Op het fraaie eiland Curaçao is het vandaag maandag 7 november 2011 geworden. Het weekeinde zit er weer op. En, het was een uitermate druk weekeinde dat werkelijk omgevlogen is. Er gebeurde vanzelfsprekend weer van alles, zoals dat immer op dit eiland het geval is. Een deel van het team vertoefde op Aruba, er werd de Amstel Curaçao race gereden en noem maar op. En, last but not least, Uw Hoofdredacteur bracht een gedeelte van de zondag door op de plaatselijke kermis, hetgeen een groot avontuur bleek te zijn. Zoals te doen gebruikelijk, kunt U er ook ditmaal weer alles over lezen in deze editie van “een zonnig avontuur.”
Het weekeinde begon voor Uw Hoofdredacteur op de zaterdag met een enorme klus. Wat was namelijk het geval? Welnu, zoals U zich wellicht weet te herinneren heeft Uw Hoofdredacteur een zwembad in de tuin staan. Het leek er vrijdag plots op dat er eenden in het zwembad hadden gezwommen, zo groen gekleurd was het zwemwater in ieder geval geworden. Het werd dan ook de hoogste tijd om het zwembad te onderwerpen aan een fikse schoonmaakbeurt. Blij gemutst, gewapend met schoonmaakapparatuur, betrad Uw Hoofdredacteur op de vroege zaterdagochtend de groene smurrie. Juist was een emmer ter hand genomen om de laatste laag water uit het zwembad te scheppen toen plots een enorme lichtflits Uw Hoofdredacteur verblindde.
De lichtflits werd welhaast op hetzelfde ogenblik gevolgd door een enorme knal, waarna de hemel losbarstte. Alsof de duivel hem op de hielen zat, zo snel verliet Uw Hoofdredacteur, met een extreem bonzend hart, het zwembad. Om vervolgens de rest van de ochtend geconfronteerd te worden met een ontzettend noodweer. Eerst diep in de avond bleek het te zijn gelukt het zwembad weer volledig te reinigen. Uw Hoofdredacteur was helemaal kapot, wat een vreselijke klus was het. Maar goed, er kan nu in elk geval weer veilig worden gezwommen.
Ook de Amstel Curaçao race, die zaterdagochtend om elf uur van start zou gaan, kende de nodige aanloopproblemen door het noodweer. Zoals altijd in geval van zware regenval, waren er diverse straten in Punda weer volledig onder water komen te staan. Er staat dan zoveel water, dat fietsen zonder snorkel als volstrekt onverantwoordelijk moet worden beschouwd. Uiteindelijk bleek het eerst aan het begin van de middag mogelijk om de race een aanvang te laten nemen. Via de immens hoge Julianabrug werd koers gezet richting Westpunt om vervolgens weer terug te keren richting Oosten. Er werden vele toeschouwers gesignaleerd die de wielrenners, die overigens op uitermate recreatieve wijze rondreden, hartstochtelijk toejuichten. De race werd gevonden door Marcel Kittel, voor Andy Schleck en Johnny Hoogerland. Al met al, zelfs met de verschillende onderbrekingen, was sprake van een zeer geslaagd evenement.
Op zondagochtend stond het leven in Huize Hoofdredacteur in het teken van de kermis. Nu was het zo dat de kermis haar deuren om vier uur in de middag zou openen, waarschijnlijk de belangrijkste reden waarom de Olijke Twee zich al om zes uur in de ochtend bij Uw Hoofdredacteur meldden. “Goedemorgen Pap, opstaan! We gaan naar de kermis toch? Kom nou Pap, het is al licht”, zo wisten beiden. U begrijpt het al, het werd een lange, lange dag voor het tweetal. Beiden hadden er volstrekt geen begrip voor dat de kermis eerst om vier uur toegankelijk zou zijn. Overigens, na enige uren had Uw Hoofdredacteur daar ook geen begrip meer voor, maar dat terzijde.
Eindelijk, zo tegen kwart voor vier in de middag, kon er worden vertrokken. Op het kermisterrein aangekomen viel een lange rij mensen waar te nemen, die stonden te wachten voor een zeer klein loketje. Het bleek dat bij dat loket een entreebewijs voor de kermis zou moeten worden aangeschaft. Het werd vier uur, het werd kwart over vier en het werd steeds later. Overigens zonder dat het verstrijken der tijd leidde tot enige beweging in het loket. Eindelijk, daar startte de kaartverkoop. Met twee jengelende peuters meldden Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur zich een tijdje later, met de recent aangeschafte kaartjes, bij de ingang. Daar moest een nieuwe rij worden geformeerd waarbij de dames links, en de heren rechts in een rij dienden te gaan staan. Waar dat overigens toe diende, bleef uiteindelijk geheel onduidelijk. De veiligheidsfunctionaris die de rij formeerde, deelde mee dat er nog geen toegang tot het kermisterrein verkregen zou kunnen worden, het personeel voor de verschillende attracties bleek nog niet te zijn gearriveerd. Gelukkig kwam het personeel uiteindelijk zo tegen kwart voor vijf aangereden. Met een “hiep, hoi, eindelijk”, rende het Olijke Tweetal naar de draaimolen. Om aldaar te vernemen dat er eerst tickets zouden moeten worden gekocht bij een centrale kassa. Waar, tot onuitsprekelijke vreugde van uw Hoofdredacteur, inmiddels al een rij van welhaast een kilometer lengte voor had plaatsgenomen. Zo’n anderhalf uur later dan gepland, bleek het de olijkerds eindelijk mogelijk de verschillende attracties te gaan uitproberen. Het moet gezegd, zij vonden het beiden uitermate geslaagd.
Dat vond Uw Hoofdredacteur ook, althans tot op het moment dat plaatsgenomen was in het reuzenrad. Dat gevaarte bleek namelijk, na enige rondjes te hebben gedraaid, niet meer spontaan op de juiste momenten tot stoppen te brengen. Vervaarlijk schommelend vertoefde het gezin Hoofdredacteur dan ook lange, lange tijd op een hoogte fors boven de zeespiegel. U moet maar aannemen dat Uw Hoofdredacteur een zucht van verlichting slaakte toen het na veel vijven en zessen gelukte om de gondel veilig te verlaten. Dat nooit meer! Na vele attracties te hebben bezocht en fiks rond te hebben gereden in de botsautootjes, werd het tijd het terrein te gaan verlaten. Vrolijk liepen de Olijke Twee mee naar de auto, om aldaar aangekomen in snikken uit te barsten. “We hebben helemaal geen suikerspin gehad. Bwaahaaa.” Pas nadat Uw Hoofdredacteur had beloofd dat komend weekeinde opnieuw een bezoek aan de kermis zal worden gebracht, keerde de rust weer wat terug.
Vanochtend bleken de Twent (van Moi), de heer Angelus en Long Tall Herrie, veilig te zijn teruggekeerd vanaf het eiland Aruba. Zij hadden een bezoek gebracht aan Aruba om een beeld te krijgen van een groot motorfestijn, de bikeweek geheten. Hedenmorgen bleken zij niet heel erg enthousiast te zijn over de trip. Zij hadden het weliswaar wel leuk gehad, zo lieten zij weten, maar het geheel was toch enigszins tegengevallen. De Twent (van Moi) deed er niet erg ingewikkeld over: “Man, man, man, wat is het doar duur! De munten vloog’n mie de knip uut. Ie blieft an’t pinn’n! Drie Polar kost oe gewoon 20 dollar. Veuls te duur!” Zo af en toe hadden zij ook nog wel wat motoren gezien, al was het geheel toch wat anders georganiseerd dan de heren vooraf hadden bedacht. Veel geld armer, maar een ervaring rijker was het gezelschap dus uiteindelijk weer op Curaçao teruggekeerd. Op naar het volgende evenement!
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten