Een varkenskopvis!

De laatste werkdag van een uitermate drukke en hectische werkweek is voor de teamleden en voor Uw Hoofdredacteur aangebroken. Het is vandaag immers vrijdag 22 februari 2013 geworden op het warme eiland Curaçao, alwaar het de afgelopen 24 uur steeds harder is gaan waaien. Dat het zo hard waait heeft met name consequenties voor de heer Pinoccio, duiker in hart en nieren. Het is namelijk zo dat, met de huidige windsnelheden, onder water slechts zandkorrels zijn waar te nemen die met een enorme snelheid over de zeebodem worden verplaatst. Met andere woorden: het zeewater is te troebel om ook maar iets te kunnen zien. "Ut liekt wa o'j in Grasbroek an't duuk'n bunt", zo luidde dan ook het commentaar van de heer Pinoccio. Gelukkig is het zich boven water een fiks stuk beter en kunt U daardoor, met een gerust hart, Uw blik richten op deze editie van "Een Zonnig Avontuur." Zoals steevast het geval is, wordt U dan ook vandaag weer bijgepraat over wetenswaardigheden uit "De West."

Nog immer verblijven de beide logees, Oom Albert en Tante Reinie, in Huize Hoofdredacteur. Hun verblijf duurt inmiddels al meer dan een maand waardoor zo ongeveer de helft van hun vakantie er al op zit. De tijd vliegt immers op dit zo fraaie eiland! Nu is het dus zo dat er nog wel ruim een maand aan vakantie resteert, toch klopt dat echter niet helemaal. In het kader van haar opleiding tot docente is Moeder de vrouw inmiddels aanbeland in de laatste fase van haar studie. En, in die laatste fase is het een vereiste dat Moeder de vrouw vier weken lang, vijf dagen per week, zelfstandig een schoolklas gaat managen. En, U voelt het al aankomen, vanaf aanstaande maandag is het dan ook zover. Echter, ook de Olijke Twee dienen school te volgen en wel op een geheel andere plek dan die waarop Moeder de vrouw geacht wordt les te gaan geven.

De oplossing voor deze problematiek, die dus vooral op logistiek vlak ligt, is gevonden in persoon van de beide logees. De komende vier weken zullen beiden, Oom Albert en Tante Reinie, dan ook druk doende zijn met het koersen over dit fraaie eiland. Tochten die hen zullen brengen naar de school van beide olijkerds, maar ook naar de balletschool van de oudste olijkerd en naar de marinebasis waarop de jongste olijkerd karatetrappen uitdeelt. Van vakantie zal dan ook waarschijnlijk niet veel terecht komen, reden waarom Oom Albert zich momenteel nog druk bezig houdt met het leegvissen van de Caribische Zee. Gewapend met stukjes kipfilet, aardappelen, maïs en brood is hij welhaast dagelijks op zoek naar bijzondere bewoners van de, achter Huize Hoofdredacteur gelegen, wateren. Daarnaast steekt Oom Albert, bijna dagelijks, zijn licht op bij de locale vissers in het dorpje Boca Sami. En, zo kon het dan ook zijn dat hij een nieuwe manier van vissen ontdekte, waarbij de lijn losjes wordt bevestigd aan een, langzaam leeglopende, ballon. Hierdoor wordt de lijn verder dan gebruikelijk de zee ingebracht, alwaar zich vanzelfsprekend de mooiste creaturen bevinden.

Gisteren was het dan eindelijk zover dat Oom Albert meende dat hij voldoende kennis had opgedaan om geheel zelfstandig de lijn, met daaraan bevestigd een haak met heerlijk aas, een behoorlijk eind de zee op te laten vliegen middels een ballon. Nadat de lijn pakweg 100 meter uit de kustlijn boven water hing, rukte Oompje eens flink aan de lijn waardoor de haak los kwam van de ballon. Het duurde slechts even en toen was het al zover. Oom Albert had een fikse vis aan de haak geslagen. Het dier maakte, terwijl het een flink gevecht leverde, zeer vreemde geluiden die, vanuit de verte, klonken als "Knorrrr, knorrrr." De oorzaak daarvoor was overigens snel gevonden toen het schepsel aan de oever boven water werd getild. Zeg nu zelf: er vertoeven toch wel heel vreemde dieren in de diepe wateren van de Caribische Zee?

Wordt vervolgd.....