Het is dinsdag 20
november 2012 geworden op het fraaie eiland Curaçao. Curaçao, het eiland waar
het vanochtend vroeg nog wat regenachtig was en waar vele donkere wolken de
hemel bevolkten. Uw Hoofdredacteur heeft er, in alle vroegte, alweer een heel
programma opzitten. Immers, op de dinsdagen en donderdagen dient Moeder de
vrouw een fiks aantal kleuters van een actief lesprogramma te voorzien waardoor
zij al uitermate vroeg van huis dient te vertrekken om op tijd op de school te
zijn. De Olijke Twee, Julia en Levi geheten, dienen op die bewuste dagen dan
ook door Uw Hoofdredacteur bij hun klasjes te worden afgeleverd. Het is dan ook
meestal rennen en vliegen geblazen nu beide olijkerds 's ochtends vroeg, over
het algemeen, geheel andere prioriteiten stellen dan die welke Uw
Hoofdredacteur stelt. "Nee Pap, we willen nu nog geen kleren aan. We mogen
altijd eerst even televisie kijken. Bah, wat zit er nu op mijn boterham Pap? Je
weet toch dat ik alleen maar chocopasta lust en dat ik geen boter op mijn brood
wil? Van Mama mogen we altijd iets lekkers!" U begrijpt, Uw Hoofdredacteur
slaakt steevast een zucht van verlichting wanneer het weer is gelukt de beide
koters over te dragen aan hun juffrouw.
De (veel) rustiger
Fries zag er vanochtend niet geheel en al uitgeslapen uit. Nu lag dat overigens
volstrekt niet aan het tijdstip waarop hij zijn hangmat had opgezocht gisteren,
al om negen uur had hij immers besloten om te gaan slapen. Want, en dat moet
gezegd, de hitte die overdag heerst maakt dat je 's avonds redelijk vroeg bent
uitgeput. Al vroeg in de avond lag de (veel) rustiger Fries dan ook al op een oor.
Dat duurde zo ongeveer tot een uur of elf in de avond, toen de veel rustiger
Fries plots bruusk werd gewekt door hele harde klappen. "Boemm, boemm,
boemm", zo klonk het. Tijd om polshoogte te gaan nemen derhalve. Wat was
nu het geval? Welnu, het bleek zo te zijn dat de buurman van de (veel) rustiger
Fries een dominotoernooi had georganiseerd waarop tientallen deelnemers waren
afgekomen. De dominostenen werden, gaandeweg de avond, steeds harder op de
tafel geklapt. En het was dan ook dat geluid dat de (veel) rustiger Fries uit
zijn welverdiende nachtrust had gehaald. Zelfs vannacht, zo tegen een uur of
vier, was het toernooi nog gaande, zo berichtte de (veel) rustiger Fries. Uw
Hoofdredacteur voorspelt dan ook maar vast dat het licht in het huis van de
(veel) rustiger Fries vanavond nog vroeger dan gebruikelijk gedoofd zal worden.
De heer Pinoccio,
die het afgelopen weekeinde door Uw Hoofdredacteur werd gehypnotiseerd om te
voorkomen dat hij de boot van Sinterklaas zou saboteren, heeft vreemde kuren.
Uw Hoofdredacteur schreef het U al eerder, onder hypnose werd de heer Pinoccio
wijsgemaakt dat hij zich zou dienen te gedragen als een kikker. Zijn
daadwerkelijke gedrag gedurende de laatste dagen is echter volkomen anders en
valt te typeren als het gedrag van de Duitse Herder. U weet wel, dat is zo'n
enorme hond met een grote bontkraag. Niet dat de uiterlijke kenmerken nu op de
heer Pinoccio van toepassing zijn, nee het gaat slechts om de overeenkomst waar
het gaat om geblaf. Al dagenlang blaft de heer Pinoccio op een wijze die elke
willekeurige hondenvanger verschrikt om zich heen zou doen kijken. Hij is namelijk
ziek en uitermate verkouden. Echter, als rasechte Tukker is de heer Pinoccio
voor geen kleintje vervaard. Hij weigert dan ook om in huis te blijven en
verricht gewoon zijn werkzaamheden. Blaffend, dat wel. Dat heeft overigens als
prettige bijkomstigheid dat de bewoners van de organisatie waar de teamleden en
Uw Hoofdredacteur werken, de gedachte hebben opgevat dat er gepatrouilleerd
wordt met een Duitse Herder. Dat maakt het werk ineens dus een stuk
gemakkelijker want men is hier, over het algemeen, zeer beducht voor honden.
Van Uw Hoofdredacteur mag de heer Pinoccio dan ook nog wel even blijven blaffen!
Wordt vervolgd…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten