn leven op het netvlies van Uw Hoofdredacteur gegrift!

Op Curaçao aangekomen werd Uw Hoofdredacteur afgehaald door Moeder de vrouw met in haar kielzog de Olijke Twee. Eerst nadat beide olijkerds urenlang aan een stuk hun verhalen bij Uw Hoofdredacteur deponeerden, ontstond de mogelijkheid om even met Moeder de vrouw van gedachten te wisselen. Ook zij had de nodige avonturen meegemaakt toen plotsklaps, tijdens een van de laatste dagen van haar verblijf op Curaçao, de eega van de heer Pinoccio met een niersteenaanval in het plaatselijke ziekenhuis belandde. Juist deze dagen zou het gezin Pinoccio bij Moeder de vrouw logeren in de opmaat naar hun vertrek naar Nederland. Uren later, het was al nacht, belde de heer Pinoccio met de mededeling dat men het ziekenhuis mocht verlaten. Er was slechts een probleem, zo wist de heer Pinoccio. Er was sprake van een lekke band en een reserveband die niet bij de auto bleek te behoren. Uiteindelijk arriveerde de familie Pinoccio, diep in de nacht, per taxi ten huize van Moeder de vrouw om uiteindelijk, de dag erop, naar Nederland te gaan vertrekken. Aldaar is het koud, zo begreep Uw Hoofdredacteur uit een foto van de heer en mevrouw Pinoccio. Toch mooi te zien dat het leven dat zij op Curaçao gewend waren te leiden, onder een dekentje gewoon werd voortgezet.

Daarnaast had Moeder de vrouw geruime tijd doorgebracht op het plaatselijke politiebureau nu, op enig moment, werd geconstateerd dat beide kentekenplaten van de auto van Uw Hoofdredacteur waren gestolen. De agent die de aangifte opnam begreep er niet veel van: "Wanneer heeft U de platen voor het laatst gezien Moeder de vrouw?" Moeder de vrouw vertelde dat zij geen enkel idee had wanneer zij de kentekenplaten voor het laatst had gezien, maar dat antwoord kon door de agent niet worden verwerkt. "Dat kan niet Moeder de vrouw, ik moet een datum invullen. Denkt U eens goed na dan!" Moeder de vrouw vertelde dat dan waarschijnlijk op of omstreeks 21 december, de dag van vertrek van Uw Hoofdredacteur, sprake was geweest van de ontvreemding. De agent zuchtte eens diep en berichtte: "Het moet echt concreter Moeder de vrouw. U zegt op 21 december, hoe laat dan ongeveer?" Moeder de vrouw deed alsof zij diep nadacht en zei dat het waarschijnlijk in de nachtelijke uren zou zijn gebeurd. De agent besloot dat het zo wel voldoende was en schreef op dat ontvreemding had plaatsgevonden op of omstreeks de nachtelijke uren op of omstreeks de nacht van 21 op 23 december 2012. Waarschijnlijk betreft het hier de langste nacht die ooit op Curaçao is voortgekomen.

Tijd om af te sluiten. Het jaar 2013 komt eraan en de herinneringen van Uw Hoofdredacteur gaan nog snel even terug aan al de collega's die het afgelopen jaar definitief afscheid namen en naar Nederland terugkeerden. Ronald, Christel, Lisa, Paul, Ina en Frans en noem ze maar op. Hen allen, maar ook de vele lezers van de dagelijkse edities van "Een Zonnig Avontuur" wordt een fijne jaarwisseling en een in alle opzichten voorspoedig 2013 gewenst namens de Olijke Twee, Julia en Levi geheten, namens Moeder de vrouw en vanzelfsprekend namens Uw Hoofdredacteur. Moge het nieuwe jaar U in alle opzichten brengen wat U ervan verwacht!

Wordt vervolgd…..    

vrijdag 21 december 2012

Feliz Navidad.....

Op het nog donkere eiland Curaçao is het vrijdagochtend 21 december 2012 geworden. Het is nog donker, het is immers net na zessen in de vroege ochtend. Uw Hoofdredacteur heeft vakantie, maar besloot desalniettemin om vroeg zijn mandje te gaan verlaten. Er wachten immers nog een paar klusjes vooraleer, zo tegen de klok van half twee vanmiddag, het vliegtuig richting Panama zal worden betreden. Vandaag is het namelijk zover, Uw Hoofdredacteur vertrekt voor een dag of tien naar het land van Fidel Castro en Mojito's: Cuba. De komende tien dagen zult U dan waarschijnlijk ook verstoken blijven van nieuwe edities van "Een Zonnig Avontuur." Immers, naar het schijnt is er op Cuba nauwelijks de mogelijkheid gebruik te maken van Internet of van een mobiele telefoon. Uw Hoofdredacteur kent dan mogelijk ook een periode van volstrekte rust, althans daar waar het gaat om telecommunicatie. Gelukkig gelukte het gisteren op de valreep nog om een slaapplaats te vinden op verschillende plaatsen op Cuba, hetgeen overigens nog niet meeviel. Uw Hoofdredacteur is dus onder dak de komende periode en wenst alle lezers in elk geval nu alvast zeer fijne feestdagen toe!

De afgelopen dagen was Kerst het thema waar veel om draaide. Zo kon het dan ook zijn dat de Olijke Twee, Julia en Levi geheten, op de woensdagavond konden genieten van een kerstdiner op hun eigen Schroederschool. Tegen de klok van zes in de avond werd de gehele familie Hoofdredacteur verwacht op het schoolplein, alwaar een spetterend optreden van ondermeer de jongste olijkerd (een vrije vertolking van "Feliz Navidad") leidde tot groot applaus van de vele aanwezigen. Nadien werd het tijd voor de Olijke Twee om hun klas te gaan opzoeken alwaar kon worden genoten van een overheerlijke maaltijd die bestond uit pannenkoeken, broodjes worst, poffertjes en noem maar op. Ook Moeder de vrouw, die was ingedeeld als hulpserveerster in de klas van dochterlief Julia, liet zich het geheel prima smaken. Uw Hoofdredacteur kon het einde van de maaltijd, onder het genot van een glaasje, samen met de heer en mevrouw Pinoccio, rustig afwachten op het schoolplein. Na verloop van tijd meldden zich beide olijkerds met de mededeling dat sprake was geweest van een uitermate geslaagd kerstdiner. De komende weken genieten ook zij van vrije dagen.

Helaas diende er ook afscheid te worden genomen de afgelopen dagen. Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren dient de eega van de heer Pinoccio, samen met zoon Frans, het komende weekeinde definitief terug te keren naar het kille en natte Nederland. Na zo'n anderhalf jaar woonachtig te zijn geweest in de tropen is dat iets waaraan wel even gewend dient te worden. Gisterenavond nam het gezin Hoofdredacteur afscheid van hen met een etentje bij landhuis Brakkeput Mei Mei. Terwijl de Olijke Twee en Frans zich vermaakten in de speeltuin, waren er mooie woorden en cadeautjes die het afscheid inluidden. De komende maanden zal de heer Pinoccio dientengevolge zijn eigen potje dienen te koken nu hij pas per 1 april van het komend jaar definitief naar Nederland zal gaan terugkeren. U begrijpt, ook dat zal even wennen worden.

Uw Hoofdredacteur houdt met schrijven op voor vandaag. Immers, de koffer dient nog te worden gepakt en er dient nog een bank te worden bezocht om wat Euro's te scoren. Euro's omdat het op Cuba onmogelijk is om met Antilliaanse guldens of dollars een rekening te voldoen. Ook een creditcard lijkt niet te worden geaccepteerd. U ziet, zo regeert ook ver van Griekenland en de andere Europese landen, de Euro "all over the world." Uw Hoofdredacteur wenst U in elk geval heel fijne dagen en brengt U, te zijner tijd, vanzelfsprekend op de hoogte van zijn komende avonturen!

Wordt vervolgd…..

woensdag 19 december 2012

Je moet er een neus voor hebben.....

Het is vandaag woensdag 19 december 2012 geworden op het nog ietwat schemerige eiland Curaçao. Het is de laatste werkdag vooraleer Uw Hoofdredacteur kan gaan genieten van een tweetal weken vakantie. En, het moet gezegd, daar kijkt hij ten zeerste naar uit. Het is immers een prima vooruitzicht te bedenken dat over twee dagen de reis naar de oude binnenstad van Havana een aanvang kan gaan nemen. Overigens, het verkrijgen van slaapplaatsen en een huurauto lijkt vooralsnog wel enige problemen te gaan opleveren. Maar ja, het klimaat schijnt ook op Cuba van zodanige kwaliteit te zijn dat de nachten wel warm worden doorgekomen. U zult het vast en zeker vernemen in een der volgende edities van "Een Zonnig Avontuur."

Terwijl in alle vroegte alweer een tweetal gigantische cruiseboten de haven van Punda kwamen binnenvaren, wordt het dagelijks leven op dit zo fraaie eiland weer langzaam opgestart. Uw Hoofdredacteur zegt langzaam omdat met name de jeugd het gisterenavond enigszins laat maakte. Op veel scholen, en zo ook op die van de Olijke Twee, werd gisterenavond namelijk een kerstdiner voor de jeugd georganiseerd. De klaslokalen waren stemmig versierd en de meest heerlijke gerechten stonden uitgestald. Allereerst werden er, door de verschillende leerlingen uit de diverse leerjaren, fraaie kerstliederen ten gehore gebracht waarna de kinderen, in beslotenheid, konden genieten van het diner. Voor de ouders was er in de tussenliggende periode, waarin op de kinderen kon worden gewacht, tijd om een biertje te drinken, wat te luisteren naar kerstmuziek of een praatje te maken. Vanochtend zouden de Olijke Twee zich dan ook later mogen melden op school en kon er allereerst worden uitgeslapen. Echter, tot grote verbazing van Uw Hoofdredacteur meldden beide olijkerds zich al tegen half zes in de ochtend voor hun laatste dagje school. Vanaf morgen genieten ook zij vakantie. Hieperdepiep!

Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren is de jongste olijkerd, Levi geheten, een trouw bezoeker van de wekelijkse karatelessen op de marinebasis van Parera. Als verreweg het jongste en kleinste mannetje van de groep karatekas, diende hij wel even te wennen aan de soms fikse trappen en stoten die de mannetjes elkaar toedienen. Dat was dan ook geruime tijd de reden dat de olijkerd, op het moment dat er in tweetallen gevochten diende te worden, zich meldde bij de Sensei met de boodschap dat hij "even moest plassen." Juist wanneer de fysieke matpartijen vervolgens ten einde liepen, dan was het ventje uitgeplast. Echter, de laatste maanden heeft het ventje besloten dat plassen niet langer een noodzaak is; hij vecht tegen willekeurig welke tegenstander ook. Nu is het zo dat er op 12 januari van het volgend jaar examens worden afgenomen om eventueel een andere kleur band om het karatepak te kunnen verkrijgen. Ook Levi, de jongste olijkerd, zal die dag examen gaan afleggen. Weliswaar als kleinste en minst ervaren strijder, echter de Sensei berichtte dat het mannetje zeker een oranje slip aan zijn witte band verdient. U begrijpt, het ventje is apetrots. "Nog maar heel even trainen en dan sla ik waarschijnlijk vanzelf planken door hoor Pap. Eerst ga ik even een oranje slipje halen!" Ook Uw Hoofdredacteur is dus trots, U kunt het zich waarschijnlijk voorstellen.

Dan nog even kort het volgende. Op de route die Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur welhaast dagelijks dienen af te leggen om thuis te geraken, bevindt zich een grote supermarkt. Enige dagen geleden besloot Moeder de vrouw, op weg naar Huize Hoofdredacteur, daarom snel even wat boodschappen mee te nemen. Zij was in gezelschap van beide olijkerds, Julia en Levi geheten. Aangekomen bij de winkel stapte Moeder de vrouw uit de auto om vervolgens een zeer smerige lucht op te kunnen snuiven. Zij sprak de olijkerds aan: "Bah, wat stinkt het hier. Ik ruik vreemde dingen. Of ligt het aan mij?" Zoonlief, de jongste olijkerd, liep naar zijn Moeder toe en begon haar hevig te besnuffelen. "Nee hoor Mam! Het ligt niet aan jou. Jij ruikt wel lekker!"
 
Wordt vervolgd…..   

dinsdag 18 december 2012

In het pak naar "Facade".....

Op het zeer zonnige eiland Curaçao is het vandaag dinsdag 18 december 2012 geworden. Het is nog vroeg op dit zo fraaie eiland, al zitten de Olijke Twee inmiddels al op hun schooltje. Uw Hoofdredacteur heeft nog even kort de tijd om U te voorzien van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur" alvorens hij zich op Hato airport dient te vervoegen om hoog Haags bezoek van het vliegveld af te gaan halen. Het is immers hoog tijd om U even bij te praten nu het de afgelopen dagen te druk was om U te voorzien van actuele ontwikkelingen. Het was namelijk zo dat Uw Hoofdredacteur gisteren al zeer vroeg in de ochtend, terwijl het nog uitermate donker was, af diende te reizen naar het mooie eilandje Bonaire. Aldaar stond namelijk de officiële opening gepland van de uitbreiding van de penitentiaire inrichting Bonaire. En, omdat Uw Hoofdredacteur een formele uitnodiging had ontvangen, maakte hij live de inzegening van de inrichting mee. Een minpuntje was het feit dat hij des middags helaas geconfronteerd werd met urenlange vertraging voor de vlucht terug naar Curaçao, die overigens slechts tien minuten duurde uiteindelijk, maar dat terzijde. Hoog tijd U dus te voorzien van nieuwe berichten vanaf dit fraaie eiland.

Uw Hoofdredacteur grijpt nog even terug naar het weekeinde. Immers, er stond op de zaterdagavond een feestje voor het personeel van de organisatie waar de verschillende teamleden en Uw Hoofdredacteur werkzaam zijn, gepland. Kort voor het gezelschap zou afreizen naar "Facade", de locatie waar het feest werd georganiseerd, ontving Uw Hoofdredacteur een telefoontje. "Hallo Hoofdredacteur. U spreekt met het organisatiecomité. Helaas waren wij vergeten te melden dat U dient te verschijnen in een kostuum vanavond in verband met officiële toespraken. Tot straks. Oh ja, kunt U Uw teamleden ook even informeren?" U begrijpt dat deze mededeling door de verschillende teamleden, die inmiddels een prettig zittende jeans en een mooi shirt hadden aangetrokken, niet bepaald met gejuich werd ontvangen. Echter, bij aankomst op de feestlocatie werd ras duidelijk hoe goed het maar was dat er toch nog even was gebeld. De verschillende locale collega's waren namelijk gehuld in de meest prachtige kostuums en de dames hadden duidelijk rekening gehouden met een bijzonder avondje uit. Het werd een gezellige avond waarbij kon worden gegeten, gedronken en fiks kon worden gedanst. Met name de heer Pinoccio liet duidelijk blijken enorm in zijn sas te zijn. Ook al moest hij dan een kostuum aan!

Op de zondag werd, in gezelschap van de familie Pinoccio, een bezoek gebracht aan het altijd gezellige Kokomo Beach. De uitbater van het geheel had op bijzondere wijze de nodige kerstversieringen aangebracht, hetgeen de stemming zeer ten goede kwam. Uw Hoofdredacteur diende enigszins verlaat bij het gezelschap aan te sluiten; hem wachtte eerst nog een vergadering op de zondagmiddag. Het werd uiteindelijk een zeer vermakelijke middag, met als hoogtepunt een prima band die geweldige nummers live vertolkte. U ziet, de weekenden op Curaçao zijn inderdaad zo slecht nog niet.
Gisterenavond was Uw Hoofdredacteur, na verlaat te zijn teruggekeerd vanaf Bonaire, nog genood voor een eindejaarsbijeenkomst bij de Nederlandse Vertegenwoordiging te Scharloo. Gehuisvest in een prachtig pand met een zeer mooie tuin rondom, sprak de Nederlandse Vertegenwoordiger, Gerard van der Wulp, mooie woorden over de kansen op samenwerking binnen het Koninkrijk. Tegelijkertijd was er op verschillende plekken te Punda sprake van kerstverlichting die er mocht zijn. Het werd dan ook een zeer genoeglijke avond die door vele genodigden werd bezocht. Het feit dat de muziek werd verzorgd door een soort van Cubaanse band, deed Uw Hoofdredacteur denken aan de komende vakantie. Nog maar een paar daagjes werken en dan is het al zover!

Nog graag even kort Uw aandacht voor het bezoek dat kortgeleden werd afgelegd op Curaçao door een Zwolse collega. Laten we hem Aart R. noemen. Samen met zijn eega Ellen vertoefde hij enige tijd geleden op Curaçao waarbij hij diverse ontmoetingen had met oud collega's zoals de heer Pinoccio en Uw Hoofdredacteur. Het leek de heer Pinoccio indertijd een uitgelezen mogelijkheid om Aart R. eens strak in het tenue te hijsen waarin in de inrichting op Curaçao dagelijks wordt rondgelopen. Dit echter onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat het resultaat zou worden vastgelegd op een foto. Geruime tijd na terugkeer van Aart R. naar zijn standplaats Zwolle was er echter van een foto nog geen sprake. Althans, tot hedenochtend. Tot grote verbazing van Uw Hoofdredacteur verscheen er in alle vroegte een afbeelding van Aart R. op zijn scherm, hetgeen overigens zo vroeg absoluut geen pretje is. Het moet gezegd: het tenue staat hem meer dan prima. Indien het ooit aan de orde komt zou Zwolle gemakkelijk in kunnen worden geruild voor Curaçao, qua tenue dan!

Wordt vervolgd…..  

zaterdag 15 december 2012

Vader gaat op stap.....

Het is zaterdagochtend 15 december 2012 op het fraaie eiland Curaçao. De zon schijnt inmiddels weer nadat er, gedurende een kort moment, een fikse hoeveelheid regenwater naar beneden is gekomen. Het klaart dus weer op en alle ingrediënten voor een mooie zaterdag lijken aanwezig. Uw Hoofdredacteur heeft juist, een half uurtje geleden, zijn luiken geopend omdat hij in de gelegenheid werd gesteld om wat langer in zijn mandje te blijven liggen. Als je ouder wordt lijkt het immers wel alsof dat af en toe noodzakelijk is. Nu wacht een lekker kopje koffie en een half uurtje schrijfwerk waarna Uw Hoofdredacteur zich met beide olijkerds op pad dient te begeven richting muziekles, boekhandel en autowasstraat. U ziet, er staat weer een druk programma op stapel vandaag.

Het is gelukt! Nadat Uw Hoofdredacteur met Moeder de vrouw was overeengekomen dat het goed zou zijn er "eens even tussenuit te knijpen", werd de dag van gisteren deels doorgebracht met het zoeken van een mooie bestemming. En, dat is dus gelukt nu Uw Hoofdredacteur, helemaal alleen, op vrijdag de 21e december richting Havana, Cuba, zal vertrekken om, een dag of negen later, weer voet te gaan zetten op Curaçaose bodem. In eerste instantie zal de reis vanaf Curaçao voeren richting Panama om aldaar over te kunnen stappen in een vliegtuig naar Havana. Vanaf Havana zal de reis, een dag of twee later, vervolgd worden richting Vinales om aldaar een blik te kunnen werpen in de mooie vallei en de vele sigarenfabriekjes. Nadien reist Uw Hoofdredacteur in de richting van Trinidad en Santa Clara om in die steden de vele prachtige plaatjes met eigen ogen te kunnen zien. De reis zal vervolgens eindigen in Havana. Althans, als het Uw Hoofdredacteur gelukt onderdak te vinden in een zogenaamde "Casa familiair". Juist, U leest het goed, Uw Hoofdredacteur gaat werkelijk een groot avontuur tegemoet nu hij gaat rondtrekken en zal trachten dagelijks onderdak te vinden bij Cubaanse gezinnen. Verder zal het stil zijn rond Uw Hoofdredacteur nu blijkt dat er geen telefoonverkeer mogelijk zal zijn en geen internetverbinding voorhanden is in Cuba. Spannend, dat wel! U zult te zijner tijd dan ook zeker kunnen vernemen hoe de trip zal zijn verlopen.

Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren had de familie Hoofdredacteur kortgeleden bezoek van de hartsvriendin van Moeder de vrouw, Monique geheten. Inmiddels is Monique alweer geruime tijd terug in het kille en regenachtige Nederland, maar wordt zij nog dagelijks, vooral door de Olijke Twee, erg gemist. De afgelopen week waren beide olijkerds, Julia en Levi geheten, dan ook druk met het op peil houden van de communicatie richting Monique. "Grenst Nederland ook aan een zee Mam?" zo vroegen beide olijkerds. Toen het antwoord daarop bevestigend bleek te luiden, was hun keuze snel gemaakt waar het gaat om de manier van communiceren. "Dan sturen we Monique even een brief Mam", zo wisten beide kinderen. "En, we hoeven gelukkig geen postzegels te kopen. We sturen gewoon even wat flessenpost naar Monique!" En, zo kon het dan ook zijn dat er zeer hartelijke brieven werden opgesteld die vervolgens, opgerold en wel, in een fles werden gestopt. De officiële tewaterlating volgde even later. Nu dus maar even wachten op het moment dat Monique de ontvangst zal bevestigen. Het kon wel eens even duren!

Vanavond wacht de (veel) rustiger Fries, de heer Pinoccio en Uw Hoofdredacteur nog een bijzonder uitje. Zij zijn namelijk de officieel genodigden tijdens een groot personeelsfeest van de afdeling die de heer Pinoccio onder zijn hoede heeft. In een soort van discotheek, ergens in de buurt Salina, wordt het gezelschap verwacht tegen de klok van negen uur. Het feest, zo vermeldt de uitnodiging, zal voortduren tot drie uur de volgende ochtend. Dat einde is Uw Hoofdredacteur overigens niet van plan af te gaan wachten, edoch de aanwezigheid van de genoemde heren wordt wel uitdrukkelijk op prijs gesteld. Uw Hoofdredacteur dient de openingsspeech te verrichten waarna de gezelligheid waarschijnlijk zal kunnen losbarsten. Het jaar 2012 wordt derhalve al een beetje uitgeluid door de verschillende collega's. De gedachten van Uw Hoofdredacteur zijn echter veel meer bij een "Zalig Kerstfeest" in Cuba!

Wordt vervolgd…..    

vrijdag 14 december 2012

Er even een weekje tussenuit.....

Vandaag is het op Curaçao vrijdag 14 december 2012. De zon schijnt vanaf de vroege ochtend al volop op dit zo fraaie eiland waar het dus momenteel behoorlijk warm aan het worden is. De bewolking en de lichte regenval van gisteren behoren weer tot het verleden en het ziet ernaar uit dat een stralende dag wacht. Vandaag is het alweer de laatste werkdag van een drukke werkweek. Dat betekent dat er weer een weekeinde aanstaande is om te genieten van een aantal vrije dagen. Vrijde dagen die Uw Hoofdredacteur sowieso in het vooruitzicht heeft nu hij nog slechts een week dient te werken waarna twee vrije weken volgen. Vrije weken die hij onverwacht waarschijnlijk op een mooie plek elders op de wereld gaat doorbrengen, maar daarover later meer. Allereerst is het even zaak U bij te praten over de actuele ontwikkelingen op dit eiland. En, zoals U dat bent gewend, daartoe dient deze editie van "Een Zonnig Avontuur."

In Huize Hoofdredacteur heerst de laatste dagen volstrekte rust. Nu zult U zich wellicht afvragen hoe dat mogelijk is, immers de Olijke Twee, Julia en Levi geheten, maken normaliter drukte voor tien. Welnu, het is als volgt. Dochterlief Julia heeft een mooie film ontdekt onder de titel "Kruistocht in Spijkerbroek." Dag na dag zit zij al aan het televisietoestel gekluisterd om, keer op keer, deze rolprent te bewonderen. Na afloop barst zij steevast in tranen uit omdat zij de film zo zielig vindt. Desalniettemin volgt onmiddellijk nadien de oproep om de film opnieuw af te draaien. Op een ander, veel kleiner overigens, scherm is zoonlief Levi van de vroege ochtend tot de late avond druk in de weer om de avonturen van Mister Bean te volgen. En dus is het rustig in Huize Hoofdredacteur. Slechts bulderend gelach van zoonlief en het gesnik van dochterlief waren de laatste dagen te horen. Het moet gezegd, Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur genieten er even met volle teugen van! Niet van het gesnik, maar wel van de rust.

Zoals gezegd, Uw Hoofdredacteur kent binnenkort een aantal vrije dagen. Daarover zat hij gisterenavond, al uitkijkend over de door de maan verlichte zee, onder het genot van een glaasje wijn, met Moeder de vrouw van gedachten te wisselen. Plots berichtte Moeder de vrouw: "Waarom ga je er niet een paar dagen in je eentje tussenuit? Er zijn zoveel mooie plekken die je nog wilt zien. Doe toch man, ga toch lekker een weekje naar Cuba bijvoorbeeld." U begrijpt, Uw Hoofdredacteur was met stomheid geslagen waarna onmiddellijk zijn gedachten afdwaalden naar mogelijke reisbestemmingen. Het is immers al veel langer een grote wens van hem om een blik te kunnen werpen op de Oldtimer Chevrolets die de straten van Havana bevolken of om een heuse sigarenfabriek op het Cubaanse platteland met een bezoek te gaan vereren. U begrijpt het al, het aanbod van Moeder de vrouw om het gezin Hoofdredacteur een weekje alleen draaiende te houden, werd dankbaar aanvaard. Nu nog even zien dat er een vliegtuig valt te scoren en een hotelletje kan worden gereserveerd en dan kan Uw Hoofdredacteur op pad. Een mooi avontuur wacht hem derhalve binnenkort. Wat de bestemming uiteindelijk zal gaan worden is afhankelijk van beschikbare vluchten en dergelijke. U zult het vast en zeker kunnen vernemen in een volgende editie van "Een Zonnig Avontuur."

De heer Pinoccio is bezig met de laatste gezinsweek op Curaçao. Nu zult U zich wellicht afvragen wat de strekking is van deze zin. Welnu, het is als volgt. De eega van de heer Pinoccio, vergezeld door zoon Frans, vertrekt op 23 december definitief naar het koude en ijzelachtige Nederland. De heer Pinoccio zelf blijft nog drie maanden, in zijn eentje derhalve, op dit zo fraaie eiland om wat klussen af te maken. Eerst per april zal hij zelf terugkeren naar Nederland. U begrijpt, nu het moment van afscheid nadert, wordt de heer Pinoccio toch steeds wat stiller nu hij zich realiseert dat hij maandenlang zijn eigen potje zal moeten koken en zijn eigen overhemden zal moeten strijken. Gelukkig zijn de (veel) rustiger Fries en Uw Hoofdredacteur de komende maanden beschikbaar om de heer Pinoccio moreel bij te staan. Zij slepen hem er vast en zeker wel door!

Wordt vervolgd…..   

donderdag 13 december 2012

De uitnodigingen stromen binnen!

Vandaag is het donderdag 13 december 2012 geworden op het zo fraaie eiland Curaçao. Terwijl Uw Hoofdredacteur vanochtend vroeg van verre de cruiseboten, voorzien van zeer veel verlichting, al zag aankoersen op Curaçao, viel rond hem de regen met bakken uit de lucht. Het was dus erg nat vanochtend vroeg op het eiland. Gelukkig is het inmiddels behoorlijk opgeklaard en ziet het ernaar uit dat het de rest van de dag weer prima weer zal worden. De maand december vordert alweer gestaag; de dagen gaan in sneltreinvaart voorbij. Nog iets minder dan twee weken en dan staan de Kerstdagen alweer voor de deur. Het blijft toch een vreemd gevoel Kerst mee te kunnen maken in een tropische omgeving. Kerstliedjes beluisteren op straat terwijl de temperatuur tegelijkertijd boven de dertig graden Celsius ligt; op de een of andere wijze past het niet helemaal bij elkaar. Hoe het ook zij, gisteren kreeg Uw Hoofdredacteur te horen dat de Curaçaose overheid in al haar wijsheid heeft besloten om haar ambtenaren op 24 en 31 december een vrije dag toe te kennen. U begrijpt, deze mededeling werd door de verschillende teamleden met gejuich ontvangen.

Dat het einde van het jaar ras nadert is op het dagelijks werk ook duidelijk te merken. Door de verschillende afdelingen van de organisatie waar de teamleden en Uw Hoofdredacteur werkzaam zijn, worden er diverse activiteiten georganiseerd. Het ene na het andere feest staat al gepland. Welhaast elke afdeling viert haar eigen feestje of organiseert haar eigen bazaar, iets wat de teamleden en Uw Hoofdredacteur eigenlijk niet zijn gewend. Het is de organisatie als geheel echter, bij het ontbreken van de daarvoor benodigde pecunia, volstrekt niet mogelijk een centrale feestelijke bijeenkomst te organiseren. De verschillende afdelingen organiseren daarom zelf feestelijke activiteiten en worden daarvoor veelal gesponsord door vrienden, kennissen en andere partijen. Op feestelijke wijze luidt men vervolgens, vaak tot diep in de nacht, het jaar 2012 uit. De teamleden en Uw Hoofdredacteur ontvangen dan ook welhaast dagelijks uitnodigingen welke afkomstig zijn van de verschillende afdelingen. U ziet, men houdt op Curaçao wel van een feestje!

Het schooljaar van de Olijke Twee, Julia en Levi geheten, loopt eveneens ten einde. Nog een viertal dagen, die overigens ook vooral in het teken zullen staan van festiviteiten, rest hen alvorens de klasdeur voor de laatste maal in 2012 achter hen kan worden dichtgeslagen. Wat gaat de tijd toch snel, Uw Hoofdredacteur kan zich immers nog levendig heugen dat beide olijkerds, welhaast vier jaar geleden, werden afgeleverd bij de Bambi Kleuterschool in Julianadorp. De jaren glippen door je vingers heen, zo lijkt het wel. Volgende week dinsdagavond staat voor beide olijkerds nog een gezamenlijk kerstdiner met de klasgenootjes op stapel, waarna genoten kan gaan worden van twee weken welverdiende vakantie. Vanaf dit zo fraaie eiland wensen zij U in elk geval alvast heel fijne dagen toe!

Terwijl witte duiven uit een mand werden gelaten om het luchtruim te kiezen, werd gisteren aan het begin van de avond op het Brionplein te Otrabanda het regeerakkoord door de vier betrokken partijen ondertekend. In verschillende speeches werd melding gemaakt van de noodzaak de strijdbijl te begraven en te gaan samenwerken op vredige wijze. De komende zes maanden zal Curaçao worden geregeerd door een zogenaamd takenkabinet waarna, na ommekomst van die periode, een politiek kabinet zal moeten worden gevormd. Uw Hoofdredacteur is uitermate benieuwd hoe dit proces zal gaan verlopen. Wat zal er, binnen een periode van zes maanden, mogelijk zijn en in hoeverre zal het fundament voor een gezonde financiële huishouding door het takenkabinet kunnen worden gelegd? Allemaal vragen waarop de antwoorden slechts in de toekomst zijn te vinden. En, zoals te doen gebruikelijk, zult U dan ook in diezelfde  toekomst de antwoorden op zulke vragen  kunnen vinden in nieuwe edities van "Een Zonnig Avontuur."

Wordt vervolgd…..

woensdag 12 december 2012

Onmogelijke keuzes.....

Op Curaçao, alwaar het vandaag woensdag 12 december 2012 is geworden, is het op dit moment nog schemerig. Het is nog vroeg en de hemel lijkt tamelijk bewolkt. Alhoewel het al dagenlang uitermate zonnig en warm is op dit zo fraaie eiland, lijkt het erop als gaat het mogelijk regenen vandaag. Nu is Uw Hoofdredacteur niet echt een fan van neerslag, in welke vorm dan ook maar, dus hoopt hij van ganser harte dat de bewolking later vandaag zal moeten wijken voor de zon. Voor de trouwlustigen is het vandaag een bijzondere dag op Curaçao, het is immers 12-12-12. Op deze bijzondere datum hebben 26 bruidsparen laten weten dat zij elkander zullen gaan huwen vandaag. Het zal dan ook zeker een drukte van belang zijn op de verschillende trouwlocaties op dit eiland. Uw Hoofdredacteur krijgt daar beslist niets van mee, er moet, ook vandaag, weer het nodige werk worden verzet.

De heer Pinoccio heeft deze week wel een zeer bijzondere taak opgedragen gekregen. Deze week is hij namelijk Hoofd Geitentellerij. Nu zult U wellicht denken, waar gaat dit over? Welnu, het is zo dat de organisatie waar de verschillende teamleden werken, een afdeling veeteelt kent die ietwat uit haar jasje is gegroeid. Is die afdeling ooit gestart met een paar geitjes, inmiddels telt deze dierenbevolking meer dan 150 zielen. Nu is het ook zo, Uw Hoofdredacteur schreef daarover al eens eerder, dat deze blaters 's ochtends gezamenlijk de wijk gaan verkennen en daar diverse tuinen geheel en al kaalvreten. En, zo zult U begrijpen, dat wordt door de eigenaren van die tuinen geenszins op prijs gesteld.
Er diende dan ook iets ingrijpends te gebeuren. Besloten is vervolgens om deze afdeling te gaan opheffen en de blaters te gaan prepareren voor een copieuze maaltijd. Met andere woorden, de geiten (kabritu zoals ze op Curaçao heten) worden binnenkort opgegeten. Dat voornemen werd gisteren aan de organisatie bekend gemaakt en dat is waar de heer Pinoccio in beeld komt. Om te voorkomen dat er binnenkort überhaupt geen enkel geitje meer te bereiden valt is besloten dat de heer Pinoccio de veestapel dagelijks telt en de voorraad bewaakt. U kunt zich voorstellen, dat levert boeiende taferelen op. Probeert U maar eens een inschatting te maken hoeveel dieren er zich op een terrein bevinden terwijl ze allemaal op elkaar lijken en dwars door elkaar blijven lopen. Het is dus een moeilijke taak die dagelijks leidt tot verschillende uitkomsten. Uiteindelijk zal het definitieve aantal eerst kunnen worden vastgesteld door de slager, althans zo verwacht Uw Hoofdredacteur.

Moeder de vrouw had gisteren een boeiend gesprek met beide olijkerds. Deze waren namelijk in de stellige veronderstelling dat, nu de Goedheiligman is vertrokken, het slechts een kwestie van tijd zou zijn alvorens de Kerstman presentjes onder de kerstboom zou komen leggen. Op een opvoedkundig uitermate verantwoorde wijze berichtte Moeder de vrouw aan beide olijkerds dat gezinnen met kinderen, kort voor de geboorte van die kinderen, in de gelegenheid worden gesteld om eenmalig te kiezen tussen de Sint en Santa. Welnu, het leek de beide olijkerds in eerste instantie wel een plausibele verklaring. Althans, tot gisterenavond de familie Hoofdredacteur achter de warme prak was gezeten en dochterlief Julia vroeg: "Mam, van wie heb je indertijd eigenlijk de opdracht gekregen om een keuze te maken tussen de Sint en de Kerstman? Dat is zeker God geweest, of niet Mam?" Moeder de vrouw bleef gedurende lange tijd kauwend bezig alvorens te berichten dat het niet God was geweest, maar dat het verder een geheim was waarover zij niets zou kunnen vertellen. Dat vond dochterlief maar stom: "Waarom moet ik wachten met te weten wie de Baas is die mensen voor zulke onmogelijke keuzes stelt? Waarom moet ik eerst zelf een ouder worden om te weten hoe het werkelijk zit? Wat stom!" U begrijpt, ook in Huize Hoofdredacteur worden vragen dus niet altijd naar tevredenheid beantwoord.

Terwijl interim Minister-president Betrian in Nederland verblijft en daar gisteren een ontmoeting had met de heer Rutte in diens torentje, werd op Curaçao vorm gegeven aan het definitieve regeerakkoord. Vanavond zal dit akkoord worden ondertekend door de vier betrokken partijen, in een voor het publiek toegankelijke bijeenkomst, op het Brionplein. Vrede, Rust en Voorspoed, zo luidt de titel van het regeerakkoord. Belangstellenden die de ondertekening in persoon willen bijwonen wordt verzocht om in het wit gekleed te verschijnen. Mocht U derhalve nog ruimte in Uw agenda vrij hebben vanavond: U bent van harte welkom!

Wordt vervolgd…..

dinsdag 11 december 2012

Dingen die echt belangrijk zijn!

Het is dinsdagochtend 11 december 2012 op het uitermate zonnige eiland Curaçao. Het is nog vroeg in de ochtend en Uw Hoofdredacteur zit al geruime tijd achter zijn bureau om contacten te onderhouden "all over the World". Immers, ook in Nederland zijn er verschillende medewerkers druk doende om te zorgen dat de verschillende teamleden op Curaçao hun werk naar behoren kunnen blijven verrichten. En, met hen dient er zo af en toe dan ook het een en ander te worden afgestemd hetgeen, gezien het tijdverschil, het best in de zeer vroege morgen kan geschieden. Het is dinsdag vandaag en de maand december verstrijkt snel en met grote sprongen. Binnenkort zal het gezin Hoofdredacteur voor het vierde jaar achtereen de Kerstdagen, die op Curaçao overigens nimmer wit zijn, op dit fraaie eiland vieren. Een week vakantie ligt dan ook in het prettige vooruitzicht. Echter, alvorens het zover is, dient er nog het nodige werk te worden verzet en zullen zich dagelijks weer ontwikkelingen voordoen die het vermelden waard zijn. En, zoals te doen gebruikelijk, kunt U daarover alles lezen in deze editie van "Een Zonnig Avontuur."

De Olijke Twee houden zich, nu ze wat ouder worden, bij tijd en wijle bezig met uitermate zinnige thema's. Meestal vinden gesprekken over zulke onderwerpen plaats op de achterbank van de auto van Uw Hoofdredacteur, wanneer beiden, ingesnoerd in de veiligheidsgordel, de tijd trachtten te doden door het voeren van een gesprek op niveau. Zo ook enige dagen geleden, toen Uw Hoofdredacteur als chauffeur, dochterlief Julia hoorde spreken tegen haar broertje Levi. "Snap jij dat nou Levi? Als je grote mensen hoort praten met elkaar, dan gaat het heel vaak over geld. Valt jou dat dan niet op?" De jongste olijkerd, Levi geheten, keek wat bedachtzaam om zich heen en meldde: "Dat valt mij niet op. Ik heb zelf geld in mijn spaarpot. En, als ik iets tekort kom vraag ik gewoon Papa om mij iets te lenen. Ik vind het dus geen probleem. Jij wel?" Dochterlief keek haar broer verbaasd aan en wist: "Maar het is toch gek om steeds over iets te praten wat helemaal niet belangrijk is Levi? Je moet het vooral hebben over dingen die echt belangrijk zijn. En, de enige die echt belangrijk is dat ben ik zelf! Dus ik denk vooral aan mijzelf en niet aan geld. Dat moet je altijd voor ogen houden hoor Levi. Dat je zelf het belangrijkste bent bedoel ik. Snap je dat?" Zoonlief gaf aan zeker te herkennen dat dochterlief Julia zichzelf het belangrijkst vindt. Er zal dan ook wel een kern van waarheid hebben ingezeten, al had Uw Hoofdredacteur grote moeite zijn lachen in te houden.

Politiek gezien is het al enige tijd behoorlijk rustig op dit zo fraaie eiland. U weet het zich wellicht nog te herinneren: er zal, voor een periode van een maand of zes, een zogenaamd takenkabinet worden samengesteld. De verschillende partijen, Pueblo Soberano, PAIS, PNP en een onafhankelijk Statenlid, konden allen een aantal geschikte bewindslieden voor dit takenkabinet voordragen. Inmiddels is die voordracht een feit en zijn de namen van de potentiële ministers bekend. Althans, bij de formateur en nog niet bij het grote publiek. Alvorens hun benoeming een feit zal kunnen worden, dienen de voorgedragen bewindslieden een screening te ondergaan. En, gisteren is met die screening dan ook eindelijk een aanvang gemaakt. Zoals het er thans dus naar uitziet, zal op redelijk korte termijn duidelijk worden wie op Curaçao voor de komende periode de ministersambten gaan bekleden. Tot die tijd blijft de eerder door de Gouverneur aangestelde interim regering aan het bewind. Stilte en rust op het politiek vlak zijn dus nog steeds aan de orde van de dag. En, dat was de afgelopen jaren wel eens behoorlijk anders. Goed overleg met Nederland, als Koninkrijkspartner, lijkt dan ook weer voorzichtig te kunnen worden opgestart. Vanzelfsprekend hoopt uw Hoofdredacteur dat de verhoudingen tussen beide landen weer op een acceptabel en redelijk niveau kunnen worden gebracht en kunnen blijven. De tijd zal het leren!   

Wordt vervolgd…..

maandag 10 december 2012

De wereld op z'n kop!

Vandaag is het maandag 10 december 2012 geworden op het warme eiland Curaçao. Al vroeg in de ochtend steeg de temperatuur op het eiland alweer tot aangename waarden en ziet het er naar uit dat het een hete dag wordt vandaag. Het is maandag vandaag en dus zit het weekeinde er weer op en is een nieuwe werkweek enige tijd geleden van start gegaan. Het is de laatste dag dat Monique, de hartsvriendin van Moeder de vrouw, op dit zo fraaie eiland verblijft. Immers, vanmiddag zit haar vakantie er weer op en dient zij, per grote blauwe KLM vogel, terug te vliegen naar het koude Nederland. Opnieuw afscheid nemen van een bezoeker, het valt niet altijd mee.
Het weekeinde zit er dus weer op. Een weekeinde waarin bij voorbaat van alles stond gepland maar waar verlegde prioriteiten de uiteindelijke invulling ervan geheel anders maakten. Voor Uw Hoofdredacteur werd het hoogtepunt van dit weekeinde het optreden van de oudste olijkerd, Julia geheten. Op zaterdagochtend diende zij zich immers, al in alle vroegte, te vervoegen bij Juf Saskia, de muziekdocente. Aangekomen bij "de Tamarijn" alwaar de kerstshow zich zou gaan afspelen, bleek het al snel behoorlijk druk te worden. Zo tegen de klok van half tien in de ochtend waren alle stoelen bezet en kon het programma een aanvang nemen. Er werd mooi gezongen en op blokfluiten gespeeld, maar vanzelfsprekend ging de aandacht van Uw Hoofdredacteur in grote mate uit naar dochterlief. Zoals altijd zong het meiske de sterren van de hemel toen zij het over "haar droomwens" had. Het leverde Uw Hoofdredacteur kippenvel op en het meiske een groot applaus!
In de middaguren werd door een gedeelte van het gezin Hoofdredacteur een bezoek gebracht aan "Pirate Bay Beach." Aldaar vond het evenement "Vlieg hem d'r in" georganiseerd. Vanaf een zeer hoge steiger dienden de deelnemers te trachtten zo lang mogelijk in de lucht te blijven hangen. Het moet gezegd, een gemiddeld verblijf in de lucht duurde voor de meeste deelnemers hooguit een seconde. Gewapend met een parachute, met parasols of met delta-wings, werd door de meest vreemd uitgedoste mensen een poging gewaagd om het evenement te winnen. Dat lukte uiteindelijk geen der volwassenen. Een klein, frêle meisje ging er uiteindelijk met de hoofdprijs vandoor. De familie Pinoccio won overigens ook een prijs, echter niet door van de steiger te springen. Zij wonnen de verloting en werden derhalve, zonder een nat pak te hebben behaald, een fraai elektronisch apparaat rijker.

Gisteren, op zondag, werd bij Kokomo Beach een zogenaamd "Woodstock festival" georganiseerd. Tien verschillende bands vertolkten, op verschillende podia, muziek uit de jaren zestig en zeventig. Er waren veel, zeer veel mensen op afgekomen vernam Uw Hoofdredacteur hedenochtend. "Hippies are taking over Kokomo", zo viel op diverse social media te lezen. Ook de heer Armand, de zanger van het mooie lied: "Ben ik te min omdat je ouders meer poen hebben dan de mijne?" oogstte veel succes. Het leverde, getuige de vele foto's in de verschillende kranten van vanochtend, prachtige plaatsjes op. Het gezin Hoofdredacteur was er ditmaal persoonlijk niet bij aanwezig nu een gedeelte van het gezin haar voorkeur had uitgesproken om het strand van Cas Abou met een bezoek te gaan vereren.

Het strand van Cas Abou, een der fraaiste plekken op dit eiland, bleek redelijk bezocht te zijn op deze zondag. Het weer was dan ook prachtig en op de golven kon heerlijk worden rondgedobberd op een ligbedje. Het gezelschap vermaakte zich dan ook prima waarbij kon worden genoten van fraaie acts die werden opgevoerd door mevrouw Pinoccio. Het is namelijk zo dat zij over een week of twee definitief zal gaan terugkeren naar Nederland. Omdat zij vanaf dat moment weer gaat vertoeven aan de andere zijde van de aardbol leek het haar een goede zaak om haar blik daarop vast in te stellen. En zo kon het dan ook zijn dat zij, staande op haar hoofd, in gedachten alvast aan de andere kant van de wereld vertoefde. Getuige het applaus dat haar ten deel viel, werd de act door de bezoekers van Cas Abou ten zeerste op prijs gesteld.

Wordt vervolgd…..  

vrijdag 7 december 2012

"Ben ik te min?"

Het is nog donker op Curaçao op deze vrijdag de 7e december 2012. Donker en bewolkt, hetgeen de vooruitzichten op zonnig weer de komende dagen wat somber maakt. Het is nog vroeg in de ochtend en het eiland en haar bewoners ontwaken langzaam. Uw Hoofdredacteur zit, op deze laatste werkdag van de week, alweer enige tijd op zijn werkplek. Er dient immers weer het nodige te gebeuren vandaag. Een werkplek overigens die geen enkele herinnering meer aan het  bezoek van de Sint laat zien, integendeel. Direct na diens vertrek waren allerlei medewerkers drukker dan druk met het aanbrengen van kerstversieringen en het ziet er dan ook best gezellig uit. Het weekeinde komt er zo langzamerhand weer aan; een weekeinde waarin allerlei leuke zaken staan gepland, maar daarover later meer. Allereerst praat Uw Hoofdredacteur U bij over diverse belangrijke gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland middels een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur."
 
Morgen is het zover. De muziekschool van de oudste olijkerd, Julia geheten, organiseert dan een heuse Kerstviering. Nu moet U weten, de muziekschool Kids-Play-Music is gehuisvest in een prachtige locatie in de wijk Mahaai. Daar ligt buurthuis "de Tamarijn" alwaar wekelijks wordt gezongen en waar er allerlei instrumenten worden bespeeld. Het buurthuis heeft ook een behoorlijk groot podium waarop morgen vanaf 09.30 uur in de ochtend het thema "Kerst" centraal zal staan. Al wekenlang oefent dochterlief op de door haar te zingen liederen en op de door haar te spelen blokfluitnummers. En, nu het meiske van de Goedheiligman een heuse microfoon heeft mogen ontvangen, is het met de rust in Huize Hoofdredacteur volledig gedaan. Zo kan het dan ook zijn dat U, aan het einde van de dag, Uw Hoofdredacteur zou kunnen zien zitten op een stoeltje, starend over zee, met vlakbij zijn oren een opgestelde microfoon voorzien van veel echo-effect met daarachter een luid zingend stralend meiske. Na enige tijd maakt het dan overigens niet meer uit hoe hard het volume van de bijbehorende luidspreker is afgesteld: de oren van Uw Hoofdredacteur verkeren dan immers allang in een soort van ontkenningsfase. Hoe het ook is: dochterlief zal morgen vast en zeker weer de sterren van de hemel zingen onder luid applaus van de hopelijk vele aanwezigen. U weet het, mocht U in de gelegenheid zijn, U bent van harte welkom!
Eveneens morgen wordt hij erin gevlogen! Nu zult U wellicht denken, wat is dat nu voor uitdrukking? Welnu, het gaat om het volgende. In de baai van Piscadera vindt U een prima etablissement voor een heerlijk hapje en een drankje. Tot voor kort was het etablissement genaamd: "Hooks Hut", hetgeen later is omgedoopt tot "Pirate Bay Piscadera." De plek waar deze gelegenheid is gesitueerd is fantastisch. Vanaf een lange steiger en een wit strandje valt weids uit te kijken over de blauwe zee. Nu gaat het in dit geval om de steiger. Wat is namelijk het geval? Morgen bestaat de mogelijkheid voor teams die zich hebben opgegeven om, vanaf een hoogte van vijf meter, met een zelfgemaakt attribuut, zo lang mogelijk in de lucht te blijven. Het geheel kent de naam: "Vlieg hem dr 'in". Dat wordt vast en zeker lachen geblazen en Uw Hoofdredacteur is dan ook beslist van de partij. Om U op de hoogte te houden zal Uw Hoofdredacteur een fotoapparaat meevoeren opdat U, in een volgende editie, zelf zult kunnen zien hoe leuk het was.

Dan ook nog maar even, Uw Hoofdredacteur is nu toch bezig met een voorbeschouwing, aandacht voor de tweede weekeinddag: de zondag. Gisteren arriveerde hij namelijk op dit mooie eiland: de hoofdgast van het festival "Woodstock" dat komende zondag op het strand van Kokomo Beach zal worden georganiseerd. De heer Armand, in eigen persoon, zal op dit festival zeker zijn grootste hit "Ben ik te min" ten gehore brengen. U begrijpt, komende zondag verkeert het gezin Hoofdredacteur in zogenaamde hippiesferen. Een tiental bands zal muziek uit de jaren zestig ten gehore brengen en de bijpassende kledij zal vast leuke plaatjes opleveren. U ziet, er komt een memorabel weekeinde aan!

Wordt vervolgd…..