Totaal aantal pageviews

dinsdag 4 december 2012

OV chipkaart? Nooit van gehoord!

Vandaag is het dinsdag 4 december 2012 geworden op Curaçao. Het is de dag voor pakjesavond op dit zo fraaie eiland en de spanning, althans in Huize Hoofdredacteur, stijgt behoorlijk. De Olijke Twee zitten voller dan vol verwachting voor de avond van morgen. Ook op straat is goed te zien dat het Sinterklaastijd is. De ene na de andere Sint, al dan niet vergezeld door Pieten, schijnt in een autootje te zijn gepropt om de straten onveilig te maken. Het levert prachtige taferelen op. Echter, vooraleer het morgen is, dient Uw Hoofdredacteur nog steeds te wennen aan de bittere koude die Curaçao de laatste nachten teistert. Met temperaturen rond de twintig graden Celsius zijn de nachten koud. Uw Hoofdredacteur zet dientengevolge de airconditioning op de slaapkamer een paar graadjes hoger; dan wordt het tenminste wat aangenamer onder de dikke dekens. Het is dan ook maar te hopen dat de wind weer wat zal gaan toenemen om enigszins warmere lucht aangevoerd te krijgen. Immers, wanneer er geen trui voorhanden is en de temperatuur zo ongekend laag is, dan is het, ook op Curaçao, bibberen geblazen.

Zoals Uw Hoofdredacteur gisteren al berichtte, is de (veel) rustiger Fries weer teruggekeerd op het eiland Curaçao. Hij leek nog ietwat last te hebben van een jetlag, nu zijn mond continue heen en weer klapperde en daarbij een soort van gaapgeluiden te verstaan waren. De (veel) rustiger Fries had het bijzonder leuk gehad gedurende zijn week in Nederland. Wel was het bijzonder koud geweest, zo liet hij weten. Geboeid luisterden de heer Pinoccio en Uw Hoofdredacteur naar zijn belevenissen rondom het reizen per trein en tram in Nederland. Uit zijn verhalen bleek vooral dat het reizen per openbaar vervoer er volstrekt niet gemakkelijker op geworden is. Het schijnt zo te zijn dat er geen gebruik meer wordt gemaakt van een zogenaamde strippenkaart, maar dat een vervoersbewijs dient te worden aangeschaft middels een OV chipkaart. Daarvan had in elk geval Uw Hoofdredacteur nog nooit gehoord. De (veel) rustiger Fries nam er de tijd voor en legde stap voor stap uit welke handelingen verricht dienen te worden alvorens in een overvolle trein een plaats kan worden bevochten. Na deze uiteenzetting is het Uw Hoofdredacteur inmiddels volkomen duidelijk dat er, na terugkeer in Nederland, sprake zal moeten zijn van een vorm van "begeleid wonen." Al deze ontwikkelingen zijn immers anders toch niet bij te houden?

U weet het zich wellicht nog wel te herinneren. De heer Pinoccio is een verwoed duiker. In zijn leven heeft hij de onderwaterwereld op veel verschillende plaatsen van de wereld nauwgezet bekeken. Inmiddels heeft hij, en Uw Hoofdredacteur overdrijft dat volstrekt niet, wel meer dan 300 duiken gemaakt, waarvan er ongeveer 100 in de wateren rond het fraaie eiland Curaçao hebben plaatsgevonden. Gewoontelijk verhaalt de heer Pinoccio, na afloop van weer een duik, over alle mooie en opmerkelijke zaken die hij in het diepe water heeft kunnen waarnemen. Uw Hoofdredacteur denkt dan ook steevast dat de heer Pinoccio, na zo ontzettend veel gemaakte duiken, welhaast alles wat er onder water bestaat, zal hebben gezien. Niets blijkt echter minder waar. Wat was namelijk het geval? Welnu, afgelopen zondagochtend vertrok de heer Pinoccio in alle vroegte naar Boca Simon, alwaar "Dive Nas" , de duikschool van de heer Huib Nas, is gevestigd. Samen met zijn duikmaatje Gerard betrad de heer Pinoccio het zilte zeewater, om even later af te zinken naar een diepte van 17,4 meter. Al turend zag de heer Pinoccio zijn maat Gerard voor hem uitzwemmen. Niets aan de hand dus, zo zult U waarschijnlijk denken. Dat klopte ook geruime tijd, althans tot op het moment dat de heer Pinoccio, terwijl hij zich nog altijd op dezelfde diepte van ruim 17 meter bevond, een paar schouderklopjes voelde. De heer Pinoccio schrok geweldig en dacht in eerste instantie aan een hamerhaai. Nadat hij voldoende moed had verzameld en over zijn schouder durfde kijken zag hij echter, tot zijn stomme verbazing, dat hij was aangetikt door een snorkelaar. De man, slechts voorzien van een snorkelsetje, zwaaide nog eens vriendelijk en steeg vervolgens op. U begrijpt, de heer Pinoccio was met stomheid geslagen, hetgeen overigens waarschijnlijk de eerste keer in zijn leven was. U ziet, al dat gehannes met zware duikflessen is volstrekt niet nodig. Althans wanneer je longen als een paard hebt!

Wordt vervolgd…..      

Geen opmerkingen:

Een reactie posten