Vissen zonder aas?

Het is vandaag zondag 29 januari 2012 op het zeer warme eiland Curaçao. Nadat het wekenlang regelmatig regende, is het de laatste paar dagen werkelijk schitterend weer. De zon staat hoog aan de hemel en de temperatuur is prima. Alle ingrediënten voor een leuke dag waren vandaag dan ook zeker aanwezig. Iets wat overigens uitstekend van pas zou komen, vandaag werd namelijk de verjaardag van Oom Albert, op visite te Curaçao, gevierd. Overigens, er gebeurde de afgelopen paar dagen nog wel iets meer dan dat feit alleen, reden om U snel weer even bij te praten middels een nieuwe editie van “ een zonnig avontuur.”

Vrijdag was het een drukke dag voor Uw Hoofdredacteur. Het was weliswaar de laatste werkdag van een toch al drukke week, maar deze dag zat werkelijk helemaal vol. Tot in de avond was Uw Hoofdredacteur volgeboekt met afspraken, al waren deze bij tijd en wijle zeer leuk. Er werd namelijk afscheid genomen, in de avond, van iemand die Uw Hoofdredacteur enige jaren had leren kennen ten tijde van de uitzending naar dit eiland. Onder het genot van een hapje en een drankje werden dan ook vele herinneringen aan de afgelopen jaren opgehaald en was de conclusie: “goed dat we voor een aantal jaren met dit team op Curaçao aanwezig zijn.” Hans, het ga je goed, dank voor alles!” Na afloop van het afscheid werd het snel tijd om naar Huize Hoofdredacteur te vertrekken, alwaar Oom Albert dan trouw wacht op Uw Hoofdredacteur, met name om muziek te draaien. Er wordt dan steevast een rondje “ terug in de tijd” afgewerkt, waarbij artiesten als Elvis Presley, Fats Domino, Jim Reeves en vele anderen de revue passeren. Al met al, een prima dag dus die vrijdag!

De zaterdag was een geheel ander verhaal. De jongste olijkerd, Levi geheten, diende namelijk al vroeg aanwezig te zijn voor zijn zwemles, op weg naar diploma B. Daarna, en welhaast aansluitend, diende dochterlief Julia, de oudste olijkerd, zich te melden voor de muziekles. En passant dienden ook nog de nodige boodschappen te worden gedaan omdat Oom Albert immers vandaag zou verjaren. U begrijpt het al, het werd voor Uw Hoofdredacteur en Oom Albert (want die waren ditmaal de pineut) een geren en gevlieg van jewelste. Oom Albert had moeite het tempo, met name in de plaatselijke supermarkt, te volgen. Regelmatig werd hij door Uw Hoofdredacteur op grote afstand gezet. Gelukkig lukte het beiden om, aan het begin van de middag, voorzien van alles wat door Moeder de vrouw op briefjes was geschreven, wederom thuis te arriveren.

Even werd er rustig gezeten om de accu weer wat op te laden. Even maar, want plots weerklonk een ijzingwekkende schreeuw. Deze helse schreeuw bleek afkomstig van Moeder de vrouw. Wat was namelijk het geval? Welnu, plots tuimelden er twee leguanen van het dak van Huize Hoofdredacteur. Direct werd actie ondernomen door de beide aanwezige hondjes, met een gigantisch tumult ten gevolge. De grootste der leguanen besloot om door de benen van Moeder de vrouw, die aan tafel zat te lezen, te vluchten richting woonkamer. De kleinste der leguanen was even later te pakken genomen door de beide blaffertjes. De grootste leguaan echter, werd heldhaftig door Oom Albert, gewapend met bezem, teruggedreven richting tuin. Uiteindelijk diende er zelfs een soort klem te worden aangezet om het beest zover te krijgen dat hij naar elders verkaste. Eindelijk rust dus….

Vanochtend brak dus de zondag aan en werd het tijd om Oom Albert te gaan feliciteren. De beide olijkerds waren daartoe in alle vroegte al gereed en beiden zongen Oom Albert dan ook luidkeels toe. Daarna was het tijd om te gaan vertrekken naar de verrassing die Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur hadden bedacht. Er was een bootje gehuurd waarmee het Spaanse Water zou worden afgevaren om vervolgens bij de uitgang naar zee af te meren om een beetje te vissen. Broodjes en drankjes mee, alsmede een blikje mais als aas voor de vissen. Het werd een heerlijk relaxte dag, al duurde het vissen niet erg lang. Echter, dat kwam niet zozeer omdat het niet leuk was, maar veeleer omdat de jongste olijkerd het potje mais binnen no time leeggegeten bleek te hebben. Een kniesoor echter die daarop let. Een heerlijke gourmetmaaltijd aan het einde van de middag maakte immers veel goed!

Wordt vervolgd……