Een zeemonster.....

Het is vandaag maandag 10 september 2012 geworden op het hete eiland Curaçao. Een nieuwe werkweek is weer van start gegaan en het weekeinde ligt alweer achter ons. Al vroeg in de ochtend, Uw Hoofdredacteur zat om half zes al achter de koffie, was te voelen dat het vandaag wederom een warme dag zou worden, net als gisteren overigens. Het team is vanaf vandaag weer compleet nu de heer Pinoccio zijn gehoor weer heeft teruggevonden en de ontsteking in zijn oor is verdwenen. Dat komt goed uit, ons wacht immers een zeer drukke week waarin vele zaken staan te gebeuren. Echter, voordat het zover is, is het goed nog even terug te kijken op de gebeurtenissen van gisteren. Gebeurtenissen waarbij Uw Hoofdredacteur, bij tijd en wijle, de schrik om het hart sloeg. U kunt er weer alles over lezen in deze editie van "een zonnig avontuur."

Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren maakte Moeder de vrouw gisteren een zeer fraaie duik in het warme water van de Caribische zee. Zij was in gezelschap van Ina, de eega van de heer Pinoccio. Nadat beide dames zich in hun strakke duikpak hadden gewurmd daalden zij, via de achter Huize Hoofdredacteur gelegen trap, af in de strakblauwe zee om allereerst het huis van de familie Hoofdredacteur te kunnen fotograferen vanuit het water. Vervolgens zakten beiden naar beneden om pas geruime tijd later het hoofd weer boven water te kunnen steken.  Zij hadden, zo wisten beiden bij terugkeer te vertellen, bijzonder veel gezien onder water. Een schildpad, een dikke murene en vele andere vissen, waaronder een Stringray pijlstaartrog. U ziet, zo werd de zondagochtend prima besteed.

Na het nuttigen van een boterhammetje werd besloten om af te gaan reizen naar het strand van Blue Bay. Op dit hagelwitte strand is het over het algemeen goed vertoeven. Daarnaast is het de favoriete plek van de Olijke Twee, met name omdat er een zwembad, een speeltuin en een kidsclub aanwezig is. Het was warm, zeer warm op het strand en dus besloten Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur om gezamenlijk te gaan snorkelen. Dat kon prima, immers de oudste olijkerd was creatief bezig bij de kidsclub terwijl de jongste olijkerd stond te vissen met een rolletje snoer. Het gelukte hem overigens al zeer snel om weer een vis te vangen, die hij in zijn van huis meegenomen blauwe emmertje stopte. Vervolgens overbrugde hij de 100 meter strand die hem van Uw Hoofdredacteur scheidden met het emmertje in zijn hand waarbij hij zeer luid riep: "Papa! Ik kom eraan om je iets te laten zien hoor. Ik heb namelijk beet Pap. Ik heb beet Pap! Ik heb een vis Pap, ik heb echt beet!" U begrijpt, zijn uitlatingen bezorgden menigeen op het drukke strand een glimlach.

Maar goed, Uw Hoofdredacteur wilde verhalen over het snorkelavontuur dat hij, samen met Moeder de vrouw, beleefde. Het was als zwommen beide in een aquarium vol tropische vissen. Felgekleurd in het blauw, groen, oranje etc. zwommen grote en kleine vissen om beide snorkelaars heen. Mooie papegaaivissen en prachtige keizervissen waren in ruime mate waar te nemen. Na een tijdje werd de enorme rotswand, die het strand scheidt van de zee, bereikt. Vele, vele vissen bleken zich tussen de rotsen te bevinden, Uw Hoofdredacteur keek zijn ogen uit.

Tot zover was er niets mis en leek het derhalve een uitermate geslaagde snorkeltocht te worden. Dit tot op het moment dat Uw Hoofdredacteur dacht iets groots tussen de rotsen te zien bewegen. Hij keek nog eens voorzichtig, waarbij hij zich alvast enigszins verschool achter de naast hem zwemmende Moeder de vrouw. En ja hoor, een enorme kop kwam vanuit een inham tevoorschijn om Uw Hoofdredacteur uitermate lelijk aan te kijken. Snel trachtte Uw Hoofdredacteur Moeder de vrouw te attenderen op het monster, dat hij in eerste instantie voor een enorme schildpad of een murene hield, echter haar aandacht werd pas echt verkregen toen Uw Hoofdredacteur haar badpak welhaast van haar lijf trok. Het monster blies zijn hoofd nog eens goed op waardoor het zeker tweemaal zo groot werd als voorheen. Het bleek een zogenaamde porcupinefish (een varkenskopvis) te zijn. Uw Hoofdredacteur had genoeg gezien en vocht zich, via Moeder de vrouw, een weg naar de uitgang. Wat een monsters zitten er toch in zee!

Wordt vervolgd…..