De familie badmuts.

Op het werkelijk snikhete eiland Curaçao is het vandaag donderdag 16 augustus 2012. Alhoewel het al na zevenen in de avond is, schommelt de temperatuur nog altijd rond de dertig graden Celsius en staat er niet veel wind. Het is derhalve zaak om niet al te veel te bewegen, wil je althans niet direct drijf- en drijfnat zijn. Het is alweer een aantal dagen gelden dat er een editie van "een zonnig avontuur' verscheen. Dientengevolge is het actuele nieuws op dit fraaie eiland waarschijnlijk aan U voorbij gegaan, hetgeen een reden is om U snel even bij te praten.

Zoals gezegd, U bleef een aantal dagen verstoken van actueel nieuws. De oorzaak daarvoor was gelegen in de drukte op het werk van Uw Hoofdredacteur. Vanaf vroeg in de ochtend tot laat in de avond diende er te worden gewerkt. Een van de afgelopen dagen was Uw Hoofdredacteur bijna 24 uur achtereen aanwezig op diezelfde werkplek. U begrijpt hopelijk: dan valt het niet echt mee om aan schrijven toe te komen. Maar nu, op deze donderdagavond, is daarvoor even tijd aanwezig. Het eerste thema dat Uw Hoofdredacteur graag aan de orde wil stellen handelt over een dikwijls beladen onderwerp: roken. In veel landen is inmiddels, een bij tijd en wijle, felle discussie gestart over afbeeldingen op pakjes rookwaar. Voor- en tegenstanders van die afbeeldingen wisselen allerlei argumenten uit met als doel het roken daadwerkelijk terug te dringen. Op Curaçao werkt dat anders en is er geen sprake van een discussie. Althans, zo lang er nog schoorstenen om te roken op het openbaar vervoer worden aangebracht. Voorlopig kan Uw Hoofdredacteur dus gerust nog af en te een trekkie van zijn rokertje nemen.

Nu het gezin Hoofdredacteur alweer enige weken hun nieuwe woning heeft betrokken, durft Uw Hoofdredacteur gerust te stellen dat zij aan de nieuwe woning gewend zijn geraakt. Dat geldt eveneens voor het zwemmen, vanuit de achtertuin, in zee. Met grote regelmaat dalen Moeder de vrouw en de Olijke Twee af van het trapje om een duik te nemen in het verkoelende zeewater. Heerlijk! Nu echter, door het frequente zwemmen van de laatste weken, de Olijke Twee immer sneller begint  te zwemmen, gaven deze aan behoefte te hebben aan een meer professionele outfit. Dientengevolge toog Moeder de vrouw naar de plaatselijke sportwinkel en schafte de nodige attributen aan. Trots poseerden de beide olijkerds vanavond voor de camera van Uw Hoofdredacteur. Zeg nu zelf, met een badmuts en een mooi brilletje kun je toch toptijden realiseren? Beiden konden niet wachten het zeewater te betreden om snelle trainingstijden te behalen. Nu gaat het Uw Hoofdredacteur volstrekt niet om het zwemmen. Ook zonder water vindt Uw Hoofdredacteur het plaatje vertederend.

Zoals U zich wellicht nog voor de geest kunt halen, werd enige tijd geleden afscheid genomen van de familie Angelus. Zij dienden terug te keren naar Nederland, nadat zij een tweetal jaren op dit eiland hadden verbleven. Het afscheidsfeest werd uitermate druk bezocht door vele vrienden en collega's. Er waren mooie woorden die werden uitgesproken en er werden diverse cadeaus overhandigd. Niet alleen aan de heer Angelus overigens, maar ook door de heer Angelus. U moet namelijk weten, de heer Angelus is een vurig aanhanger van het Rotterdamse Feyenoord. En, wat U eveneens dient te weten, het clublied van Feyenoord handelt over: "Geen woorden, maar daden!" Om ook een tweetal Curaçaose toe te laten treden tot het supportersgilde van de Rotterdamse trots, had de heer Angelus in het geniep een tweetal shirts van Feyenoord weten te bemachtigen. Daarop had hij, in het Papiaments, de volgende tekst laten drukken: "No papia, pero hasi!" U begrijpt het wellicht al, het gaat hier om "Geen woorden, maar daden", maar dan wel in het Papiaments. U begrijpt, deze mooie geste werd bijzonder op prijs gesteld. De beide mannen, die het shirt ten deel viel, hebben zich vanaf deze dag niet langer in hun uniform gemeld. Vol trots lopen zij dagelijks in het tenue van de Rotterdammers. Zo heeft de heer Angelus iets tastbaars op dit eiland achtergelaten!

Dan nog even kort iets over de familie Pinoccio. Zij hebben dochter Manon vanuit Nederland op bezoek. Dochterlief zocht nog een autootje, zo liet zij weten. De heer Pinoccio wist te vertellen: "Dan mo'j noar't eiland komm'n. Ze bunt hier volle goedkoper dan thuus. Ik zal'r wel ene opsnorr'n veur oe. Ene met'n bitje'n wark." Zo gezegd werd zo gedaan. Kortgeleden liet de heer Pinoccio dan ook aan de teamleden weten dat het hem was gelukt een fraaie pick-up voor dochter Manon te scoren. Het vehikel, met inderdaad een beetje werk, kostte niet veel, zo berichtte de heer Pinoccio. "Alleen nog effen kiek'n hoe'k 'm bie huus krieg." Uw Hoofdredacteur is benieuwd hoe hij dat gaat redden. Mocht het hem daadwerkelijk gelukken de auto thuis te krijgen dan laat Uw Hoofdredacteur U dat zeker weten.

Wordt vervolgd.....