Het is op het door de
orkaan Irma getroffen eiland Sint Maarten inmiddels maandag 2 oktober 2017
geworden en Uw Hoofdredacteur heeft er met zijn mannen alweer een lange werkdag
opzitten. Vanaf het deels ingestorte dak, van het een paar weken geleden vast
nog prachtige hotel, werden al vanaf de vroege ochtend telefoongesprekken
gevoerd omdat er op die hoogte nog enigszins sprake is van een werkende telefoonverbinding.
Uitkijkend over de huizen valt te ontdekken dat daken ontbreken; een beeld wat
over het grootste gedeelte van het eiland hetzelfde is. De eilandbewoners tonen
zich, wanneer Bullie, Pinoccio en Uw Hoofdredacteur zich in uniform op straat
vertonen, uitermate blij met onze aanwezigheid. Steevast worden we aangesproken
met de mededeling dat men zich niet veilig voelt en dat men verheugd is dat
Nederland hen ondersteuning biedt.
Gisterenmiddag sprak
het team van Uw Hoofdredacteur een vijftigtal winkeliers die tot voor kort hun
waren te koop aanboden in de drukste winkelstraat van Sint Maarten: Front
Street. Zij verloren allen een vermogen, niet aan nature zoals ze zeiden, maar
aan human nature. Nog tijdens de orkaan immers, terwijl Sint Maarten in het oog
ervan lag, werden hun winkels compleet vernield door grote groepen mensen die
uit etalages en winkels roofden wat er ook maar te pakken viel. De angst viel
nog in de ogen van de winkeliers waar te nemen. Ze werden beroofd van juwelen,
horloges, immense televisies etc. De Apple-store, zo vertelde men, was binnen
een half uur volledig leeggehaald. “Wij durven onze winkels niet meer te openen”,
zo berichtte men. Daarbij is men er zich van bewust dat er dan voorlopig
waarschijnlijk geen enkele toerist dit ooit zo fraaie eiland zal komen
bezoeken. Diep, diep menselijk leed, een ander woord heeft Uw Hoofdredacteur er
niet voor.
Uw Hoofdredacteur en
zijn team hebben zich de afgelopen dagen regelmatig over Sint Maarten moeten
verplaatsen om verschillende justitiële organisaties te kunnen bezoeken. Het
blijft een enorm vreemde gewaarwording om volledig ingestorte hotels, huizen,
elektriciteitscentrales en boten te zien. Een macaber beeld, helemaal bij
avond. In ons hotel, Uw Hoofdredacteur schreef het waarschijnlijk al eerder, is
nauwelijks een balustrade nog heel. Het maakt in ieder geval dat je goed uitkijkt
waar je lopen kunt. Vandaag was ons team op zoek naar het Miss Lalie Center,
een inrichting voor jeugdigen. De weg ernaar toe bleek nog niet zo gemakkelijk
te vinden. Gelukkig beschikt het team over een nimmer aflatende spreekbuis in
persoon van Pinoccio. In zijn beste Engels besloot hij dan ook de weg te gaan
vragen aan een toevallig passerende voorbijgangster. Een gesprek dat toch al
snel een kwartiertje duurde en niet tot enige vooruitgang leek te gaan leiden.
Althans, tot op het moment dat de dame meldde hoe jammer het toch was dat
Pinoccio geen Nederlands sprak. Het Miss Lalie Center was vervolgens snel
gevonden.
Ook de komende dagen
zitten alweer helemaal vol met afspraken, Uw Hoofdredacteur en zijn beide
kompanen rennen van hot naar her. Gelukkig blijft Bullie onverstoord brommen en
blijkt Pinoccio onuitputtelijk zijn stembanden te trainen. Gelukkig is het zo
dat Tiny, de huisbaas van het hotel, begrip toonde voor het leed dat Uw
Hoofdredacteur door het enorme gesnurk van Bullie en Pinoccio werd aangedaan.
Hij bleek inmiddels een klein kamertje voor bewoning geschikt te hebben gemaakt
en bood dat Uw Hoofdredacteur aan. Weliswaar ontbreekt de balkonbalustrade,
maar een kniesoor die daarop let. Het enige wat Uw Hoofdredacteur nu mist is
zijn dagelijkse boterham nu beide mannen hem tot overloper hebben bestempeld.
Gelukkig is er echter
nog altijd onze trouwe vriend Foo Ho, die zijn Chinese etablissement voor ons
heeft omgetoverd tot kantoorruimte van waaruit we in de avonduren onze mail
kunnen verzenden. Keurig heeft hij wat kleurige lampions boven onze tafeltjes
opgehangen en voorziet hij ons van een warme maaltijd. Omdat het kiezen uit een
lijst van 164 Chinese gerechten ons niet echt gemakkelijk bleek af te gaan, verzon
Pinoccio een list. “Wie begint gewoon bie nummer 1 op de lieste, de dag van
morgen nemt wie nummer 2 enzovoort.” Uw Hoofdredacteur had beter moeten weten.
Immers, nummer 1 op de lijst bleek te leiden tot het uitserveren van een enorme
hoeveelheid kroepoek en ook niet meer dan dat. Uw Hoofdredacteur is, zo zult U
begrijpen, dan ook zeer benieuwd wat het menu onder nummer 2 zal gaan brengen
vanavond.
De komende dagen zullen
we tamelijk veel vertoeven in de Point Blanche, de enige gevangenis die dit
eiland telt. Gezien de beschadigingen die de orkaan aanrichtte, een grote en
ingewikkelde klus. Nu is er op dit eiland geen Gamma te bekennen, maar wel een
Kooyman bouwstore. Die zullen we veelvuldig gaan bezoeken, zo schat Uw
Hoofdredacteur in. Iets wat afgelopen zaterdag ook al op de rol stond toen het
team werd aangesproken door een dame op leeftijd. Het gelukte haar maar niet
haar dak te dichten en daardoor had zij veel last van lekkage in haar huis, Dat
ging Bullie erg aan het hart en daarop besloot het illustere tweetal zich eens
even een beeld te gaan vormen van de situatie bij het omaatje thuis. Daarvan
keerden Bullie en Pinoccio echter snel terug. Het bleek namelijk dat het imposante
bankstel van het omaatje in beslag werd genomen door een fiks uit de kluiten
gewassen kleinzoon. Hij hield echter niet van werken en had lichtelijk last van
hoogtevrees. Uw Hoofdredacteur vreest dat Bullie vervolgens wat gebromd heeft
en besloten heeft het dak te laten voor wat het was.
Wordt vervolgd….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten