Mevrouw Kafka.....

Terwijl de wind met enorme kracht de golven tegen het rotsterras van de familie Hoofdredacteur laat beuken, is het op het mooie eiland Curaçao vandaag woensdag 27 februari 2013 geworden. De maand februari loopt alweer ten einde en de maand maart dient zich derhalve al aan. De tijd vliegt immers enorm snel voorbij op dit eiland. En zo kan het dan ook zijn dat Moeder de vrouw bijzonder druk is met de afsluitende fase van haar opleiding tot leerkracht en lijken twee jaar opleiding sneller dan snel te zijn vervlogen. Dag na dag vliegt om, maar gelukkig is geen enkele dag ervan hetzelfde. Ook de afgelopen 24 uur kwamen er dus weer verrassende zaken langs vliegen; zaken die beslist het vermelden waard zijn in deze editie van "Een Zonnig Avontuur." Zaken ook die de ene keer een glimlach meer dan waard zijn en een andere keer de tranen in je ogen doen springen. U ziet het, van verveling is dus nog altijd geen enkele sprake hier in "De West!"

Zoals U zich wellicht nog weet te herinneren, vierde de oudste olijkerd, Julia geheten, afgelopen zondag haar zevende verjaardag. Naast het feit dat het meiske op die verjaardag zelf veel cadeautjes in ontvangst mocht nemen, bleken er ook nog verschillende presentjes onderweg te zijn via uit Nederland verzonden luchtpost. Nu is het overigens volstrekt niet zo dat die presentjes, welke veelal in de vorm van een pakketje op Curaçao aankomen, door een postbode worden afgeleverd. Integendeel, de postbode mikt, als U geluk hebt tenminste, een briefje in de brievenbus waarop staat vermeld dat er een pakketje, tegen betaling, kan worden afgehaald bij het plaatselijke postkantoor. Zo ook dus de afgelopen dagen, nu er inderdaad zodanige briefjes van de postbode in de brievenbus konden worden aangetroffen. U begrijpt, dochterlief toonde zich meer dan geïnteresseerd in de inhoud van de pakketjes en smeekte Moeder de vrouw dan ook om maandag, na diens lange schooldag, een ritje te gaan maken naar het betreffende postkantoor. Dochterlief gaf aan dat zij dan zelf, in persoon, Moeder de vrouw zou vergezellen om de reis van 20 minuten nog enigszins gezellig te maken.

En, zo kon het dan ook zijn dat Moeder de vrouw zich, een half uurtje later, meldde bij het loket van het plaatselijke postkantoor nadat zij had geverifieerd of zij het briefje van de postbode, haar paspoort, haar rijbewijs, geld en de oudste olijkerd bij zich had gestoken. De dame achter het loket nam het briefje in ontvangst en bekeek het legitimatiebewijs van Moeder de vrouw. "Het klopt, Uw pakket ligt hier hoor. En nog gefeliciteerd met de kleine meid. Was het jouw verjaardag Julia? Heb je een leuke dag gehad?" Moeder de vrouw slaakte een zucht van verlichting nu het pakketje aanwezig bleek te zijn, dat is immers op Curaçao geen vanzelfsprekendheid. Dochterlief vertoonde een brede glimlach, verheugd dat zij haar pakketje in ontvangst mocht nemen. "Dan wil ik graag nog even Uw familieboekje zien", zo berichtte de medewerkster achter de balie. "Familieboekje? Waarvoor heb ik een familieboekje nodig?" zo vroeg Moeder de vrouw. "Ik weet niet of dit meisje U dochter wel is", zo wist de baliedame te vertellen. "Ik geef U het pakketje anders niet mee!" Moeder de vrouw werd enigszins wild en sprak: "U gaat me toch niet vertellen, nu ik 20 minuten heen en 20 minuten terug moet rijden, mijn dochter heb meegenomen, mijn legitimatiebewijs heb laten zien en geld voorhanden heb, dat ik het pakketje niet aan mijn dochter kan overhandigen?  U kunt mijn dochtertje toch vragen wie zij is en waar zij woont?" De baliefeeks toonde zich echter onverbiddelijk en stuurde Moeder de vrouw, samen met een huilende olijkerd, linea recta terug naar Huize Hoofdredacteur.  Waarin een klein Land toch groot kan zijn!

Gisteren kreeg het verhaal een vervolg toen Moeder de vrouw, wederom na een lange werkdag, zich opnieuw meldde aan het loket. Ditmaal had zij ook het paspoort van de oudste olijkerd zelf meegenomen. De baliefeeks beet Moeder de vrouw toe: "Ik heb U gezegd dat U het familieboekje moet meenemen!" Moeder de vrouw legde de baliefeeks uit dat het trouwboekje in Nederland is achtergebleven en dat het toch ruim voldoende moet zijn om dochterlief, diens paspoort, de brief van de postbode, haar eigen paspoort en haar eigen persoon te tonen aan de balie. De baliefeeks ging nog wat verder: "U moet een uittreksel van de burgerlijke stand gaan halen en dat overleggen!" Moeder de vrouw gaf aan dat dit toch wel erg ver gaat voor een verjaardagscadeautje. "Wat nu als mijn dochtertje zelf haar paspoort aan U overlegt?" De baliefeeks vond gelukkig onmiddellijk een volgend probleem door te stellen dat er geen pakketje aan een minderjarige wordt afgegeven. Er dient een ouder bij te zijn. "Welnu, ik ben er", zo stelde Moeder de vrouw. "Ik ben de ouder." De baliefeeks bleef onverbiddelijk en gaf aan dat zij niet wist of dochterlief wel haar dochter was. "Weet U wat? U vraagt de afzender maar om een fax naar het postkantoor te sturen waarin de afzender verklaart dat Uw dochter Uw dochter is. De afzender dient een kopie van zijn of haar legitimatiebewijs mee te sturen!" Moeder de vrouw gaf aan dat het haar niet bekend is wie het pakje heeft verzonden en dat het enigszins ingewikkeld is daarvoor alle Nederlanders te gaan benaderen. De baliefeeks had er genoeg van en sprak de wijze woorden: "U moet Uw zaakjes maar voor elkaar hebben als U pakjes uit Nederland laat versturen. We zijn hier op Curaçao! We sturen het pakje gewoon terug naar Nederland!" Nou, Uw Hoofdredacteur kan er slechts over melden dat de heer Kafka waarschijnlijk, met zijn vrouw, zijn intrek in het postkantoor heeft genomen; wat een WAANZIN! Daarnaast heeft uw Hoofdredacteur de directeur van het postkantoor gevraagd waar de officiële klacht naar toe kan worden gezonden. Diens antwoord zal waarschijnlijk wel weer in een pakketje op het postkantoor kunnen worden afgehaald.    

Gisterenochtend ontving Uw Hoofdredacteur, al zeer vroeg in de ochtend, een bericht van de (veel) rustiger Fries. De boodschap was klip en klaar: "Ik heb zo'n pijn in m'n strot en voel me zo beroerd dat ik mijn bed weer induik. Sorry en succes verder." Met andere woorden: de (veel) rustiger Fries diende zich helaas ziek te melden. Met alle drukte, want daarvan is zeer zeker sprake, in de organisatie waar de teamleden en Uw Hoofdredacteur werken, is dat een niet zo leuke boodschap. Om ervoor te kunnen zorgen dat de absentie van de (veel) rustiger Fries niet al te lang zal gaan duren, werd daarom de hulp ingeroepen van de locale collega's. Nu is er op dit zo fraaie eiland, bij tijd en wijle, de mogelijkheid hulp in te roepen van gene zijde. Zo ook in dit geval. Het was zaak, zo meldden de locale collega's, om een recente foto van de (veel) rustiger Fries in de centrale hal op te gaan hangen. Elke collega zou vervolgens, wanneer men de bewuste foto passeerde, even de hand op de foto leggen en de (veel) rustiger Fries van harte beterschap wensen. En, aldus geschiedde. Uw Hoofdredacteur gaat er dan ook vanuit dat de (veel) rustiger Fries in no time weer "het heertje" zal zijn!

Jaarlijks, zo omstreeks eind augustus, wordt op Curaçao het "North Sea Jazz Festival Curaçao" georganiseerd. Dit evenement zal dit jaar, voor de vierde maal in successie, plaatshebben op de terreinen van het "World Trade Center." Nadat Uw Hoofdredacteur de komst van een aantal bekende artiesten al in een eerdere editie van "Een Zonnig Avontuur" kon aankondigen, ontving hij gisteren informatie over een recent gecontracteerde zangeres die dientengevolge op het festival haar opwachting zal maken. In dit geval handelt het om een zangeres waarvan Uw Hoofdredacteur, die immers al enigszins op leeftijd is, een groot fan is. Mevrouw Gladys Knight, ondermeer bekend van de nummers "Midnight Train to Georgia" en "The best thing ever happened to me", toen zij overigens nog optrad onder begeleiding van The Pips, zal op Curaçao acte de presence geven. Uw Hoofdredacteur is dan ook vastbesloten om op korte termijn een aantal toegangsbewijzen te gaan aanschaffen. Want zeg nu zelf, zo'n optreden wil je toch absoluut niet mislopen?

Wordt vervolgd.....