Het is zojuist half
acht in de vroege morgen van zondag 7 april 2013 geworden op het zo fraaie eiland
Curaçao. Het is nog enigszins bewolkt terwijl Uw Hoofdredacteur uitkijkt over
zee, maar gelukkig is de temperatuur alweer uitermate aangenaam. Na een korte
nacht, Uw Hoofdredacteur was immers door zijn jetlag al om drie uur in de ochtend
wakker en uitgeslapen, besloot Uw Hoofdredacteur circa een kwartiertje geleden
maar een einde te maken aan het gedraai onder de dekens. Niet zonder reden
overigens, nu hij vanuit de keuken van Huize Hoofdredacteur het geluid van
potten en ketels hoorde. Waarschijnlijk, zo redeneerde Uw Hoofdredacteur, was
het olijke tweetal Julia en Levi druk doende met het voorbereiden van "de
ontbijt op bed show." En, om te voorkomen dat Moeder de vrouw en
ondergetekende weer voor de onmogelijke opdracht zouden worden gesteld om een
30 centimeter lange Gelderse gekookte worst, of plakken ontbijtkoek van 10
centimeter dik, te moeten verorberen, werd met een fikse sprong een definitief
einde aan de nachtrust gemaakt.
Op deze laatste
vakantiedag, want dat is het immers nu de Olijke Twee zich morgen weer op school
dienen te melden en Uw Hoofdredacteur geacht wordt om in de vroege ochtend de
"poort" weer door te gaan lopen, is er dus sprake van een rustige
start van de dag. Nadat het bestek uit de handen van beide olijkerds was gered
en de ontbijtkoek aan hen zelf ter hand was gesteld, werd in "Koning der
Katoren" een mooie film gevonden om de dag mee te beginnen. Dat geeft Uw
Hoofdredacteur tegelijkertijd de mogelijkheid om, via het World Wide Web, alvast
de straalverbinding met de Arena te Amsterdam te gaan leggen. Daar immers,
speelt over enige tijd, het cluppie van Uw Hoofdredacteur voor de punten tegen
het hoofdstedelijke Ajax? U ziet, terwijl Moeder de vrouw nog op een oor ligt,
komt Uw Hoofdredacteur de ochtend gerust door.
Overigens heeft uw
Hoofdredacteur zich wel voorgenomen om, zo om het kwartier, Moeder de vrouw
even kort te wekken om te zien of zij nog wel volledig bij bewustzijn is.
"Is er dan iets aan de hand met haar?" zo hoor ik U al vragen. In de
optiek van Uw Hoofdredacteur is dat weliswaar geenszins het geval, echter
Moeder de vrouw 
blijkt daar, getuige haar betoog aan het begin van de nacht,
toch wat anders over te denken. Juist toen Uw Hoofdredacteur zijn linkerooglid
voelde trillen, hetgeen duidt dat Klaas Vaak is gearriveerd, stelde Moeder de
vrouw hem een vraag waarvan hij klaarwakker schrok. "Hoofdredacteur, heb
jij weleens het gevoel dat je 's nachts doodgaat? En ben je daar dan niet bang
voor? Toen Uw Hoofdredacteur op beide vragen ontkennend antwoordde, bekende
Moeder de vrouw dat dit voor haar wel het geval was. "Als ik op mijn zij
lig, dan heb ik immers altijd het gevoel dat mijn hart in de knel komt. Daar
lig ik dan wakker van en dan ben ik blij dat ik er 's ochtends toch weer blijk
te zijn," zo berichtte Moeder de vrouw. "Hoe kun je nu voorkomen dat
je doodgaat?" Welnu, daarop wist Uw Hoofdredacteur wel raad: "Het
best kun je gewoon blijven ademen. Dan word je over het algemeen altijd weer
wakker!" Toch was Moeder de vrouw niet geheel en al gerustgesteld, al
berichtte Uw Hoofdredacteur haar dat de vervelende gedachten toch wel wat
vreemd van aard waren. Uiteindelijk werd er een compromis gevonden toen Moeder
de vrouw vroeg: "Kun je dan af en toe niet even opletten of ik nog adem 's
nachts?" Vanzelfsprekend was Uw Hoofdredacteur daartoe bereid. Hij zette
de wekker en checkte vervolgens ieder kwartier of Moeder de vrouw nog net zo
hard ronkte als vijftien minuten daarvoor. Dat bleek inderdaad het geval te
zijn. Op het voorstel dat Uw Hoofdredacteur vanaf een uur of half zeven in de
vroege ochtend om het kwartier Moeder de vrouw zou komen wekken om haar pols op
te nemen, werd door Moeder de vrouw afwijzend beschikt. Helaas!
blijkt daar, getuige haar betoog aan het begin van de nacht,
toch wat anders over te denken. Juist toen Uw Hoofdredacteur zijn linkerooglid
voelde trillen, hetgeen duidt dat Klaas Vaak is gearriveerd, stelde Moeder de
vrouw hem een vraag waarvan hij klaarwakker schrok. "Hoofdredacteur, heb
jij weleens het gevoel dat je 's nachts doodgaat? En ben je daar dan niet bang
voor? Toen Uw Hoofdredacteur op beide vragen ontkennend antwoordde, bekende
Moeder de vrouw dat dit voor haar wel het geval was. "Als ik op mijn zij
lig, dan heb ik immers altijd het gevoel dat mijn hart in de knel komt. Daar
lig ik dan wakker van en dan ben ik blij dat ik er 's ochtends toch weer blijk
te zijn," zo berichtte Moeder de vrouw. "Hoe kun je nu voorkomen dat
je doodgaat?" Welnu, daarop wist Uw Hoofdredacteur wel raad: "Het
best kun je gewoon blijven ademen. Dan word je over het algemeen altijd weer
wakker!" Toch was Moeder de vrouw niet geheel en al gerustgesteld, al
berichtte Uw Hoofdredacteur haar dat de vervelende gedachten toch wel wat
vreemd van aard waren. Uiteindelijk werd er een compromis gevonden toen Moeder
de vrouw vroeg: "Kun je dan af en toe niet even opletten of ik nog adem 's
nachts?" Vanzelfsprekend was Uw Hoofdredacteur daartoe bereid. Hij zette
de wekker en checkte vervolgens ieder kwartier of Moeder de vrouw nog net zo
hard ronkte als vijftien minuten daarvoor. Dat bleek inderdaad het geval te
zijn. Op het voorstel dat Uw Hoofdredacteur vanaf een uur of half zeven in de
vroege ochtend om het kwartier Moeder de vrouw zou komen wekken om haar pols op
te nemen, werd door Moeder de vrouw afwijzend beschikt. Helaas!
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten