Het is nog enigszins schemerig op het fraaie eiland Curaçao. Dat is niet verwonderlijk, het is immers pas half zeven in de ochtend van zondag 20 november 2011. Uw Hoofdredacteur werd, zoals wel vaker op de zondagochtend, bruusk gewekt door de Olijke Twee. En zo kan het gebeuren dat Uw Hoofdredacteur, terwijl het olijke tweetal spelend naast hem op de tafel zit, de gelegenheid heeft om U weer eens even bij te praten over alle ontwikkelingen van de laatste dagen. En, U vermoedt dat wellicht al, er waren vele ontwikkelingen. Ook ditmaal zijn ze voor U opgetekend in deze editie van “een zonnig avontuur.”
Deze editie begint op donderdagavond. Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren was dat de avond waarop een afscheidsfeestje voor de Twent (van Moi) en voor Long Tall Herrie werd georganiseerd. Het werd een uitermate gezellige bijeenkomst in het etablissement dat de naam “Bijna Thuis” droeg. Ongeveer vijftig collega’s meldden zich om het genoemde tweetal de hand te schudden. Diverse sprekers namen de gelegenheid te baat om mooie woorden te uiten waarbij verschillende aandenkens werden overhandigd.
Al met al werd het een feestje wat tot laat in de avond zou gaan duren. Op passende wijze werden de Twent (van Moi) en Long Tall Herrie dan ook uitgezwaaid. Inmiddels is de Twent (van Moi) samen met zijn gezin alweer in Nederland gearriveerd en begint daar een nieuwe start voor hen. Long Tall Herrie zal nog een paar weken op dit fraaie eiland verblijven om eerst op 9 december aanstaande definitief naar Nederland terug te gaan keren.
Op vrijdag, de dag na het feest, genoot Uw Hoofdredacteur van een vrije dag. Het werd een uitermate relaxte dag. Er werden wat boodschappen gedaan, dochterlief werd vergezeld naar haar wekelijkse balletles en er werd patat gebakken. Een dagje om weer wat bij te komen derhalve. Immers, de zaterdag beloofde weer de nodige hectiek met zich mee te brengen. Op die dag, gisteren dus, zou in alle vroegte de Goedheiligman met zijn Pietengezelschap voet zetten op Curaçaose bodem. Om half acht in de ochtend vertrokken Moeder de vrouw, de Olijke Twee en Uw Hoofdredacteur dan ook al richting de haven van Otrabanda om de aankomst van de Sint live mee te kunnen maken. Het bleek een drukte van belang. Vele honderden kinderen met hun ouders waren vroeg opgestaan om de kindervriend te kunnen begroeten.
Redelijk op tijd voer de grote sleepboot, met op de voorplecht de Sint en vele Pieten, de haven binnen. Het olijke tweetal, gehuld in pietenpakjes, slaagde erin om de Sint daadwerkelijk de hand te schudden. Ook Pinoccio bleek zich, samen met zijn eega en zoon Frans, te hebben gemengd onder de aanwezigen. Met name de groep bestaande uit (voormalige) Missen Curaçao, mocht zich verheugen in de aandacht van Pinoccio. Hij deed verwoede pogingen om met de fraaie dames op een kiekje te worden vereeuwigd. Het werd een zeer feestelijke intocht dit jaar. Uw Hoofdredacteur weet dan ook zeker dat de Sint zich bijzonder welkom op dit eiland heeft gevoeld.
Vanzelfsprekend was de intocht voor de Olijke Twee het sein om de schoen te zetten gisterenavond. Dat lukte eerst laat op de avond aangezien er eerst was genoten van een heerlijke maaltijd in het Riffort van Otrabanda. De schoenen, die van Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur incluis, werden op een lange rij gezet en voorzien van wortelen en tekeningen. En, vanochtend in alle vroegte was de spanning op de koppies van het olijke tweetal goed waar te nemen. Zij renden de trap af om vervolgens, tot hun grote vreugde, geconfronteerd te worden met een aantal pakjes. Snel werden de cadeaus geopend waarna de jongste olijkerd, Levi geheten, de volgende profetische woorden uitsprak. “Je krijgt eerst in je schoen de vóórcadeaus. De cadeautjes die je echt wilt hebben en die ik dus in de folder heb aangekruist, die krijg je pas later. Die passen namelijk niet in je schoen omdat ze te groot zijn. Deze brandweerautootjes zijn dan ook een vóórcadeau. Ik vind dat niet erg hoor, ik zet vanavond gewoon opnieuw mijn schoen, dan raakt Sinterklaas tenminste snel door zijn voorraad heen.”
Zoals U wellicht weet, wordt de tuin van de woning die het gezin Hoofdredacteur in Nederland heeft achtergelaten, prachtig bijgehouden door Oom Albert en Tante Reinie. Zij zijn daar, gezien de grondoppervlakte aan gras, behoorlijk druk mee en moeten, met de motormaaier, fikse afstanden afleggen. Daar hadden beiden eigenlijk wel een beetje genoeg van. En zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur de mededeling ontving dat “het zo niet langer kon.” Vele paar schoenen werden door het geloop versleten en dat was Oom Albert wel zat. Hij liet dan ook weten dat hij een zogenaamde zitmaaier heeft aangeschaft. Uw Hoofdredacteur geeft hem groot gelijk, het is immers een prachtexemplaar. Nu maar hopen dat het trekkertje het tot in lengte der jaren blijft doen, al is het gras bij de buren altijd groener.
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten