Totaal aantal pageviews

donderdag 6 maart 2014

Wie zal dat betalen?

Het is inmiddels donderdag 6 maart 2014 geworden op het zonnige eiland Curacao. Uw Hoofdredacteur is al uren geleden uit zijn bedje gestapt. Immers, het is de dag waarop Moeder de vrouw haar gewonnen vliegticket gaat verzilveren en derhalve diende zij hedenochtend, in alle vroegte, op het locale vliegveld Hato te worden afgeleverd om richting Miami te kunnen vliegen. Veel bagage had zij overigens niet bij zich, slechts een tweetal lege koffers werden meegevoerd. Klaarblijkelijk zal het de bedoeling zijn die koffers vervolgens in Amerika te gaan vullen met winkelwaar opdat met volle bepakking weer kan worden teruggekeerd naar dit zo fraaie eiland. "Ach Hoofdredacteur, doe me nog even een lol. Kun je me voor een paar dagen, ik keer immers zondag al terug, je creditcard even lenen?" zo luidde vanochtend het laatste verzoek van Moeder de vrouw alvorens zij de vertrekhal betrad. U begrijpt, de komende dagen zal Uw Hoofdredacteur dan ook waarschijnlijk aan zijn computer gekluisterd zitten om angstvallig de mutaties op de bankrekening te gaan bewaken!

Het was me, tot nu toe, het weekje wel voor het gezin Hoofdredacteur. Vanaf afgelopen dinsdag was het namelijk drukker dan druk met allerlei festiviteiten. Zo kon het dan ook zijn dat de dinsdagavond in het teken stond van afscheid nemen. Afscheid van het jaarlijkse carnaval ditmaal. Daartoe werd de "Marcha de Despidida" bijgewoond, de immense optocht die jaarlijks het carnaval uitluidt. Volgens de locale media stond de start gepland tegen 16 uur in de middag, reden waarom de vele werknemers op dit eiland al om half drie in de middag huiswaarts mochten keren. Nu is Uw Hoofdredacteur er inmiddels wel aan gewend dat op Curacao aanvangstijden redelijk onzeker zijn; zes uur leek dan ook een prima tijdstip om langs de drukbevolkte route te gaan staan. Lange uren verstreken waarbij de Olijke Twee met enige regelmaat lieten weten dat het wachten, wat hen betrof, lang genoeg geduurd had. Eindelijk, zo tegen de klok van achten, meldden zich de eerste carnavalsgroepen. Het moet gezegd: het zag er weer eens fantastisch uit. De ene na de andere prachtig geklede feestganger trok aan het gezin Hoofdredacteur voorbij. Toen, rond een uur of negen, een groot aantal groepen was gepasseerd, hield het gezin Hoofdredacteur het voor gezien.
De dag erna immers, de dag van gisteren, was het de verjaardag van Moeder de vrouw. Nu moet U weten dat deze dag was uitgekozen om een boottrip te gaan maken naar het onbewoonde eilandje "Klein Curacao." En, om tijdig op de boot aanwezig te kunnen zijn, diende de echtelijke sponde al om vijf uur in de ochtend te worden verlaten. U begrijpt, dat was al een groot feest op zich. Allereerst was het echter tijd om Moeder de vrouw te voorzien van een cadeau, hetwelk leek te zijn gevonden in een cadeaubon voor een tassenzaak, alwaar Moeder de vrouw een pracht tas had gezien. Hoe groot was de teleurstelling toen bleek dat Uw Hoofdredacteur de bon bij de verkeerde zaak had aangeschaft! Een winkel waar slechts rugtassen te koop werden aangeboden beantwoordde namelijk in het geheel niet aan de wensen van Moeder de vrouw. Dat is vandaag, met het overhandigen van de creditcard, overigens waarschijnlijk meer dan goed gemaakt!

De reis voerde vervolgens, gedurende een uur of twee, over de enorme golven richting "Klein Curacao." Juist op het moment dat Tante Reinie en Moeder de vrouw behoorlijk misselijk aan het worden waren, werden de contouren van het onbewoonde eilandje waargenomen. Snel werd de boot aangelegd waarna het gezelschap, middels kleine rubberbootjes, aan wal werd gezet. Het werd een bijzonder ontspannende dag waarop kon worden gesnorkeld tussen de vele schildpadden, op een ligbedje kon worden genoten van het zonnetje, de leegstaande vuurtoren kon worden bezocht en de op de klippen gelopen boten konden worden bewonderd. Eerst aan het einde van de middag werd het gezelschap weer op de boot geladen om terug te keren naar Curacao. Met de stroom mee ditmaal, hetgeen de reis dan ook behoorlijk wat rustiger en aangenamer maakte. Rood als kreeften arriveerde het gezelschap uiteindelijk weer veilig op dit zo fraaie eiland. Uitgerust edoch oh zo vermoeid!
Wordt vervolgd.....

1 opmerking: