De handjes van Randel.....

Op het gigantische warme eiland Curaçao is het vandaag woensdag 6 juni 2012 geworden. Het is al dagen warm, echt warm, zeker op de werkplek waar de verschillende teamleden en Uw Hoofdredacteur hun dag doorbrengen. Het feit dat al maandenlang de airconditioning op diezelfde werkplek defect is, doet zich inmiddels wreken nu een groot aantal van de locale collega's liet weten ziek te zijn geworden door de temperatuur. Gelukkig kan Uw Hoofdredacteur uitstekend tegen extreme hitte en kon er daarom gewoon doorgewerkt worden vandaag. Het was druk, zeer druk op het werk. Ook gisterenavond werden nog vele uren doorgebracht met het uitwerken van allerlei  zaken, hetgeen vanavond waarschijnlijk evenzeer het geval zal zijn. Hoe het ook zij, Uw Hoofdredacteur neemt graag toch even tijd om U bij te praten over de gebeurtenissen op dit eiland. En, zoals te doen gebruikelijk, U kunt het lezen in deze editie van "een zonnig avontuur."

Voor het eerst in zeer lange tijd was het gisteren weer eens zover. De heer Pinoccio, die door allerlei omstandigheden in de avonduren en in het weekeinde veel had thuisgezeten, trok er weer eens op uit. En, dan weet U waarschijnlijk redelijk te voorspellen waarheen de reis voerde. Exact, de heer Pinoccio besloot maar weer eens zijn duikpak aan te gaan trekken om de onderwaterwereld rond dit zo fraaie eiland te gaan verkennen. Weliswaar was hij geruime tijd niet onder water geweest, maar het aantrekken van de benodigde kledij ging hem nog immer goed af. Hij maakte weer een aantal zeer fraaie opnames, waarvan Uw Hoofdredacteur U er een vooral niet wil onthouden. Vanochtend namelijk deelde de heer Pinoccio mee dat hij naast dolfijnen ook koeien had waargenomen boven de golven van de Caribische Zee. U begrijpt, zijn verhaal werd niet al te serieus genomen. Om het geheel echter te staven met doorslaggevend bewijs, overlegde de heer Pinoccio bijgeplaatste foto. Uw Hoofdredacteur weet nu wel heel zeker dat er iets mis is met de heer Pinoccio. Komt bij de een het verstand met de jaren, bij de ander is het klaarblijkelijk net andersom.

De familie Angelus is uitermate druk met de aankomende verhuizing richting Nederland. Vele goederen zijn al ingepakt en komende week komt de erkende verhuizer alle spulletjes in een container laden ter verscheping. Ook de auto van de familie Angelus is inmiddels al vertrokken en hoogstwaarschijnlijk lijkt dat ook te gelden voor de prachtige Harley bike van de heer Angelus. Een motor waarvan Uw Hoofdredacteur eerder nog dacht dat deze zou worden meegevoerd naar Nederland. Vanochtend echter trof Uw Hoofdredacteur de heer Angelus toen deze op weg was naar zijn werk. Voorzien van een enigszins lullig helmpje bleek de heer Angelus gezeten te zijn op een scootertje. Blij zwaaide de heer Angelus naar Uw Hoofdredacteur die, in een glim en in eerste instantie, dacht waar te nemen dat hij werd geconfronteerd met de reïncarnatie van Willempie. Maar nee, het was de heer Angelus toch echt. Waarschijnlijk was er geen andere optie aanwezig, nu de verhuisgoederen zijn ingepakt, dan op een scooter te gaan reizen. Het was overigens wel een mooi gezicht!

Moeder de vrouw ging de afgelopen dagen op pad om pasfoto's te laten maken. U moet weten, om op dit fraaie eiland te mogen werken en wonen, dient U allerlei formaliteiten te laten vervullen. En formaliteiten, dat betekent documenten en pasfoto's. Nu is het hier niet zo dat welhaast op iedere hoek van de straat foto's gemaakt kunnen worden; het werd dus weer een hele onderneming. Uiteindelijk vond Moeder de vrouw een kantoorboekhandel waarin een heuse fotograaf domicilie hield. Moeder de vrouw vroeg de dame achter de toonbank naar pasfoto's waarop de dame vroeg: "Belieft U de foto's met een kleurige achtergrond of met een witte achtergrond?" Moeder de vrouw liet weten dat wit de voorkeur zou hebben. De verkoopster riep de fotograaf en die op zijn beurt riep: "Randel! Neem even een stuk wit papier mee!" Tot stomme verbazing van Moeder de vrouw arriveerde Randel met een groot stuk wit karton waarmee hij achter Moeder de vrouw, die stond opgesteld voor de camera, ging staan. "Komt hij er niet op?" zo vroeg Moeder de vrouw enigszins verbouwereerd. "Nee hoor, we fotoshoppen hem weg", zo luidde het antwoord. Toen de foto's gereed en gedroogd waren kon Moeder de vrouw ze bewonderen. Zij stond er prima op. De handjes van Randel overigens ook.

Wordt vervolgd.....