Het is vandaag
woensdag 12 september 2012 op het enigszins bewolkte edoch zwoele eiland Curaçao.
Het is warm, zeer warm de laatste paar dagen op dit zo fraaie eiland. Veel wind
waait er niet, waardoor Uw Hoofdredacteur bijna continue het gevoel heeft in
een grote föhn te lopen. Het lijf is dan ook niet droog te houden nu de kleren
binnen een paar minuten vastplakken aan het lichaam. Het wordt derhalve tijd om
weer een beetje wind te voelen op het eiland. Dat heeft Uw Hoofdredacteur
echter niet in de hand. Wat hij wel in de hand heeft is het redigeren van een
nieuwe editie van "een zonnig avontuur", met daarin opgenomen de
actuele gebeurtenissen rond het team Nederlanders op Curaçao.
Voor de
verschillende teamleden was er gisteren sprake van een zeer drukke werkdag
welke was gevuld met veel vergaderingen. Gaat U maar na, het uitvoeren van een
zeer omvangrijk plan van aanpak valt met vier mensen niet erg mee. En om de
voortgang te bewaken dient er dan ook met veel partijen frequent te worden
overlegd. Gisterenmiddag werd het team dan ook in de gelegenheid gesteld om de
Minister van Justitie te bezoeken om aldaar een presentatie te geven. De heer
Jumping Paul had een en ander, in samenwerking met de heer Pinoccio, uitvoerig
voorbereid. Desalniettemin werd het een bijeenkomst die een aantal uren duurde
met het oogmerk knelpunten op te lossen. Of dat is gelukt zal de komende weken
blijken. In ieder geval was de bijeenkomst geslaagd; de klokken werden weer
gelijk gezet.
Zoals U zich
wellicht nog weet te herinneren ving de oudste olijkerd, Julia geheten, het
afgelopen weekeinde een aantal kikkervisjes. De kikkervisjes, drie in getal,
werden al snel teruggebracht tot een kikkervisje omdat de jongste olijkerd,
Levi geheten, besloot er twee vrij te laten met water wat uit het bakje
spoelde. Toen de oudste olijkerd zich met dat pijnlijke verlies uiteindelijk
had kunnen verzoenen, werd besloten het overgebleven weesvisje te stallen op
haar slaapkamertje. "Het is anders ook zo enorm zielig dat hij alleen is.
Nu heeft het diertje in elk geval nog mijn gezelschap", zo wist de
olijkerd te vertellen. De afgelopen nacht was er in die sociale opstelling
klaarblijkelijk toch sprake van veranderde verhoudingen. Het zal namelijk zo
tegen drie uur in de nacht zijn geweest toen het meiske zich meldde op de
slaapkamer van Moeder de vrouw en Uw Hoofdredacteur. In tranen, dat wel. Moeder
de vrouw rukte met de nodige moeite haar vermoeide hoofd van haar kussen en
vroeg aan de olijkerd wat er aan de hand was. Snikkend bracht het meiske uit:
"Och Mama. Ik ben zo ontzettend bang. Ik ben zo ontzettend bang dat mijn
kikkervisje in mijn slaap een heuse kikker zal worden. Dan heb ik ineens een
grote griezelige kikker in mijn kamer. Ik ben daarvoor zo bang Mama.
Bwaaaahhhhh." Terwijl Uw Hoofdredacteur zich stikkend van het lachen nog
maar eens omdraaide, verwijderde Moeder de vrouw het kikkervisje van de kamer
en legde de olijkerd weer in haar bedje. Zonder kikker overigens, dat dan wel!
Dan ontving Uw
Hoofdredacteur een berichtje van de heer Angelus die, zoals U weet, enige tijd
geleden definitief naar Nederland terugkeerde. Het gezin Angelus heeft zo
langzamerhand haar draai in het verre Nederland wel weer weten te vinden, zo
berichtte de heer Angelus. Met name het feit dat de heer en mevrouw Angelus,
tijdens een zonnige dag, weer in de gelegenheid zijn om op de Korenmarkt in
Arnhem een biertje te drinken, sprak hen bijzonder aan. Gelukkig dat beiden zo
langzamerhand weer wat kunnen aarden zo ver van het hen vertrouwde Curaçao. In
de praktijk valt dat immers beslist niet mee. Verder viel er
helaas, vanwege de zeer drukke werkomstandigheden, niet veel nieuw te melden
vanaf dit eiland. Wellicht zal dat de komende dagen wederom anders zijn. Maar,
zoals te doen gebruikelijk wordt U daarover dan vanzelf geïnformeerd in een
nieuwe editie van "een zonnig avontuur."
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten