Halve zool....

Een nieuwe werkweek is vandaag van start gegaan op het eens zo fraaie eiland Sint Maarten. Het is, ook aan deze kant van de wereld, maandag 16 oktober 2017 geworden. De dag startte al tegen de klok van zes in de ochtend, reden waarom het team van Uw Hoofdredacteur gisterenavond al vroeg onder de wol lag. De dag begon zoals dat over het algemeen het geval is. Bullie verzorgde een overheerlijke kop Nescafé koffie en Pinoccio had het volume alweer op tien. Hippie toonde zich wat nerveus nu hij als eerste zou worden afgeleverd bij het gevang, gelegen bovenop de berg. “Wat zol’k toch allemoale tegenkomm’n vandaage? Un bitje spannend vin’k ut wa!” Een kwestie van een paar uurtjes, zo schat Uw Hoofdredacteur in. Nadien zal Hippie zich vast en zeker thuis voelen bij de Engels sprekende lokale collegae, die immers over het algemeen net zo onverstaanbaar zijn als Hippie zelf.

Nadat Uw Hoofdredacteur en zijn kompanen gisteren met eigen ogen konden aanschouwen hoezeer de werkzaamheden in Simpson Bay verlopen, werd besloten om Hippie te laten zien hoe het er aan de Franse kant van het eiland zou uitzien. Hippie toonde zich bijzonder onder de indruk nu ook op dat deel van het eiland de ravage enorm bleek te zijn. Ook hier veel weggeslagen daken en boten die teruggevonden kunnen worden langs de kant van de weg of zomaar bij iemand in de tuin. Het was overigens uitermate slecht weer op Sint Maarten, de regen viel met bakken uit de lucht en de wind maakte de zee door haar kracht uiterst wild. “Ut is toch neet te geleuven wat’n ellende”, zo bromde Hippie. “Mo’j toch kiek’n! Alles noar de kloot’n!” Het is dan ook onvoorstelbaar te kunnen zien met wat voor kracht de verwoestingen hebben plaatsgevonden. Wat moet dat een enorm lawaai en angst hebben opgeleverd.

Bullie en Pinoccio begaven zich hedenochtend op weg naar de lokale Gamma, in dit gebied de firma Kooyman genaamd. Er diende kit te worden aangeschaft nu Bullie gisteren, tijdens controle van het dak constateerde dat de uitgevoerde werkzaamheden zijn goedkeuring niet helemaal konden dragen. “Kom met Pinoccio, wie goat kit hoal’n en un bokkenpoot. Ut mut gewoon waterdicht ween!” Pinoccio volgde trouw, zijn volumeknop zoals gebruikelijk volledig opengedraaid. Nadien zullen de mannen zich begeven naar het Miss Lalie Center, de enige inrichting voor jeugdigen die dit eiland rijk is. Ook daar immers is nog altijd sprake van behoorlijke schade. Reden voor de mannen te bezien welke helpende hand ze kunnen reiken.

Wie ook schade opliep is de heer Pinoccio zelf. Wanneer U de bijbehorende foto ziet dan aanschouwt U de onderzijde van de voeten van Pinoccio. Nu denkt U wellicht dat Pinoccio een duik neemt in de zee en nog slechts zijn zolen zichtbaar zijn, de waarheid is anders. Voor het vertrek naar Sint Maarten was het team het er snel over eens: er dienden goede schoenen meegenomen te worden omdat veel plaatsen bezaaid zijn met glas. Daartoe vervoegden Uw Hoofdredacteur en zijn mannen zich in Assen bij de plaatselijke hoefsmid. Na enige tijd kon de juiste maat worden aangemeten. Welnu, dit schoeisel is denkelijk uitstekend geschikt voor Nederlandse omstandigheden; voor een verblijf in de tropen ligt dat beduidend anders. Spontaan lieten de zolen van Pinoccio los, zij waren klaarblijkelijk uitgelopen. Een plaatselijke schoenmaker gaf aan nog wel enigszins brood te zien in restauratie van het geheel. Purschuim zou een structurele oplossing bieden, zo liet de man weten. Pinoccio heeft aangegeven dat hij nog even wil nadenken of dit wel een goed idee is. Uw Hoofdredacteur zal U zijn besluit vanzelfsprekend laten weten in een volgende editie van Een Zonnig Avontuur.

Dagelijks worden Uw Hoofdredacteur en zijn kompanen belaagd door vertegenwoordigers van de plaatselijke winkeliersvereniging. Uw Hoofdredacteur berichtte U al in een eerdere editie dat deze middenstanders zich zeer onveilig voelen. Steevast is de vraag waarom wij als Nederlanders het gezag niet overnemen op dit eiland. Met het antwoord dat dit niet aan Uw Hoofdredacteur en zijn mannen is, toont men zich niet erg tevreden. Reden waarom men besloten heeft een zodanig verzoek rechtstreeks naar Den Haag te gaan sturen. Uitermate triest om te zien en te horen hoezeer men angstig is om de winkels weer open te laten gaan. Welhaast elke dag, zo aan het einde van de middag, beraadslagen deze winkeliers om af te stemmen wat hun koers dient te zijn. Voorwaar geen gemakkelijk vraagstuk!

Zoals U al bekend is, schaft de pot voor Uw Hoofdredacteur en zijn mannen dagelijks Chinese kost. Daniel San toont zich nog altijd een meester-kok en plet stukken vlees tot hapklare brokken. Nu moet U weten, ook de heer Hosee vertoont zich dagelijks in het etablissement van Daniel San. Hosee beschikt echter niet over veel financiële middelen en een maaltijd schiet er dan weleens bij in. Welnu, dat ging de boys zeer aan het hart en in een teamoverleg werd dit onderwerp geagendeerd. Al snel volgde het besluit om dagelijks, per teamlid, enige happen te doneren. En zo kan het dan ook zijn dat de heer Hosee eveneens elke dag, nadat hij het team allereerst heeft toegesproken met de mooie woorden: “Dr’an met de Lippe”, een warme maaltijd naar binnen kan werken. Niet bij de mannen aan tafel overigens. Om dat in de toekomst wellicht mogelijk te maken dient namelijk eerst sprake te zijn van een stevige sanering van de tandjes van Hosee. Even doorbijten dus!

Wordt vervolgd…..