Wachten duurt lang!

Het is inmiddels, op het zo fraaie eiland Curacao, negen uur op zondagochtend de 9e maart 2014 geworden. Uw Hoofdredacteur zit al geruime tijd op zijn veranda te genieten van het vaderlandse eredivisievoetbal, terwijl het zonnetje zich langzamerhand stralend laat zien. De kolibries vliegen in grote aantallen aan Uw Hoofdredacteur voorbij en de ene na de andere leguaan doet verwoede pogingen om aan de beide trouwe viervoetertjes te ontsnappen. De Olijke Twee zijn eveneens al urenlang paraat en zitten inmiddels achter hun knutseltafeltje. U ziet, alles wat een zondagochtend zo prettig maakt, is aanwezig. De catering, bestaande uit een pistoletje met een gekookt eitje en een glaasje jus d'orange, wordt vandaag weer verzorgd door Tante Reinie. Uw Hoofdredacteur zit dus zogezegd op de eretribune vandaag!

Het is vandaag zondag, hetgeen betekent dat Moeder de vrouw, aan het einde van de middag, per vliegtuig zal terugkeren uit het Amerikaanse Miami. Veel contact had Uw Hoofdredacteur de afgelopen dagen trouwens niet met Moeder de vrouw. Klaarblijkelijk vroeg het winkelen in Miami teveel van haar tijd. Slechts zo af en toe bereikte Uw Hoofdredacteur een afbeelding van volgepakte tassen welke dan vergezeld ging door een kort berichtje. Een der berichten luidde: "Shop until you drop # enthousiast", hetgeen Uw Hoofdredacteur onmiddellijk het ergste deed vrezen. Niet veel later opnieuw een berichtje: "Tassen vol en platzak", waardoor de vrees van Uw Hoofdredacteur onmiddellijk werd bewaarheid. Het was zelfs zo erg dat Moeder de vrouw aan het einde van de avond berichtte dat er geen geld meer was om iets te eten aan te kunnen schaffen, slechts een paar flesjes wijn en een chocoladereep zouden de honger moeten stillen. U begrijpt, Uw Hoofdredacteur zal vandaag verwoede pogingen moeten doen om ergens een aanhanger te gaan regelen. Het zal anders waarschijnlijk onmogelijk zijn om alle bagage vanmiddag mee te kunnen voeren!

De Olijke Twee zijn trouwens al helemaal klaar voor de ontvangst van Moeder de vrouw. "Hoe laat komt Mama morgen aan?" zo vroeg de oudste olijkerd, Julia geheten, gisteren aan Uw Hoofdredacteur. "Zij landt om zes uur", zo antwoordde Uw Hoofdredacteur. Daarover had hij, achteraf gezien, wel iets langer mogen nadenken. Immers, hedenochtend, tegen de klok van half zes in de vroege ochtend meldde zich het meiske aan de echtelijke sponde om Uw Hoofdredacteur te melden dat het nu toch wel de hoogste tijd zou zijn om Mama van het vliegveld te gaan afhalen. De boodschap dat Moeder de vrouw eerst om zes uur in de middag vaste voet aan de grond zou zetten, leidde dan ook tot onbegrip en tot verplicht vroeg opstaan voor Uw Hoofdredacteur. Gelukkig is er maar weinig voor nodig om de lach op de snoetjes van de Olijke Twee terug te laten keren, een brilletje doet namelijk wonderen.

Wanneer er vandaag een einde zal zijn gekomen aan het bekijken van de voetbalbeelden, dient er vervolgens te worden nagedacht over een passend uitje. Immers, een hele dag wachten op Moeder de vrouw duurt het olijke tweetal waarschijnlijk veel te lang. Het zal dan ook zo zijn, zo heeft Uw Hoofdredacteur bedacht, dat er vertrokken gaat worden richting het strand van Kokomo Beach. Een beetje zwemmen in het diepblauwe zeewater, een beetje luieren op een ligbed en een beetje luisteren naar muziek uit de jaren '60 doet de dag immers snel verstrijken. U ziet, het gezin Hoofdredacteur komt de dag van vandaag dan ook wel door!

Wordt vervolgd.....