Tropenkolder.....

Op het uitermate zonnig eiland Curaçao is alweer de donderdag aangebroken. Om exacter te zijn: het is vandaag donderdag de 21e februari 2013. Al vanaf vroeg in de ochtend verwarmt de stralende zon de Curaçaose bodem, waarbij er tegelijkertijd een verkoelend windje waait. Het is er dus, ook vandaag, qua temperatuur uitstekend uit te houden. De werkweek voor de teamleden en voor Uw Hoofdredacteur vordert al gestaag; nog maar enkele dagen en het weekeinde is aangebroken. Een weekeinde dat voor het gezin Hoofdredacteur in het teken zal staan van een groot feest, het is immers zo dat dochterlief Julia komende zondag haar zevende verjaardag zal vieren. Al dagenlang, of beter gezegd nachtenlang, doet het meiske dan ook nauwelijks een oog dicht van de zenuwen. Het is dan ook maar goed dat de tijd vliegt en het zondag zal zijn vooraleer het dametje het in de gaten zal hebben. Zover is het echter nog niet. Allereerst dient U immers, middels deze editie van "Een Zonnig Avontuur", te worden bijgepraat over de actuele gebeurtenissen op dit zo fraaie eiland.

Welhaast dagelijks kunt U een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur" op het World Wide Web aantreffen. Met zeer veel plezier schrijft Uw Hoofdredacteur, al een aantal jaren lang, over de gebeurtenissen rond een team Nederlanders in den vreemde, zo'n 8000 kilometer van huis. Eenmaal per half jaar, wanneer het aantal geschreven pagina's een dik pak papier begint te vormen, dan bundelt Uw Hoofdredacteur de dagelijkse verhalen tot een boek. Een boek waarin vervolgens gemiddeld ongeveer 300 foto's bij de verhalen worden afgedrukt. Het gehele proces van tekst uitzoeken, goed redigeren en er vervolgens de juiste afbeeldingen bij te zoeken is een ontzettende hoeveelheid werk. Het duurt dan ook veelal een maand of twee voordat het zover is dat een boek daadwerkelijk kan worden afgedrukt. Waarom nu deze lange introductie? Welnu, het is een heuglijk feit dat het Uw Hoofdredacteur gisterenavond gelukte om zijn vijfde boek in de reeks "Een Zonnig Avontuur" van de persen te laten rollen. Dit boek, hetwelk als titel meekreeg "Tropenkolder", borduurt voort op de vier voorgaande uitgaven en geeft weer hoe de familie Angelus, Jumping Paul, de familie Pinoccio, de (veel) rustiger Fries en vele anderen, bij tijd en wijle aanlopen tegen de mogelijkheden en onmogelijkheden van het wonen in "De West." Mocht U in het boek zijn geïnteresseerd, het is nader te beschouwen door te klikken op deze link.

Gisteren was het niet bepaald de dag van de heer Pinoccio. Of wellicht is het beter om te stellen dat Pinoccio al wekenlang bezig was met een ingrijpend traject, hetgeen hem zo af en toe behoorlijk frustreerde. Wat was er namelijk aan de hand? Welnu, al ongeveer anderhalf jaar geleden werd er, vanuit de haven van Rotterdam, een container met inventaris voor de organisatie waar de teamleden werken, naar Curaçao verscheept. Nu is het niet zo dat, bij het arriveren van de container, onmiddellijk goedkeuring wordt verstrekt om zo'n container van boord te halen. Nee, allereerst dient er dan, bij de douane, een bepaald bedrag ter zekerheidsstelling te worden gefourneerd. Tot zover ging dat overigens allemaal prima en volgens voorschriften. Het terugkrijgen van deze, laten we zeggen borg, vormde een groot probleem. Geheel vrijwillig belastte de heer Pinoccio zich met deze enorme uitdaging. Nadat het hem ongeveer een jaar lang bloed, zweet en tranen kostte, gelukte het Pinoccio om de afgelopen weken steeds dichter bij een afronding te komen. Vele tientallen loketten werden in de tussenliggende periode door hem bezocht en even zovele verwijzingen mocht hij in ontvangst nemen. Gisteren echter, na nog slechts driemaal voor een loket te zijn weggestuurd om steeds aanvullende documenten te gaan produceren, kon de vlag uit. Trots als een pauw meldde de heer Pinoccio zich bij Uw Hoofdredacteur met in zijn hand een cheque ter grootte van het eerder als borg betaalde bedrag. Er was nog slechts een probleem: de cheque diende te worden geïnd bij de plaatselijke bank. Daarvoor bleek de heer Pinoccio echter alsnog weer een machtiging te overleggen. U begrijpt, toen aan het einde van de dag, bezweet tot op het laatste draadje van zijn hemdje, de heer Pinoccio zijn portemonnee trok en daaruit daadwerkelijk de hoeveelheid bankbiljetten tevoorschijn toverde, ging een gejuich op van jewelste. Na het lopen van een ereronde vielen de heer Pinoccio dan ook de welgemeende felicitaties ten deel. Het blijkt uiteindelijk dus toch waar te zijn: "de aanhouder wint!"

Wordt vervolgd.....