In welke wereld leef je dan eigenlijk?

Op het snikhete eiland Curaçao is het vandaag dinsdag 19 juni 2012 geworden. Met een temperatuur die dik boven de dertig graden Celsius ligt, is het zeer benauwd. U begrijpt, het is zweten op het werk vandaag. Nu is dat overigens bijna dagelijks het geval, maar in dit geval is er wel sprake van een extreme situatie. Uw Hoofdredacteur, die normaliter een werkruimte deelt met de heer Jumping Paul, zat vandaag eenzaam en verlaten op zijn werkplek. Jumping Paul had namelijk zijn computer opgepakt om te trachten een gekoelde ruimte te vinden waar beter zou kunnen worden gewerkt. Maar goed, het is nu eenmaal niet anders! Het is alweer enige tijd geleden dat U bent bijgepraat over de actuele situatie op dit zo fraaie eiland, een reden dus om U maar snel te voorzien van een actuele editie van "een zonnig avontuur."

De kater is weer een beetje verwerkt. Uw Hoofdredacteur schreef het U enige dagen geleden al, de reis voerde zondagmiddag naar het mooie strand van Kokomo Beach. Tot stomme verbazing van Uw Hoofdredacteur was de entree naar het restaurantgedeelte omgebouwd tot een soort van "Polar Arena." Voorzien van een aantal tribunes en vele televisietoestellen was er feitelijk sprake van een klein edoch uitermate sfeervol voetbalstadionnetje. En, zoals U zich nog goed voor de geest zult kunnen halen: op de bewuste zondagmiddag bestond er de gelegenheid om live de allesbeslissende voetbalwedstrijd tussen Portugal en 'de jongens van Oranje' te aanschouwen. Al geruime tijd voor de match stroomde het stadionnetje vol met Oranje gekleurde mensen. Op de tribunes was dan ook al redelijk snel geen vrije plaats meer te vinden. Da families Angelus, Pinoccio en Hoofdredacteur waren er in geslaagd een fraaie zitplaats, pal voor een groot scherm, te bemachtigen. Omdat het op de bewuste zondag ook Vaderdag was, was de heer Pinoccio voor deze speciale gelegenheid gehuld in een Oranje stropdas, welke hij tijdens het ontbijt van zoon Frans had mogen ontvangen. Dat hij daarnaast een of ander vreemd overhemdje aan had, maakte het geheel op zeer eigen wijze af. De scheidsrechter floot voor de aftrap en met gespannen gezichten tuurde het publiek naar hetgeen zich op de grasmat afspeelde. Het begon immers zo mooi? Helaas, helaas, het geluk duurde niet al te lang en dikverdiend pakten de Portugezen uiteindelijk de winst. Van treurnis was echter bij Kokomo Beach geen sprake. Een uitstekende band verzorgde nog urenlang prima muziek waardoor er nog geruime tijd sprake was van een meer dan uitstekende stemming. Wij gingen dus nog niet naar huis, nog lange, nog lange niet! De herinnering aan de nederlaag van Oranje behoorde dan gelukkig ook al snel tot het verleden. 

Moeder de vrouw is al behoorlijk druk bezig met het inpakken van allerhande goederen. Het is immers een feit dat het gezin  Hoofdredacteur al over pakweg een maand ondergebracht dient te zijn in een nieuw onderkomen. Geleidelijk aan is Moeder de vrouw er dan ook in geslaagd om een fiks aantal dozen bij de plaatselijke grutter te scoren en die vervolgens vol te pakken. Nadien wordt het geheel dan, in gedeelten weliswaar, overgebracht naar het nieuwe onderkomen in het vissersplaatsje Boca Sami. Ook gisteren stonden de nodige dozen alweer klaar ter verzending. "Ik breng ze vanavond wel even weg", zo berichtte Uw Hoofdredacteur. "Dat is prima", antwoordde Moeder de vrouw die vervolgens, enige minuten later, mededeelde dat ze even de dozen ging wegbrengen. Uw Hoofdredacteur was weliswaar enigszins verbaasd maar liet dat, professioneel als hij is, vanzelfsprekend niet blijken. Tot aan het begin van de avond. Het was immers op dat moment dat Moeder de vrouw aan uw Hoofdredacteur vroeg: "Ben je nu nog voornemens een vrachtje te gaan wegbrengen of hoe zit het?" Geheel uit het veld geslagen liet Uw Hoofdredacteur weten dat hij in de veronderstelling verkeerde dat 'de spullen' al weg waren gebracht. "Maar je zou toch de grote dingen gaan wegbrengen? Waar hebben we het nu over gehad vanmiddag? Het lijkt wel of je in een geheel andere wereld leeft", zo wist Moeder de vrouw. Intussen was bij Uw Hoofdredacteur dezelfde gedachte ontstaan: de dozen waarover hij het in de middag had gehad waren immers al weg? Maar goed, professioneel als hij is, hield hij wijselijk zijn mond en begon onmiddellijk, als was het zijn absolute voornemen geweest, de laadvloer van zijn auto vol te pakken. En zo kon het zijn dat er wederom een vrachtje werd verhuisd. Uw Hoofdredacteur is overigens benieuwd in welke wereld hij vandaag geacht wordt te leven!

Wordt vervolgd.....