Totaal aantal pageviews

maandag 21 mei 2012

Een monster in de tuin!

Het is vandaag maandag 21 mei 2012 op het warme en zonnige eiland Curaçao. Het is weer maandag en dat betekent dat er een einde is gekomen aan vier heerlijke vrije dagen. Er dient dus weer gewerkt te worden vandaag, de werkweek wordt weer opgestart. Ook de Olijke Twee moesten even wennen vanochtend, voor hen stond er weer een nieuwe schooldag op de agenda. En dat na een aantal vrije dagen waarop weer van alles gebeurde. Wat er dan allemaal gebeurde? Welnu, U leest er alles over in deze editie van "een zonnig avontuur."

Gisteren weerklonk er een indringend en luid geblaf rond Huize Hoofdredacteur. Youri, de Antilliaanse teckel van het gezin, stond als een idioot te blaffen tegen een speelgoedauto van onze jongste olijkerd, Levi geheten. Met geen mogelijkheid was de fanatiekeling rustig te krijgen; het lawaai was werkelijk oorverdovend. Reden voor Uw Hoofdredacteur om eens voorzichtig polshoogte te gaan nemen. Bij het autootje aangekomen vernam Uw Hoofdredacteur een lawaai als werd er ergens fiks mee geknipt. Juist voor elk knipgeluid bleek de teckel een enorme sprong naar achteren te maken. Dichterbij gekomen werd duidelijk wat er aan de hand was.
Een enorme landkrab bleek zich achter het voertuig te hebben verscholen om te trachten de neus van de teckel met zijn grote scharen onherstelbaar te beschadigen. Dat gelukte het monster echter vooralsnog niet. Het was derhalve zaak een passende strategie te ontwikkelen. Hiervoor riep Uw Hoofdredacteur de hulp in van het olijke tweetal. Zoonlief deed de eerste suggestie: "Je moet er gewoon met de auto over heen rijden Pap, dan gaat de krab wel weg!" Dochterlief had vervolgens de suggestie om "hard weg te rennen. Ik vind het griezelig." Dan Moeder de vrouw maar eens even polsen. "Het zal toch niet zo zijn dat die engerd het huis binnenloopt? Waar jaag je hem naar toe? Brrrrr....", zo berichtte zij. Heldhaftig als hij is, gaf Uw Hoofdredacteur de krab een klein zetje met zijn voet. Onmiddellijk begon het monster te rennen als ware hij geselecteerd voor de Olympische Spelen. Direct besloot Uw Hoofdredacteur passende maatregelen te nemen en dientengevolge trok hij zich terug op een veilige plek. Na een minuut of tien bleek het monster te zijn verdwenen. Gelukkig maar.....

Na dit gevaarlijke avontuur werd besloten om af te gaan reizen naar het geweldige strand van Cas Abou. Een heel gezelschap ging onderweg, de families Pinoccio en Angelus hadden namelijk besloten zich aan te sluiten bij de karavaan. Keurig op tijd, zo tegen tienen in de ochtend, werd het strand bereikt. Ligstoelen bleken nog in overvloed voorradig te zijn, van enige beschermende schaduw viel overigens veel minder te ontdekken. De heer Angelus kweet zich per omgaande van de taak om vislijnen te fabriceren waarmee door de verschillende kinderen gevist zou kunnen worden. Uw Hoofdredacteur stond dan ook al snel in het water met naast zich zoonlief Levi en dochterlief Julia.
Gewapend met een rolletje snoer met als aas een stukje maïs, werd er fanatiek gejaagd op vis. Helaas zonder enig positief resultaat. Toen twee minuten later de totale pot maïs door de heer Pinoccio in het water werd gedumpt, was het met de jacht dus al snel afgelopen. Er werd dan ook maar noodgedwongen besloten de rest van de dag te zonnen, te lezen en te zwemmen. Althans, door een gedeelte van de groep. Een ander gedeelte besloot namelijk om nog maar weer eens een mooie duik te gaan maken in de diepere wateren rond Cas Abou. Moeder de vrouw, mevrouw Angelus, de heer Angelus en de heer Pinoccio hulden zich dan ook in hun superstrakke pakken om vervolgens voor een minuut of zeventig te verdwijnen in het prachtig blauwgekleurde water. Nadat zij na verloop van tijd weer boven water waren gekomen, lieten zij weten dat er niet veel te zien was geweest in deze baai. Desalniettemin hadden zij zich weer prima vermaakt.

Aan het einde van de middag werd het tijd om de koelboxen en duikattributen weer in de auto te laden. De terugreis kon beginnen. Echter, er werd eerst nog even besloten een lekker hapje te gaan eten bij "de Buurvrouw", een van de vele restaurantjes die dit fraaie eiland rijk is. Het moet gezegd, er werd lekker gesmuld. Zo kwam er dus een uitstekend einde aan een reeks van vier vrije dagen. Die overigens omvlogen met enorme snelheid. Helaas!

Wordt vervolgd.....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten