De Portugezen komen!

Op het mooie eiland Curaçao is vandaag dinsdag de 26e februari aangebroken. Het is een beetje bewolkt op dit normaliter zo zonnige eiland, een weertype dat zich waarschijnlijk de gehele week zal laten zien. Een beetje bewolkt, zo af en toe felle zon en een gemiddelde temperatuur van ongeveer 25 graden Celsius. Het is dus eigenlijk wat fris dezer dagen, maar toch wil Uw Hoofdredacteur daarover geen moment klagen. Het is hier immers, ook al is het zo'n vijf graden kouder dan gebruikelijk, nog altijd zeer aangenaam vertoeven. Stelt U zich eens voor, Uw Hoofdredacteur heeft inmiddels al bijna vier jaren lang geen jas meer hoeven dragen. Sterker geformuleerd, hij heeft er geen eens een! Van klagen is dan ook geen sprake nu het leven op dit zo fraaie eiland eigenlijk iedere dag weer een geschenk is. Ook de afgelopen 24 uur deden zich op Curaçao weer gebeurtenissen voor die het vermelden waard zijn. Een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur" ligt dan ook weer voor U klaar.

Nu de wind de afgelopen dagen is gedraaid en de golven, bij tijd en wijle, hoog zijn, is de eerste inmiddels, zoals dat elk jaar het geval is, alweer in het zilte zeewater gesignaleerd. U vraagt zich wellicht af waarover Uw Hoofdredacteur het nu weer heeft, maar dat valt snel te verklaren. Het gaat hier namelijk om zogenaamde Portugese Oorlogsschepen. Nu moet U niet denken dat het hier daadwerkelijk om boten handelt, want dat is volstrekt niet het geval. Nee, een Portugees Oorlogsschip is een, veelal in warme zeeën voorkomende, kwal. Nu is het echter geen gewone kwal. Dit lieftallige beestje is, met een lengte tussen de 9 en 35 centimeter weliswaar niet enorm groot, maar het lieverdje heeft wel tentakels met uitschieters tussen de 15 en 50 meter! Het Portugese Oorlogsschip heeft aan de oppervlakte een met gas gevuld zeil waarmee hij drijft en waaraan zijn gigantische tentakels hangen. Tot zover is er dus niets aan de hand, ware het niet dat het lieftallige beestje een soort gif bevat dat lijkt op dat van een slang, de cobra. Wanneer U vervolgens in aanraking komt met het lieverdje, dan zijn veelal hoge koorts, een shock, ademhalingsproblemen en heftige allergische reacties, het gevolg. Dat overigens naast vele diepe rode striemen die over Uw huid lopen. Dit alles afwegende heeft Uw Hoofdredacteur besloten het zeewater maar even te mijden tot de wind gedraaid is. Als rasechte pacifist heeft Uw Hoofdredacteur immers niets op met oorlogsschepen!

Voor de beide logees in Huize Hoofdredacteur is een zeer drukke periode aangebroken. Feitelijk zit, na ongeveer vijf weken, hun vakantie er al op nu Moeder de vrouw de komende vier weken elke werkdag dient af te reizen naar school om voor de klas te gaan staan. Dit betekent dat Oom Albert en Tante Reinie, want om hen gaat het, dagelijks de logistieke gang van zaken rond de Olijke Twee op zich hebben genomen. Dat betekent dan ook dat Uw Hoofdredacteur beiden om zes uur in de vroege ochtend wekt opdat zij de beide olijkerds tijdig op hun school kunnen afleveren. Daarnaast gaat het ook nog om het vervoer naar karatelessen, balletlessen en noem maar op. Gisteren kwam daar dan ook nog een extra taak bij nu de oudste olijkerd, Julia geheten, op school mocht trakteren vanwege het bereiken van de leeftijd van zeven jaar. Er dienden derhalve fruitspiesjes te worden gemaakt die dan ook nog eens, zo halverwege de ochtend, in de klas van de olijkerd dienden te worden afgeleverd. U begrijpt, het is een druk bestaan voor de beide logees. Dag een hebben zij inmiddels achter de rug, nog maar een stuk of twintig te gaan!

De heer Pinoccio is inmiddels in de laatste fase van zijn verblijf op Curaçao beland. Immers, het is zo dat zijn werkzaamheden zouden voortduren tot de eerste dag van de maand april. Omdat aan het eind van de maand maart echter feestdagen als Goede Vrijdag en beide Paasdagen staan gepland, vliegt de heer Pinoccio, een paar dagen eerder dan gepland, al op de 27e maart naar het verre Nederland. Met gemengde gevoelens spreekt hij de laatste dagen over het aankomende vertrek: "Och, ik bun hartstikken blie da'k mien wief Ina weer kan vastholl'n en da'k mien ventje Frans weer kan oppakk'n. Moar dat weer jong! Ut sneet altied in Holland of't waait. Bah, bah. Ik kroepe veur'n kachel en kom neet meer buut'n!" U begrijpt het al, de overgang is groot en baart de heer Pinoccio toch wel wat zorgen. Hoe het ook zal zijn, na anderhalf jaar wonen en werken op Curaçao, is sprake van een enorme omschakeling. Gelukkig is er steevast de (veel) rustiger Fries die de heer Pinoccio regelmatig opbeurt: "Zit niet zo te zeuren vent, ga gewoon aan het werk!" U begrijpt, het worden nog vier lange  weken!

Wordt vervolgd.....