Totaal aantal pageviews

maandag 23 oktober 2017

Lang, lang ze leve.....


Het is inmiddels alweer maandagmiddag 23 oktober 2017 geworden op Sint Maarten, het eiland waar Uw Hoofdredacteur en zijn kompanen al wekenlang erg druk zijn. In de straten wordt er door velen gewerkt aan het verwijderen van een enorme hoeveelheid puin, omgewaaide bomen en gigantische stapels golfplaten daken. Sommige hotels dienen volledig te worden afgebroken gezien de grote schade die orkaan Irma aanrichtte. Sommige winkeltjes zijn inderdaad alweer operationeel, al blijven nog veel vernielde rolluiken voor andere, nog wel gesloten zaken hangen. Maar, handel is handel. En nu men op 5 november de eerste cruiseboot verwacht op dit eiland, is het zaak weer in bedrijf te komen. Al vraagt Uw Hoofdredacteur zich wel af wat toeristen hier, in de huidige omstandigheden, te zoeken hebben. Maar gelukkig gaat hij daar niet over!

Onder de naam #SXMStrong werd er gisteren een basketbal en voetbaltoernooi georganiseerd waaraan door militairen en vele andere organisaties werd deelgenomen. Dit om te proberen het moreel van de zo zwaar getroffen inwoners wat op te beuren. Terwijl er veel bezoekers op af kwamen had Hippie enigszins andere plannen. “Ik wol toch wa effen op’t strand goan ligg’n. Ik holle van’n zee!” En zo geschiedde. Het enige wat eigenlijk niet had moeten gebeuren was het feit dat Hippie in slaap viel. Daardoor bleek hij uiteindelijk zo ongeveer twee uur onbeschermd in de blakende zon te hebben gelegen. Dat had zo zijn consequenties, hetgeen met name bleek uit het feit dat auto’s voor hem stopten omdat zij Hippies’ hoofd aanzagen voor een rood stoplicht. Pinoccio wist wel een oplossing: ”Ie mut oew’n kop insmeer’n met AloĆ« Vera, dat helpt!” Echter, klaarblijkelijk had Hippie toch enigszins last van een zonnesteek. Uw Hoofdredacteur zou immers anders niet goed kunnen verklaren waarom Hippie, enige uren later, vroeg waar ook alweer de Harry Feta stond.

Ook vandaag leek het niet echt de dag van Hippie te zijn. Nadat al, in alle vroegte, via een video-verbinding was vergaderd met collega’s in Nederland, ontspon zich een boeiend gesprek. Het onderwerp was de aankomende opening, door de Minister van Justitie, van de door ons opgeleverde extra detentiecapaciteit. “Hippie, wat doe’j an noar de opening? Ik mag toch anneem’n da’j toch wa un pak bie oe hebt”, zo vroeg Pinoccio aan Hippie. Bullie deed er nog een schepje bovenop door mede te delen dat hij een fraai donkerblauw pak, een mooie stropdas en nette zwarte schoenen in zijn bagage had meegenomen. Vragend keek Hippie naar Uw Hoofdredacteur die beaamde ook een net kostuum voorhanden te hebben voor speciale gelegenheden. En een officiĆ«le opening, nou dat zou toch wel als zodanig aangemerkt kunnen worden? Hippie bleek erg ontdaan: “Hoe goa’k dat noe oplossen?”

Welnu, zijn beide collegae, Bullie en Pinoccio hadden een oplossing al snel paraat. Immers, zo gaven beiden aan, er bevond zich een kleermaker in een nabij gelegen steegje die maatpakken aan zou kunnen meten. “Dan mot ik doar hen”, zo wist Hippie. En, zo kon het dan ook zijn dat er, tijdens de middagpauze, werd vertrokken naar de plaatselijke kleermaker. Afbeeldingen die waren aangebracht aan de ramen, toonden pakken te kust en te keur. “Als ik oe was, dan nam ik een woll’n pak. Mooi koel”, zo berichtte Bullie. Snel toog Hippie naar binnen om de kleermaker te vragen naar de kosten van een handgemaakt kostuum. Een mooi dik wollen pak zou zo ongeveer 350 US dollar moeten kosten, zo liet de kleermaker weten. Toen Hippie vervolgens vragend naar de collegae keek en hen vervolgens bulderend van het lachen over straat zag rollen, werd het hem duidelijk. “Tsjonge, jonge. Loopt ze mie gewoon weer te fokk’n. Kloar bi’j d’r met!” Geen pak dus helaas dit keer.

Gisterenavond, tijdens de Chinese maaltijd, meldde zich ook ons onbezoldigd teamlid Hosee weer eens een keer. Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren uit een der eerdere edities, wordt de dagelijkse maaltijd van Hosee aangeleverd door de teamleden. Hosee, die niet altijd beschikt over een actueel geheugen, toont zich daarvoor steevast bijzonder dankbaar. Gisterenavond wilde Hosee dat nogmaals tonen door Pinoccio toe te zingen voor diens verjaardag, zij het ongeveer een week naar dato. Het gebaar an sich echter, werd door de heer Pinoccio zeer gewaardeerd. Mocht U dat zelf willen aanschouwen, de link kunt U hier vinden!

Wordt vervolgd…..     

Geen opmerkingen:

Een reactie posten