Totaal aantal pageviews

dinsdag 31 januari 2012

Niet langer alleen......

Het is de laatste dag van de maand januari op het vandaag zeer zonnige eiland Curaçao. Alweer een maand om, de tijd vliegt hier werkelijk. Het is, over een paar maanden, immers alweer drie jaar geleden dat Uw Hoofdredacteur en diens gezin, vergezeld door een aantal teamgenoten, vertrok naar het Caribisch gebied. Werd er vertrokken met een zeer jong olijk duo van drie en twee jaar oud, inmiddels zitten beiden al een aantal jaren op school en groeien zij steeds groter. De notie dat er in Nederland ook nog een woning staat waarnaar op enig moment dient te worden teruggekeerd, ontgaat hen dan ook welhaast volledig. Vreemd hoe een dergelijk avontuur je leven feitelijk kan verrijken, wat een schat aan ervaringen je kunt opdoen. Maar goed, voorlopig is het eerst dinsdag 31 januari vandaag, en is het goed even de afgelopen 24 uur te beschouwen. Er gebeurde namelijk toch wel weer het een en ander. Zoals te doen gebruikelijk zijn deze gebeurtenissen, als vanouds, voor U opgetekend in deze editie van “een zonnig avontuur.”

Huize Hoofdredacteur staat, dezer dagen, welhaast volledig op zijn kop. U vraagt zich wellicht af wat er dan aan de hand is? Welnu, het verhaal kan kort zijn: Oom Albert en Tante Reinie zijn gearriveerd en dat zul je dan weten ook. Het begint in de rede des avonds, wanneer Uw Hoofdredacteur, moegestreden als altijd, plaats heeft genomen aan de tafel. Dat is het moment dat de planning voor de volgende dag, veelal bedacht tijdens een rustsessie in het zwembad, wordt gepresenteerd. Het is voor Oom Albert namelijk welhaast onmogelijk om langer dan drie minuten stil te zitten, iets wat voor Uw Hoofdredacteur trouwens uitermate goed mogelijk zou zijn, maar dat ter zijde. Oom Albert moet dan ook iets te doen hebben, de enige andere mogelijkheid om hem stil te laten zitten is waarschijnlijk het toedienen van dwangmedicatie. En zo kan het dus zijn dat de dakgoten zijn leeggehaald, een bed is geverfd, kussens zijn gemaakt, schilderijen zijn gemaakt, stoelen zijn geschuurd en geschilderd enzovoorts. Moeder de vrouw loopt met een brede grijns rond het huis, zij heeft vooruitzichten op de vervolmaking van allerlei klusjes die Uw Hoofdredacteur nog in geen drie jaar zou hebben afgewerkt. En dat alles in slechts een week, langer zijn Oom Albert en Tante Reinie immers nog niet op het eiland aanwezig. Vandaag, zo hoorde Uw Hoofdredacteur gisterenavond laat, staat de renovatie van een salontafel en een televisiemeubel op stapel. Uw Hoofdredacteur is uitermate benieuwd naar het resultaat en zal U daarover, in een volgende editie, vast en zeker berichten.

Al veel langer bent u bekend met Jumping Paul, zo durft Uw Hoofdredacteur althans te veronderstellen. Nu is het zo dat Jumping Paul, U hebt dat diverse malen kunnen lezen, in zijn eentje, althans zonder gezin, op het eiland Curaçao verblijft. Over het algemeen gaat hem dat goed af: hij reist wat rond over de diverse terrassen, scharrelt hier en daar een kostje op, leest eens een goed (veelal oud Russisch) boek en slaapt vervolgens weer wat bij om daarna het werk weer op te pakken. De laatste tijd echter werd hij toch, met enige regelmaat, teruggeworpen op zichzelf. Met andere woorden: Jumping Paul bemerkte dat zijn bestaan toch wel eens wat eenzaam voelde. Tijd om daaraan iets te gaan doen! Hedenochtend trok hij er dan ook op uit om gezelschap te gaan zoeken, een huisdier leek hem een prima oplossing. Nu is Jumping Paul geen doorsnee mens, een doorsnee huisdier was dan ook niet echt wat hij zocht.
Gelukkig diende zich na enige tijd een alternatief voor een hond of kat aan in persoon van een Antilliaan die koopwaar met zich droeg. “Ah, prima. Wat zijn het precies voor beesten”, vroeg Jumping Paul aan de lokale bewoner van dit zo fraaie eiland. “Welnu meneer, dat zijn Iguana’s”, zo berichtte de koopman. “Zij zijn zeer gemakkelijk te hanteren, zijn erg trouw en aanhankelijk en, wanneer U eens een dagje uit wilt, hoef je voor de Iguana’s niet thuis te blijven. Je zet ze even in een boom en pikt ze gewoon de volgende dag weer op. Ideaal of niet Swa?” Jumping Paul begon te stralen, een leven in het warme gezelschap van andere levende wezens lag immers in het verschiet. Zeker toen Uw Hoofdredacteur Jumping Paul voor tien gulden beloofde te sponsoren, was de deal snel gesloten. En, hedenmorgen kon Uw Hoofdredacteur met eigen ogen het resultaat waarnemen. Gezeten op een plaatselijk terras, vergezeld door zijn twee lieverdjes, dronk Jumping Paul een kopje koffie. Uw Hoofdredacteur hoopt dan ook van ganser harte dat hij tot in lengte der jaren van zijn Iguana’s zal mogen genieten!

Wordt vervolgd…..   

maandag 30 januari 2012

Maandag, was(lijn)dag.......

Maandag 30 januari 2012 is het vandaag op Curaçao. Het waait behoorlijk op het eiland en, zo af en toe, regent het gedurende een korte periode. Tussendoor schijnt echter regelmatig de zon, en met een graad of 28 is het er toch wel weer heerlijk vertoeven. Het weekeinde zit er voor Uw Hoofdredacteur weer op, vanochtend liep weer als vanouds de wekker in alle vroegte af. Er moest immers, zoals steevast op de maandagen, weer worden gewerkt. Echter, Uw Hoofdredacteur vindt dat niet erg bezwaarlijk. Op maandagen, zo aan het begin van een nieuwe week, worden veelal verhalen over gebeurtenissen van de voorbijgegane dagen uitgewisseld door de verschillende teamleden. En, wellicht kunt U zich dat voorstellen, tussen al die informatie bevinden zich ook gebeurtenissen die het verdienen te worden opgenomen in een editie van “ een zonnig avontuur.” En zo is het dus ook vandaag!

Jumping Paul was afwezig vandaag. Eigenlijk heeft hij het eiland Curaçao gisterenochtend al verlaten, al is dat maar voor korte duur. Gisteren vloog Jumping Paul namelijk richting Sint Maarten, alwaar hij vandaag een vergadering dient bij te wonen. Er was gepland dat Jumping Paul samen zou reizen met een lokale collega van Uw Hoofdredacteur, edoch het verliep weer eens geheel anders dan gepland. De lokale collega namelijk, had zich gisteren niet gerealiseerd dat er de jaarlijkse “Walk for the Roses” plaatsvond. Tijdens dit evenement lopen zeer vele deelnemers via de Julianabrug naar het strand van “ Wet and Wild.” Zo ook dus gisteren, waardoor een enorme verkeersdrukte ontstond op de brug. En juist die brug diende door de lokale collega te worden beklommen op weg naar de luchthaven. U begrijpt het vast en zeker al. De collega arriveerde op het vliegveld alwaar het hem niet meer werd toegestaan om in te checken. Er diende een ander ticket te worden gekocht voor een vlucht die, via Santo Domingo, Sint Maarten eerst in de avond zou bereiken. Jumping Paul reisde dientengevolge alleen. Uw Hoofdredacteur hoopt dan ook van ganser harte dat Jumping Paul op het goede eiland is aangekomen. De tijd zal het leren!

U hebt het al vaker in edities van “een zonnig avontuur” kunnen lezen. De heren Pinoccio en Angelus zijn verzot op duiken. Bijna dagelijks zijn zij, in de avond, wel terug te vinden bij een of andere baai aan zee. Tot op grote diepte verkennen zij dan ook, met grote regelmaat, de wateren rond Curaçao. Steevast worden daarbij prachtige opnames gemaakt van het leven onder water, en Uw Hoofdredacteur bekijkt die opnames veelal met grote interesse. Ook de afgelopen dagen brachten beiden een groot aantal minuten onder water door. Ditmaal echter niet alleen om foto’s te maken. Nee, de beide heren troffen op de zeebodem gigantische schelpen aan, waarin conch, een soort zeeslak, was gehuisvest. Nu moet U weten dat conch een enorme lekkernij is op dit eiland. Er werd dan ook besloten tot het meevoeren van een aantal schelpen om daaruit de conch te verwijderen en daarna te verorberen. Edoch dat bleek, blijkens verhalen van de heer Pinoccio, geenszins mee te vallen. Thuis aangekomen meende de heer Angelus dat de slak zich, middels een haak, wel uit de schelp zou laten verwijderen. Er klonk een gesis als was er sprake van een groot gaslek en de heer Pinoccio zocht dientengevolge onmiddellijk dekking. Het bleek zo te zijn dat de slak met een enorm gesis de schelp in een soort vacuümtoestand bracht, waardoor het beestje zo vast als een huis in de schelp wordt verankerd. Goede raad was duur, dus werd de lokale bevolking geraadpleegd. De beide slakkenjagers kregen te horen dat de schelpen, met daarin een haak, opgehangen dienen te worden aan een waslijn, waarna de zeeslakken uiteindelijk de strijd opgeven en uit de schelp worden getrokken. Of ze daarna nog eetbaar zijn durft Uw Hoofdredacteur overigens niet met zekerheid te zeggen. Mocht U een dezer dagen derhalve in de buurt komen van Boca Sami, let dan eens op de waslijn van de heer Angelus. In ieder geval weet U dat waarom daaraan vreemde creaturen hangen!

De oudste olijkerd, dochterlief Julia, is fiks gegroeid het laatste jaar. Nu geeft dat niets, maar gedurende de nachtelijke uren begon dat groeien toch wat problemen op te leveren. Dochterlief sliep namelijk in een pracht bedje, maar dan wel een bed met het formaat van dat van de gemiddelde kabouter. Oom Albert wist echter wel weer raad: “ Ie hebt toch ook’n logeerberre? Die zal ik woll wit verb’n. Reinie moakt wel’n matrasse passend en kloar biwwe.” Zo gezegd werd zo gedaan, het logeerbed werd keurig geverfd en er werd een matras passende gemaakt.
Het oude (kabouter)bed werd vermaakt, middels wat mooie kussens, tot een zitbankje. Het resultaat mag er zijn. Dochterlief is er danig mee in haar sas en kan voorlopig weer jaren rechtuit slapen. Toch wel praktisch om mensen te logeren te hebben die handig zijn!

Wordt vervolgd…..

zondag 29 januari 2012

Vissen zonder aas?

Het is vandaag zondag 29 januari 2012 op het zeer warme eiland Curaçao. Nadat het wekenlang regelmatig regende, is het de laatste paar dagen werkelijk schitterend weer. De zon staat hoog aan de hemel en de temperatuur is prima. Alle ingrediënten voor een leuke dag waren vandaag dan ook zeker aanwezig. Iets wat overigens uitstekend van pas zou komen, vandaag werd namelijk de verjaardag van Oom Albert, op visite te Curaçao, gevierd. Overigens, er gebeurde de afgelopen paar dagen nog wel iets meer dan dat feit alleen, reden om U snel weer even bij te praten middels een nieuwe editie van “ een zonnig avontuur.”

Vrijdag was het een drukke dag voor Uw Hoofdredacteur. Het was weliswaar de laatste werkdag van een toch al drukke week, maar deze dag zat werkelijk helemaal vol. Tot in de avond was Uw Hoofdredacteur volgeboekt met afspraken, al waren deze bij tijd en wijle zeer leuk. Er werd namelijk afscheid genomen, in de avond, van iemand die Uw Hoofdredacteur enige jaren had leren kennen ten tijde van de uitzending naar dit eiland. Onder het genot van een hapje en een drankje werden dan ook vele herinneringen aan de afgelopen jaren opgehaald en was de conclusie: “goed dat we voor een aantal jaren met dit team op Curaçao aanwezig zijn.” Hans, het ga je goed, dank voor alles!” Na afloop van het afscheid werd het snel tijd om naar Huize Hoofdredacteur te vertrekken, alwaar Oom Albert dan trouw wacht op Uw Hoofdredacteur, met name om muziek te draaien. Er wordt dan steevast een rondje “ terug in de tijd” afgewerkt, waarbij artiesten als Elvis Presley, Fats Domino, Jim Reeves en vele anderen de revue passeren. Al met al, een prima dag dus die vrijdag!

De zaterdag was een geheel ander verhaal. De jongste olijkerd, Levi geheten, diende namelijk al vroeg aanwezig te zijn voor zijn zwemles, op weg naar diploma B. Daarna, en welhaast aansluitend, diende dochterlief Julia, de oudste olijkerd, zich te melden voor de muziekles. En passant dienden ook nog de nodige boodschappen te worden gedaan omdat Oom Albert immers vandaag zou verjaren. U begrijpt het al, het werd voor Uw Hoofdredacteur en Oom Albert (want die waren ditmaal de pineut) een geren en gevlieg van jewelste. Oom Albert had moeite het tempo, met name in de plaatselijke supermarkt, te volgen. Regelmatig werd hij door Uw Hoofdredacteur op grote afstand gezet. Gelukkig lukte het beiden om, aan het begin van de middag, voorzien van alles wat door Moeder de vrouw op briefjes was geschreven, wederom thuis te arriveren.
Even werd er rustig gezeten om de accu weer wat op te laden. Even maar, want plots weerklonk een ijzingwekkende schreeuw. Deze helse schreeuw bleek afkomstig van Moeder de vrouw. Wat was namelijk het geval? Welnu, plots tuimelden er twee leguanen van het dak van Huize Hoofdredacteur. Direct werd actie ondernomen door de beide aanwezige hondjes, met een gigantisch tumult ten gevolge. De grootste der leguanen besloot om door de benen van Moeder de vrouw, die aan tafel zat te lezen, te vluchten richting woonkamer. De kleinste der leguanen was even later te pakken genomen door de beide blaffertjes. De grootste leguaan echter, werd heldhaftig door Oom Albert, gewapend met bezem, teruggedreven richting tuin. Uiteindelijk diende er zelfs een soort klem te worden aangezet om het beest zover te krijgen dat hij naar elders verkaste. Eindelijk rust dus….

Vanochtend brak dus de zondag aan en werd het tijd om Oom Albert te gaan feliciteren. De beide olijkerds waren daartoe in alle vroegte al gereed en beiden zongen Oom Albert dan ook luidkeels toe. Daarna was het tijd om te gaan vertrekken naar de verrassing die Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur hadden bedacht. Er was een bootje gehuurd waarmee het Spaanse Water zou worden afgevaren om vervolgens bij de uitgang naar zee af te meren om een beetje te vissen. Broodjes en drankjes mee, alsmede een blikje mais als aas voor de vissen. Het werd een heerlijk relaxte dag, al duurde het vissen niet erg lang. Echter, dat kwam niet zozeer omdat het niet leuk was, maar veeleer omdat de jongste olijkerd het potje mais binnen no time leeggegeten bleek te hebben. Een kniesoor echter die daarop let. Een heerlijke gourmetmaaltijd aan het einde van de middag maakte immers veel goed!

Wordt vervolgd……

donderdag 26 januari 2012

Jumping George Washington.....

Op Curaçao is het vandaag donderdag 26 januari 2012 geworden. Na dagenlang geteisterd te zijn door hevige regenbuien, is het vandaag stralend weer op dit mooie eiland. Het waait weliswaar nog enigszins, maar het zonnetje brandt weer als vanouds aan de strak blauwe hemel. Heerlijk dus! De afgelopen paar dagen stonden veelal in het teken van drukke werkzaamheden, maar ook waren er diverse uren dat Uw Hoofdredacteur zich vermaakte met de boeiende verhalen van de gearriveerde visite. Oom Albert en Tante Reinie, die beiden gedurende enige maanden in Huize Hoofdredacteur zullen verblijven, hebben immers altijd wel wat te vertellen. Ook als het gaat om diverse klusjes in en rond het huis heeft Uw Hoofdredacteur de nodige rust. Immers, Oom Albert inventariseerde al op dag 1 van zijn verblijf wat er allemaal te doen valt; hij kan niet stilzitten (iets wat Uw Hoofdredacteur overigens prima kan). U ziet, er gebeurde dus wel weer het een en ander op dit eiland. Reden om U dus maar weer eens even kort bij te praten in deze editie van “ een zonnig avontuur.”
De heer Angelus en de heer Pinoccio hebben elkaar inmiddels, ook in privé, gevonden. Het blijkt namelijk zo te zijn dat beiden eenzelfde grote passie delen, duiken. Nu was Uw Hoofdredacteur van beiden, op het werk, wel gewend dat ze regelmatig duiken, maar in dit geval gaat het om het duiken in de diepe wateren rond Curaçao. Zeer regelmatig, bijna dagelijks, kunnen beiden worden gespot met grote tanks vol lucht op hun rug en gewapend met een schaar. Nu zult U zich wellicht afvragen wat beide duikers met een schaar doen? Welnu, zij gaan met grote regelmaat op jacht naar lionfish. Nu zijn er diverse stekels aan zo een vis bevestigd. Deze stekels bevatten gif en de steek ervan is bijzonder pijnlijk. Zij knippen daarom, bij het vangen van een exemplaar, de stekels er gewoon af, nemen de restanten mee, fileren het beest en…… eten het op. Nu was het deze week op Curaçao, en dientengevolge ook op de omringende zee, bijzonder slecht weer. Veel wind en regen vormden voor een fijne duik geen optimale omstandigheden. Toch trokken beiden er op uit.
Gelijk een duikboot doken zij op enig moment naar de diepte om vervolgens, enige tijd later, te constateren dat er sprake was van zeer sterke stromingen. Zij dienden enorm hard te flipperen om een beetje vooruitgang te boeken. Beiden werden daardoor moe, zeer moe. Er werd dan ook op enig moment besloten terug te keren. Het moet gezegd, dat viel beiden ten zeerste tegen. Door de sterke stromingen bleek het welhaast onmogelijk de oever te bereiken. Er werd dan ook behoorlijk wat energie gebruikt en het was slechts aan hun doorzettingsvermogen te danken dat beiden niet in Engeland aanspoelden. Kapot waren zij, helemaal kapot toen ze de oever bereikten. U ziet, de grootste passie kost vaak de meeste kracht!
Dan hebt U wel recht op een update rond de persoon van Jumping Paul. Deze levensgenieter vermaakt zich ogenschijnlijk meer dan goed op dit fraaie eiland. Hij heeft zijn zaakjes prima geregeld. De was brengt hij naar de wasserette, koken doet hij niet omdat hij uitstekende restaurantjes kent, boodschappen doet hij per taxi vanwege het ontbreken van een rijbewijs en daarnaast geniet hij vooral van het leven. U ziet, hij heeft het zo gek nog niet op dit eiland. Echter, de laatste tijd maakt Uw Hoofdredacteur zich wel wat zorgen over het gedrag van Jumping Paul. Hij vereenzelvigt zich namelijk steeds meer met de heer George Washington, de eerste president van de Verenigde Staten van Amerika. Deze heer Washington, welke staat afgebeeld op de biljetten van een dollar, kende in zijn optreden een kenmerkende houding. En die houding, welnu daar gaat het Jumping Paul dus ook om. Zeer frequent wordt Jumping Paul dan ook waargenomen op dit mooie eiland, terwijl hij de pose van George Washington oefent en oefent. Waarom hij dat doet? Uw Hoofdredacteur heeft geen enkel idee, maar houdt het op grootheidswaanzin. Maar, wellicht zijn er toch wel degelijk andere motieven. Mocht dat ooit duidelijk worden, dan wordt U daarover te zijner tijd vanzelfsprekend nader geïnformeerd!

Wordt vervolgd…..

dinsdag 24 januari 2012

De Klokkenluider van Rotterdam

Vandaag is het dinsdag 24 januari 2012 op het zeer regenachtige eiland Curaçao. Bij tijd en wijle lijkt het wel herfst, zo hard valt de regen uit de lucht. De temperatuur is met ongeveer 24 graden Celsius dan ook aan de zeer lage kant. Met andere woorden: het is koud en nog lang geen zomer! Uw Hoofdredacteur en zijn gezin hebben sedert gisteren opnieuw visite ontvangen. Oom Albert en Tante Reinie zijn, voor een periode van twee maanden, op Curaçao gearriveerd. Na slechts een uurtje wachten verscheen het tweetal bij de uitgang van het lokale vliegveld Hato, tot grote vreugde van de Olijke Twee. Het uurtje wachten bleek te zijn veroorzaakt door de scherpe douanecontrole. Deze controle was voor de visite ingrijpend; de douaneambtenaren begrepen namelijk volstrekt niet waarom er een naaimachine in de bagage werd meegevoerd. Het feit dat Tante Reinie aangaf dat de machine bestemd was voor verstelwerkzaamheden, maakte de zaak er niet beter op. Uiteindelijk, toen duidelijk werd dat het verstelwerk niet meer zou betreffen dan de knopen aan de broek van Uw Hoofdredacteur, werd toegang tot het land Curaçao verleend.

Afgelopen weekeinde vond de jaarlijkse “Uphill Challenge” plaats. Bij dat evenement gaat het erom zo vaak mogelijk, binnen een vastgestelde periode, per fiets de klim naar Fort Nassau af te leggen. Elke fietser op Curaçao zal beamen dat de meest uitdagende klim op Curaçao die naar Fort Nassau is (58 meters hoog met een stijgingspercentage van soms meer dan 20%). Het parcours van de “Uphill Challenge” is 2,28 km lang,  start op de parkeerplaats van Fort Nassau en gaat vervolgens eerst naar beneden naar de Fort Nassau weg tot het gebouw van  TeleCuracao. Daar wordt vervolgens door de renners omgekeerd en rijden zij terug om de Fort Nassau berg te gaan beklimmen. De sponsorgelden (want daar gaat het om), komen ten goede aan de Kankerbestrijding. Nu zult U begrijpen dat voor dit evenement, waarbij over het algemeen veel toeschouwers aanwezig zijn, de nodige voorbereidingen getroffen moeten worden. En zo kon het dan ook zijn dat er, terwijl de heer Pinoccio met zijn gezin had besloten een goede maaltijd te gaan genieten in Fort Nassau, diverse werklieden naarstig aan de arbeid waren.
Om de sfeerverlichting optimaal te kunnen laten branden, verscheen plots een grote truck waarop een gigantische generator was gestald. Het gevaarte werd van de truck getakeld, waarna een mannetje verscheen met een aantal jerrycans vol benzine. Dat hij daarbij het een en ander morste; een kniesoor die daarop lette. Toen de tank van de generator was gevuld, werd er getrokken aan een touw om de werking van het apparaat te kunnen testen. Er viel een steekvlam waar te nemen waarna, in een mum van tijd, het gevaarte volledig in vlammen opging. De rook viel tot in de wijde omgeving uitstekend waar te nemen. U begrijpt het al, paniek alom. Snel werd de truck verplaatst om grotere schade te voorkomen. Een dag later, nog op tijd voor het evenement zelf, werd er gelukkig een nieuwe generator geplaatst. Het evenement, de “Uphill Challenge” werd daarom, ook dit jaar, een groot succes. Al had de organisatie het wel even warm gekregen…

De Olijke Twee zijn fervent aanhangers van een goede film. Met grote regelmaat wordt daarom Uw Hoofdredacteur door hen benaderd met de vraag of de mogelijkheid bestaat om ergens een leuke kinderfilm vandaan te toveren. Uw Hoofdredacteur is dientengevolge dan ook vaak bezig om wegen te verkennen om aan zodanige films te komen. Veelal gelukt dat ook wel aardig en kon het tweetal daarom de afgelopen weken de avonturen van Kuifje, Tinkerbell en Abeltje volgen. Begin deze week was er weer sprake van een toenemende vraag en Uw Hoofdredacteur besloot dan ook op zoek te gaan naar de film: “ de Klokkenluider van de Notre Dame.” Toen de zoektocht succesvol was afgesloten vertoonde Uw Hoofdredacteur de film aan het olijke tweetal, met veel succes overigens. Zij vonden de rolprent beiden uitermate boeiend. En zo kon het dan ook zijn dat er vanochtend werd gevraagd door dochterlief: “ Pap, wil je alsjeblieft nog eens de Klokkenluider van Rotterdam opzetten?” Mooi of niet?

Vanzelfsprekend brachten Oom Albert en Tante Reinie presentjes mee uit Nederland. Het kon niet op: voor de Olijke Twee pracht verkleedspullen en ook voor Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur werd een en ander overhandigd. Plots kwamen er echter ook een aantal pakketjes op tafel welke afgeleverd bleken te zijn door de 95% Fries. Uw Hoofdredacteur had het kunnen weten: als vurig aanhanger van voetbalvereniging Heerenveen trachtte de Fries van 95% Uw Hoofdredacteur te lijmen met een aansteker en een asbak welke waren voorzien van het logo der F.C. Heerenveen. Kees jongen, heel erg bedankt voor het gebaar, maar ik heb toch besloten aanhanger van Heracles Almelo te blijven…..

Wordt vervolgd…..   

zaterdag 21 januari 2012

Vreemde vruchten.....

Op het ontwakende eiland Curaçao is het vandaag zaterdag 21 januari 2012. Het is kwart voor zeven in de vroege ochtend en het is juist licht geworden op het eiland. Uw Hoofdredacteur werd, alweer enige tijd geleden, bruusk gewekt door de jongste olijkerd, Levi geheten. “ Ik ben klaar met slapen Pap. Kom je met me mee, dan gaan we samen een leuke tekenfilm kijken. “ U begrijpt, een dergelijk verzoek valt vanzelfsprekend niet te weigeren. En zo kan het dus zijn dat Uw Hoofdredacteur, na een zeer drukke werkweek waarin vooral veel geschreven diende te worden, de ruimte heeft om U te voorzien van een nieuwe editie van “ een zonnig avontuur.” Het is immers alweer enige dagen geleden dat U op de hoogte werd gesteld van actuele ontwikkelingen op dit zo fraaie eiland. De hoogste tijd dan ook om U weer eens even uitvoerig bij te praten over allerlei wetenswaardigheden rond het verblijf van een team Nederlanders op dit stukje aarde, ergens in "de West."

Moeder de vrouw had niet echt haar week, zo kan Uw Hoofdredacteur wel stellen. Wat was namelijk het geval? Welnu, zoals U zich wellicht nog weet te herinneren heeft Moeder de vrouw recent een fikse operatie moeten ondergaan. Dat was juist de reden dat Uw Hoofdredacteur wekenlang als mantelzorger heeft moeten optreden, maar dat ter zijde.  Nu is het op Curaçao zo dat, ingeval van een ziekenhuisopname, een voorschot dient te worden voldaan alvorens er ook maar een scalpel in Uw weke delen wordt gestoken. Zo ook in dit geval. Moeder de vrouw had dan ook, weken voor de operatie, een som geld af moeten geven bij de betreffende balie van het ziekenhuis. Hoe dat, na de operatie, verrekend zou moeten worden was echter bij niemand bekend. Moeder de vrouw besloot dan ook deze week maar eens contact te leggen met de administratie van het ziekenhuis. Na veel door te zijn verbonden, kwam er een dame aan de telefoon die wist te vertellen: “ Bon dia mevrouw. Oh, was U hier opgenomen? Ik zal eens even kijken onder de naam Moeder de vrouw. Oh ja hoor, ik zie het al, U hebt nog een groot bedrag van ons tegoed. Fijn of niet mevrouw?”  Moeder de vrouw vroeg vervolgens aan de dame of en hoe het mogelijk was dit bedrag terug te krijgen. “ Ja, daar vraagt U me wat mevrouw. Ik weet het niet hoor. Wellicht kunt U het afhalen of wellicht kunnen wij het naar U overmaken. Het is mij op dit moment onduidelijk. Weet U wat? Ik bel U wel een keertje terug, wellicht morgen. Nog een bon dia Moeder de vrouw.”  En inderdaad, de volgende dag rinkelde de telefoon. “ Bon dia Moeder de vrouw, U spreekt met het ziekenhuis. Uw geld ligt klaar hoor, komt U het even halen?” 
Moeder de vrouw, die in gedachten alweer bestemmingen voor de som geld had bedacht, spoedde zich naar het ziekenhuis om, aldaar aangekomen, te worden geconfronteerd met een cheque. “Ja, Moeder de vrouw, het is zo dat wij geen contant geld verstrekken. U kunt met deze cheque naar een bank en ontvangt daar Uw geld. Bon dia verder.” U begrijpt het al, Moeder de vrouw snelde zich naar de bank, alwaar de gemiddelde wachttijd ongeveer anderhalf uur bedraagt. Eindelijk was zij aan de beurt. Met een blij gevoel overhandigde zij de cheque aan de dame achter de balie. Deze bekeek de cheque zorgvuldig en sprak: “Deze cheque staat op naam van de heer Hoofdredacteur. Hebt U een trouwboekje bij U?” Moeder de vrouw vertelde dat zij eigenlijk niet vaak met haar trouwboekje rondliep. “ In dat geval kan ik niets voor U doen mevrouw. Ik stel voor dat U op een ander moment nog een poging waagt het geld te incasseren, maar dan met een officieel document waaruit blijkt dat U te relateren valt aan ene Hoofdredacteur. En, nog een bon dia.” U begrijpt, de stoom kwam uit de oren van Moeder de vrouw. Inmiddels is overigens alles geregeld en is het geld alweer op. Leed is dus eigenlijk altijd maar tijdelijk.

Eergisteren werd met de teamleden een bezoek gebracht aan het strand van Kokomo Beach. U moet namelijk weten dat het moment was aangebroken om afscheid te nemen van drie jeugdige mensen, die gedurende een aantal maanden stage hebben gelopen in de organisatie waar de teamleden werkzaam zijn. Gedurende een paar uurtjes werden er cadeautjes overhandigd en wat woorden gesproken. Daarnaast was er tijd voor een hapje en een drankje. Het werd een gezellig samenzijn waarin Colette, Mariette en Arni werden bedankt voor hun inspanningen. Zij keren dus terug naar Nederland maar hebben vast en zeker onvergetelijke herinneringen aan dit zo fraaie eiland.

Dan nog even dit. Het is een verborgen kant van hem, maar Uw Hoofdredacteur is gebleken dat de heer Pinoccio een wel erg vreemde hobby heeft. Nu zult U zich wellicht afvragen welke hobby hij dan beoefent? Welnu, de heer Pinoccio kweekt zeer vreemde fruitsoorten. Achter in zijn tuin heeft hij namelijk een aantal bomen staan, waarmee hij, door allerlei varianten te kruisen, tracht om unieke fruitsoorten te ontwerpen. Trots showde hij deze week een zeer fraai exemplaar, althans dat vond hij zelf, aan Uw Hoofdredacteur. “ Ik ben er zo trots op Hoofdredacteur. Iedere keer wanner het me lukt een nieuw exemplaar te laten groeien, herken ik er zoveel van mijzelf in. Zo ook in deze unieke variant, waarin ik veel van mijzelf terugzie. Dat begrijpt U zeker wel Hoofdredacteur? Hoofdredacteur? Hoofdredacteur….

Wordt vervolgd…..




dinsdag 17 januari 2012

Een nieuwe menukaart.....

Op Curaçao is het vandaag dinsdag 17 januari 2012 geworden. Na een zeer regenachtige maandag liet het zonnetje zich vandaag weer af en toe zien. Water is er nu wel voldoende gevallen volgens Uw Hoofdredacteur. Zo langzamerhand wordt het dan ook weer tijd voor de zomer, het gaat in ieder geval de goede kant op. Er moest weer gewerkt worden vandaag, en daarbij vielen een aantal zaken op. Zoals te doen gebruikelijk kunt U er alles over lezen in deze nieuwe editie van “ een zonnig avontuur.”

Jumping Paul heeft het, zo bleek vanochtend,  al een aantal dagen wat minder naar zijn zin. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het feit dat hij, bij zijn dagelijkse werkzaamheden, tijdelijk is gekoppeld aan een aantal dames. Leek het in het verleden nog zo te zijn dat Jumping Paul goed met vrouwen zou kunnen samenwerken, de werkelijkheid gebiedt te zeggen dat de realiteit een andere is. Met name als het gaat om luisteren naar dames ontstaan er wat problemen. “Eigenlijk zijn het gewoon kleine duiveltjes”, zo berichtte Jumping Paul Uw Hoofdredacteur. Het viel dus eigenlijk niet mee om Jumping Paul weer enigszins aan het lachen te krijgen. En dat terwijl hij normaliter toch wel degelijk beschikt over humoristische karaktereigenschappen! Besloten is dan ook om hem binnenkort maar weer eens even op reis te sturen om bijstand te verlenen op een ander eiland: Sint Maarten.
Zoals U wellicht weet beschikt Sint Maarten over een wel zeer typische landingsbaan. Deze baan is zo kort, dat een landend vliegtuig pal over de hoofden van strandaanbidders dient te landen. Dat levert in de praktijk veelal hilarische taferelen op, waarbij liefhebbers van zee en strand bij tijd en wijle welhaast worden gezandstraald. En het is juist dat aspect dat Jumping Paul op zijn minst weer wat deed glimlachen. Het lijkt dan ook, vanuit therapeutisch oogpunt, een goede zet te zijn om hem een paar dagen weg te sturen. Al was het alleen maar om voorlopig een paar dagen van het gemopper af te zijn. Wellicht, en dat is wel te hopen, komt Jumping Paul in een iets beter humeur terug. Vanzelfsprekend zult U daarover kunnen vernemen in een volgende editie.
De heer Angelus geniet momenteel van een korte vakantie. Hij moest even een paar dagen bijkomen, zo liet hij weten. Nu is het zo dat de heer Angelus, in de relatief korte tijd dat hij op dit eiland verblijft, is verworden tot een echte biker. Met andere woorden, regelmatig valt waar te nemen dat hij op zijn motor (een heuse Harley Davidson) het eiland Curaçao onveilig maakt. Diep in zijn hart wil hij echter wel graag een nog “dikkere” motor dan die welke hij thans in zijn bezit heeft. Regelmatig speurt hij dan ook stad en land af op zoek naar een nog fraaier exemplaar. Het zou Uw Hoofdredacteur dan ook volstrekt niet verbazen wanneer achteraf zou blijken dat de heer Angelus, tijdens deze korte vakantie, een bezoek heeft gebracht aan de mooie showroom van Harley Davidson te Bogota. Nu moet U weten, de heer Angelus is niet bepaald een van de langste mensen op dit eiland. Het vinden van een passende motor, opdat hij met zijn voetjes bij de grond kan, is dan ook nog niet zo eenvoudig. De oplossing ligt waarschijnlijk in Colombia, waar de mensen immers beduidend meer, qua lengte dan, overeenkomen met het formaat Angelus. Een bezoekje aan Bogota zou Uw Hoofdredacteur dan ook volstrekt logisch vinden. U begrijpt het vast al: binnenkort weten we meer!

Op de dagelijkse werkplek van de verschillende teamleden en Uw Hoofdredacteur bevindt zich een, enigszins Spartaans ingerichte personeelskantine. Vandaag werden de nieuwe producten, zeg maar de nieuwe menukaart van 2012, gepresenteerd. Het geheel zag er zo smakelijk uit dat Uw Hoofdredacteur heeft besloten te blijven volharden in datgene wat hij al maanden deed: boterhammen meenemen van huis. U zult waarschijnlijk begrijpen waarom…..

Wordt vervolgd…..  

maandag 16 januari 2012

Vreemde vogels.....

Het is vandaag maandag 16 januari 2012 op het tamelijk regenachtige eiland Curaçao. Gevoelsmatig is het dan ook behoorlijk koel al is de temperatuur nog altijd ongeveer 27 graden Celsius. Vreemd is dat overigens niet. Hoe langer je op dit eiland verblijft, hoe meer je gewend raakt aan de warmte. Een temperatuur die drie of vier graden lager ligt dan normaliter het geval is, wordt dan ook onmiddellijk als koel ervaren. Het weekeinde zit er weer op, er diende vandaag dan ook weer te worden gewerkt. Het weekeinde was, zoals gebruikelijk op dit eiland, druk edoch zeer relaxt. Er gebeurde ook wel weer het een en ander. Uw Hoofdredacteur legde dit allemaal weer voor U vast opdat U het kunt meelezen in deze editie van “een zonnig avontuur.”

Na een drukke zaterdag die, zoals U in een eerdere editie hebt kunnen lezen, vooral in het teken stond van ambulancevervoer en het behalen van een zwemdiploma, volgde gisteren een veel rustiger zondag. Al vroeg in de ochtend meldden de Olijke Twee zich aan het bed van Uw Hoofdredacteur. “ We willen naar beneden Pap, wij zijn klaar met slapen. Wat gaan we vandaag voor leuks doen Pap? Kom je er nu uit? Pap? Pap?” Uit ervaring weet Uw Hoofdredacteur dat protesteren geen zin heeft, opstaan dus maar. Na het gebruikelijke ritueel: “ Wij willen drinken en we willen ook een broodje. Mogen we nu wat lekkers Pap of moeten we eerst fruit eten? Wil je dan even fruit maken Pap? We hebben het fruit op Pap, mogen we dan nu wat lekkers Pap? Gaan we nog wat leuks doen vandaag Pap? Waarom ligt Mama nog in bed, zo kunnen we toch niets leuks doen?” werd serieus nagegaan wat de dag opties zouden zijn. Besloten werd om te gaan vertrekken naar het strand van Kokomo Beach wanneer Moeder de vrouw de warme dekens van zich had afgegooid.

Op het strand van Kokomo aangekomen, bleek er geen ligstoel meer voorradig te zijn. Het was namelijk druk, zeer druk. Nu was het ook heerlijk weer trouwens, dus het was niet echt vreemd te noemen dat het strand massaal werd bezocht. De Olijke Twee wilden onmiddellijk te water worden gelaten. “Ik heb nu toch een zwemdiploma Pap? Mag ik dan nu ook alleen naar het vlot zwemmen Pap, of ga jij met ons mee”, zo vroeg de jongste olijkerd. U begrijpt het al, in een mum van tijd lag Uw Hoofdredacteur in het water waarbij hij werd vergezeld door de beide olijkerds en twee buurkinderen. Het werd uiteindelijk een zeer relaxte middag, wat scheelt het toch enorm wanneer je kinderen kunnen zwemmen. De op het strand gebouwde steiger werd veelvuldig door de olijkerds betreden om er vervolgens vanaf te springen, heerlijk in zee. Aan het einde van de middag, zoals altijd op de zondag, trad een live band op en werd er uitstekende muziek ten gehore gebracht. De dag werd afgesloten met een lekker hapje en een drankje, waarna huiswaarts werd gekeerd. Een zondag om in te lijsten derhalve.

De heer Pinoccio, die zaterdag ook was betrokken in de drukte rond het ambulancevervoer, had ook een rustige zondag, zo liet hij weten. Hij had zich voornamelijk bezig gehouden met de flora en fauna op het eiland. En zo kon het dan ook zijn dat Pinoccio gisteren werd gesignaleerd met een wit gevederde vogel. De vogel, een zeer fraaie kaketoe, leek bijzonder op de heer Pinoccio te zijn gesteld, getuige de vele tongzoentjes die werden uitgewisseld tussen de kaketoe en Pinoccio. Het moet gezegd, het was een bijzonder mooi tafereel. Even verkeerde Uw Hoofdredacteur in de veronderstelling dat de kaketoe was komen aanvliegen, maar dat bleek echter niet het geval te zijn. “ De vogel is van mijn buurman”, zo berichtte de heer Pinoccio. “ Maar zo af en toe haal ik hem even op om er even mee te knuffelen. Iedereen heeft weleens zin om te knuffelen toch, zo ook ik zelve. Nou, en de kaketoe vindt het heerlijk. Niets mis mee toch?” Uw Hoofdredacteur moest daarover overigens wel even nadenken, maar goed. Mocht het dus zo zijn dat U of Uw vogel behoefte heeft aan enige aandacht, de heer Pinoccio vangt U (of Uw vogeltje) maar al te graag op. De kaketoe kan het U van harte aanbevelen!

Wordt vervolgd…..

zondag 15 januari 2012

Van ambulance tot zwemdiploma!

Op het uitermate zonnige eiland Curaçao is het vandaag zondag 15 januari 2012 geworden. Het is nog vroeg in de ochtend, bijna negen uur, en Uw Hoofdredacteur zit met een lekker kopje koffie buiten op de veranda. Het is rustig in Huize Hoofdredacteur; de Olijke Twee hebben onderdak gevonden bij de buurkinderen en Moeder de vrouw ligt nog op een of op twee oren. Tijd dus voor Uw Hoofdredacteur om U even bij te praten over de actuele gebeurtenissen op dit fraaie eiland. Er gebeurde immers weer van alles de afgelopen dagen. Zoals dat al veel vaker het geval was, kunt U er ook dit maal weer alles over lezen in deze editie van “ een zonnig avontuur.”
Zoals in een eerdere editie van “ een zonnig avontuur” al werd gememoreerd, exact een week geleden belandde een collega van Uw Hoofdredacteur, op weg naar het vliegveld, in een ernstig auto-ongeluk. De collega zat, samen met twee medepassagiers, in een auto die frontaal op een taxibusje botste.
Daarbij brak de collega twee rugwervels en liep hij een hersenschudding op. De afgelopen week werd dientengevolge doorgebracht in het Sint Elisabeth Hospitaal in Willemstad. Tegelijkertijd werd echter volop gewerkt aan de mogelijkheid hem zo spoedig mogelijk over te brengen naar een ziekenhuis in Nederland. En, gisteren was het dan eindelijk zover: er kon per KLM vlucht worden teruggereisd naar Nederland. Per ambulance werd de collega overgebracht naar de immense KLM Boeing. Vanochtend ontving Uw Hoofdredacteur een foto die om 07.10 uur op Schiphol werd genomen. Die foto bewijst dat de collega veilig op vaderlandse bodem is teruggekeerd om overgebracht te worden naar het Havenziekenhuis te Rotterdam. Hierdoor is een einde gekomen aan een drukke en hectische week op Curaçao. Hopelijk lukt het Peter, want zo heet de collega, snel te revalideren. Vanaf dit eiland wensen alle teamleden en Uw Hoofdredacteur hem daarbij alle sterkte toe!

Gisteren was het overigens in meerdere opzichten een memorabele dag. Wat was namelijk het geval? Welnu, zoonlief Levi diende examen af te leggen om te bewijzen dat hij recht zou hebben op het zwemdiploma A (zie link). Nu moet U weten dat het mannetje van uitermate ver diende te komen. Lang, heel lang weigerde hij namelijk om ook maar enigszins het zeewater te betreden. “ Ik ga er echt niet in, straks bijt een vis mijn been eraf”, zo luidden zijn beweringen. Gehuld in een snorkeloutfit, compleet met zwemvliezen, stond hij vervolgens urenlang over zee te turen zonder ook maar een teen in het water te steken. Uiteindelijk, met veel geduld, lukte het Moeder de vrouw om het ventje, maanden later, het water in te krijgen. En gisteren, gisteren was het dan zover dat het ventje mocht afzwemmen. Het moet gezegd, als kleinste van de “ afzwemmers”, slechts vier jaren oud, hield hij zich kranig. Cum laude slaagde hij voor zijn diploma, waarop hij dan ook bijzonder trots was.

Natuurlijk mocht hij vervolgens een presentje uitzoeken. Daarvoor werd koers gezet naar het winkelcentrum van Zuikertuintje, alwaar een grote speelgoedwinkel is gehuisvest. Erg lang hoefde het mannetje niet te zoeken, al snel viel zijn oog op een ridderpak. Al direct in de auto moest het pak worden aangetrokken. Nu hadden Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur besloten om met de Olijke Twee richting Riffort te rijden, om aldaar een lekkere maaltijd te gaan gebruiken. U begrijpt het al, het Riffort was bij uitstek een geschikte plaats om als ridder rond te lopen.
In eerste instantie werd even plaatsgenomen op het terras van Sopranos. Onder het genot van een drankje werden de verrichtingen van de koene ridder nauwlettend gevolgd en werd even teruggeblikt op het zwemexamen.
Na enige tijd vertoonde zich een bekend gezicht: Jumping Paul was gearriveerd. Hij schoof aan voor een drankje en besloot vervolgens om Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur te gaan vergezellen richting Japans restaurant. Uit de gevarieerde menukaart (sushi, sushi en nog eens sushi) werd gekozen voor een boot vol sushi. Het moet gezegd, het smaakte overheerlijk. En zo kon een gedenkwaardige dag met een uitermate goed gevoel worden afgesloten. Weer een mijlpaal bereikt!

Wordt vervolgd…..

donderdag 12 januari 2012

Een pakje, een pakje. Hieperdepiep.....

Op het zeer zonnige eiland Curaçao is het vandaag donderdag 12 januari 2012. De laatste weken neemt het regenachtige karakter af en valt de zon steeds vaker waar te nemen. De temperatuur loopt dan ook gevoelsmatig steeds meer op. Heerlijk! Dat je, na een aantal jaren werkzaam en woonachtig te zijn op dit zo fraaie eiland, steeds meer went aan de temperatuur valt later in deze editie van “ een zonnig avontuur” uit de ervaringen van de (veel) rustiger Fries goed af te lezen. De laatste paar dagen gebeurde er weer van alles op het eiland; de computer van Uw Hoofdredacteur gaf plots de geest, waardoor er in allerijl een nieuw exemplaar geregeld diende te worden. Daarnaast verbleef Uw Hoofdredacteur, bij tijd en wijle, in het plaatselijke ziekenhuis om van alles te regelen rond de repatriëring van zijn, bij een auto-ongeluk gewond geraakte, collega. Verder diende er veel werk te worden verricht, maar daarover later meer.
Eergisteren klonk er uit Huize Hoofdredacteur een luid indianengehuil op. Het immense lawaai, waarbij het volume de 100 decibel ver te boven ging, bleek te worden veroorzaakte door de Olijke Twee. Wat was namelijk het geval? Welnu, er werd weer eens post bezorgd, en wel in de vorm van een aan de Olijke Twee geadresseerd pakje. Nu is het sowieso al een wonder wanneer er op dit eiland überhaupt post wordt afgeleverd, maar dat het dan ook nog bestemd is voor de twee lawaaischoppers is wel zeer bijzonder. Volstrekt gelukkig visten beiden het pakje uit de brievenbus, zelfs zonder op dat moment te weten wat de inhoud ervan was. Klaarblijkelijk is slechts het feit dat er iets voor hen in de brievenbus werd gedeponeerd, al voldoende voor een blij gevoel. Maar dat terzijde. Het pakje bevatte vele spulletjes afkomstig van de Koninklijke Marechaussee uit Nederland. Een T-shirt, sleutelhanger, puzzeltje en (volgens de jongste olijkerd) een zogenaamd bekeuringenboekje. Al snel liepen beiden, trots als een pauw in het shirt gehuld, met de spulletjes rond. Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur konden de rest van de dag nauwelijks een voet buiten de deur zetten of er werd al een bekeuring opgemaakt. Overigens geschiedde dat wel voor serieuze overtredingen: “ U loopt veel te vaak op slippers; helaas moet ik U daarom bekeuren meneer!” U ziet, het geheel werd door beiden uitermate serieus genomen. Bianca (van ’t Land), een oud collegaatje van Uw Hoofdredacteur en in dienst van diezelfde Koninklijke Marechaussee, had het pakje opgestuurd. Namens de Olijke Twee van harte bedankt Bianca, je hebt er een paar zeer gelukkig mee gemaakt! Het feit dat het Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur waarschijnlijk op vele bekeuringen komt te staan moet maar voor lief worden genomen!
De afgelopen dagen is Uw Hoofdredacteur regelmatig druk geweest met de afwikkeling van het ongeluk waarbij zijn Nederlandse collega was betrokken. Uit het wrak van de auto, dat door Uw Hoofdredacteur werd doorzocht op de aanwezigheid van vermiste goederen, blijkt duidelijk dat de inzittenden behoorlijk geluk hebben gehad. Voor hetzelfde geld was de afloop, hoe triest overigens ook, vele malen erger geweest. Laat Uw Hoofdredacteur het er maar op houden dat er een engeltje heeft meegereden.
De (veel) rustiger Fries is, met een dag vertraging, teruggekeerd uit Nederland. Hij had het erg leuk gehad, zo liet hij weten. “ Overigens wel weer heel lekker om de warmte op je huid te voelen”, zo wist de (veel) rustiger Fries. Nu was het zo dat Uw Hoofdredacteur, in gezelschap van onder meer deze Fries en Jumping Paul, gedurende twee dagen in een kantoorpand werd opgesloten om een jaarplan te fabrieken. De ruimte waarin werd verbleven, werd diepgekoeld. De (veel) rustiger Fries kreeg het steeds kouder en zette daarom uiteindelijk zelfs de airconditioning af, de rest van het gezelschap met oplopende temperaturen opzadelend. Het gevolg laat zich raden: vandaag haakte Jumping Paul af, hij is ziek. Daarnaast zag de (veel) rustiger Fries bleker dan bleek en is hij snipverkouden. Hij was er dan ook zeer uitgesproken over: “ Ik ga niet meer naar Nederland voorlopig. Je zou er ziek van worden!” Uw Hoofdredacteur is het daar overigens van harte mee eens.
Nog slechts een week of twee, dan arriveren zij weer: Tante Reinie en Oom Albert. Voor het derde jaar op rij zullen zij, gedurende een maand of twee, het gastenverblijf van Uw Hoofdredacteur bevolken. Voor Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur is, door hun komst, weer de mogelijkheid gecreëerd om er een dag of twaalf op uit te gaan zonder de Olijke Twee. Ditmaal zal de reis voeren naar het fraaie Costa Rica, alwaar met een auto doorheen zal worden getrokken. Een heerlijk vooruitzicht derhalve! Eindelijk even uit de mantelzorg…..
Wordt vervolgd…..

dinsdag 10 januari 2012

Op weg naar A.......

Het is vandaag dinsdag 10 januari 2012 op het zonnige eiland Curaçao. Uw Hoofdredacteur gelukt het maar niet om onder het juk der mantelzorg vandaan te komen, maar daarover later meer. Het zonnetje schijnt op dit fraaie eiland en de temperatuur is bijzonder aangenaam. Het is dus prima vertoeven op Curaçao. De afgelopen dagen gebeurde er wederom van alles rond het leven van Uw Hoofdredacteur. Het lijkt dan ook een goede gedachte U weer eens volledig op de hoogte te stellen van al die gebeurtenissen middels een actuele editie van “een zonnig avontuur.”
Het afgelopen weekeinde was Uw Hoofdredacteur wederom druk met mantelzorg, al was dat ditmaal niet binnen de privésituatie. Een collega van Uw Hoofdredacteur, na zijn laatste vakantiedag op weg naar de luchthaven, belandde in een frontale aanrijding met een taxibusje. De zondag werd dan ook door Uw Hoofdredacteur doorgebracht in het lokale ziekenhuis, alwaar de collega voorlopig zal moeten verblijven om te genezen van zijn verwondingen.
Ook de heer Angelus is gewond en wel aan zijn achterwerk. Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren overkwam hem enige tijd geleden een ongeluk met een jetski. Daarbij liep de heer Angelus aan tegen de duurzaamheid van het materiaal waarvan een jetski gefabriceerd is. Bont en blauw diende hij dan ook vervolgens enige tijd rond te lopen. Daar waar Uw Hoofdredacteur de gedachte had dat de kneuzingen inmiddels wel zouden zijn verdwenen, viel hem gisteren echter het uitermate vreemde gedrag van de heer Angelus op. Deze deed namelijk niet anders dan heen en weer lopen; zitten was er niet bij. Bij navraag bleek het zo te zijn dat het achterwerk van de heer Angelus, wat het grootste gedeelte van de landing op de jetski heeft moeten opvangen, nog immer behoorlijk is gehavend. “Ik kan niet zo goed zitten op dit moment”, zo berichtte de heer Angelus. Ook zonder deze berichtgeving viel uit zijn gelaatsuitdrukking sowieso wel af te leiden dat zitten als niet prettig werd ervaren, maar dat terzijde. Om aan deze ellende een einde te maken, reisde de heer Angelus gisteren aan het einde van de middag af richting huisarts. Ditmaal bleek dat een uit Haïti afkomstige vrouwelijke arts te zijn. Zij was dus de gelukkige die het achterwerk van de heer Angelus mocht inspecteren op zo maar een maandagmiddag. Zij had het overigens snel gezien, zeer snel! Er viel niets aan te doen, zo liet zij aan de heer Angelus weten. Zij schreef hem daarom snel een paar aspirines voor en wenste hem nog een fijne dag. Vanochtend, op het werk, zat Angelus er daarom nog net zo vreemd bij als de dagen daarvoor. Maar goed, het zal zich op termijn vanzelf wel oplossen, althans zo schat Uw Hoofdredacteur in.
Eveneens gisteren was het moment aangebroken dat de (veel) rustiger Fries met zijn eega vanuit Nederland naar Curaçao zou gaan terugkeren. Uit berichtgeving in de loop van de middag bleek dat echter niet te kunnen lukken. Nadat het vliegtuig waarmee de (veel) rustiger Fries zou reizen in eerste instantie al enige uren vertraagd was, kon uiteindelijk op de ingecheckte stoelen worden plaatsgenomen. Het vliegtuig taxiede uiteindelijk richting startbaan, maakte een fraaie bocht en…., keerde terug richting vertrekhal. Er was sprake van een technisch probleem, zo liet de (veel) rustiger Fries vanuit Amsterdam weten. “Voor de nacht zijn we ondergebracht in een hotel in de buurt van Schiphol, we vliegen nu een dag later”, wist de (veel) rustiger Fries. Of het ook daadwerkelijk zo gegaan is, zal in de loop van de middag blijken wanneer het toestel op Curaçao zal moeten landen. Uw Hoofdredacteur en zijn collega’s wachten dus maar rustig af of de (veel) rustiger Fries binnenkort weer op het werk zal verschijnen.

Gisteren kwam er ook een einde aan de schoolvakantie van de Olijke Twee. Zij waren wel blij weer naar school te kunnen, zo lieten beide olijkerds weten. Dat geldt overigens evenzeer voor Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur. Gisterenavond moest de jongste olijkerd, Levi geheten, zich melden bij het zwembad op de locale marinebasis. Aldaar diende hij te “proefzwemmen”, dit om te bezien of hij binnenkort zijn eerste zwemdiploma zal kunnen behalen. Na afloop kwam de zwemlerares met een mooie mededeling. Levi zal aanstaande zaterdag mogen afzwemmen voor zijn A zwemdiploma. Weer een memorabele mijlpaal bereikt derhalve.

Wordt vervolgd…..