Habemus Albertum!

Vandaag lonkt het einde van een zeer drukke werkweek op Curaçao nu het er vrijdag 15 maart 2013 is geworden. Nog altijd is er sprake van veel bewolking op dit zo mooie eiland, waar normaal gesproken de zon fiks schijnt. De laatste paar dagen echter, overheerst de bewolking en valt er, bij tijd en wijle, een fikse bui. Gelukkig is de temperatuur nog altijd zeer aangenaam van aard, met een gemiddelde van ongeveer 27 graden Celsius. Zoals gezegd, een uitermate drukke werkweek zit er voor de beide teamleden, de heer Pinoccio en de (veel) rustiger Fries, en Uw Hoofdredacteur bijna op. Dat is maar goed ook, de benzine is redelijk op en het wordt tijd om weer een paar dagen bij te kunnen tanken. Voordat het zover zal zijn, dient er echter nog wel even een recente editie van "Een Zonnig Avontuur" te worden geschreven. Het is anders voor U toch onmogelijk alle ontwikkelingen op Curaçao bij te houden?

Uw Hoofdredacteur schreef het U al eerder deze week: ook op Curaçao was sprake van witte rook. In die editie bleek sprake te zijn van een zeer vooruitziende blik nu de daarop volgende dag ook in Vaticaanstad witte rook aan de lucht verscheen om de komst van een nieuwe Paus aan te kondigen. Tijdens rechtstreekse radio-uitzendingen op Curaçao werd verslag gedaan van de gebeurtenissen in de Sixtijnse Kapel en op het Sint-Pietersplein. De reportages waren opzwepend van aard en de spanning in ieders lijf werd merkbaar groter. Een van de logees van Uw Hoofdredacteur, Oom Albert geheten, werd de spanning welhaast teveel, zo leefde hij mee. Hij vereenzelvigde zich op enig moment zelf met de nieuwe Paus in eigen persoon. "Ik kan neet langer wocht'n! Ik klee mie vast um. Dan doo ik het den keerl wa veur. Wat duurt dat toch lange!" zo sprak Oom Albert. Even later bleek hij inderdaad te zijn vertrokken naar de badkamer in Huize Hoofdredacteur om even later, gehuld in een fraai tapijtje, terug te keren. Uw Hoofdredacteur maakte van deze gelegenheid gebruik om snel een foto van Oompje te maken met de tekst "Habemus Albertum (we hebben een Albert)." Gelukkig verscheen even later de echte Paus ten tonele, echter de gelijkenis bleef verbluffend.

Sedert gisteren verscheen de (veel) rustiger Fries ook weer eens op zijn werk. Dagenlang had hij op het buureiland Bonaire verbleven om aldaar te werken aan de overdracht die nodig is om zijn nieuwe baan goed te kunnen uitoefenen. Het kwam weliswaar goed uit dat de (veel) rustiger Fries weer ondersteuning kon verlenen aan zijn teamleden, nu immers de Minister van Justitie hen gisterenmiddag met een bezoek kwam vereren. Tussen de werkzaamheden door was er gelukkig gelegenheid om de (veel) rustiger Fries te bevragen over het wel en wee tijdens zijn missie naar Bonaire. Het was allemaal prima verlopen, zo liet de (veel) rustiger Fries weten. "We hebben tevens een mooi gelegen woonhuis weten te vinden waar we gaan wonen. Mooi in de natuur is het gelegen en je hebt er geweldige vergezichten. Daarnaast komen er vele, zeer fraai gekleurde vogels voor. En, zoals je weet heer Hoofdredacteur, ik heb een band met zulke gevederde vrienden. Het is dus allemaal prima verlopen!" En zo komt het definitieve vertrek van de (veel) rustiger Fries steeds naderbij.....

Dan grijpt Uw Hoofdredacteur nog even kort terug naar een gebeurtenis van een aantal dagen geleden. Plots stond er, terwijl Uw Hoofdredacteur op zijn veranda enig achterstallig administratief werk aan het wegwerken was, een wat oudere man aan het hek van Huize Hoofdredacteur.  "Goedemorgen heer Hoofdredacteur. Mijn naam is Wim en ik kom hier in opdracht van de enige tijd geleden naar Nederland vertrokken mevrouw Angelus. U weet wel, die blonde mevrouw Angelus die is getrouwd met een Uwer collega's. Van voren heet zij Christel overigens. Ik kom eigenlijk voor Moeder de vrouw. Is die ook in huis toevallig?" Stomverbaasd meldde Uw Hoofdredacteur aan Moeder de vrouw dat er een vreemde man voor haar aan het hek stond. Moeder de vrouw liep naar de man toe waarna de man haar de hand reikte. "Goedemorgen Moeder de vrouw. Ik kom namens Christel. U bent immers recentelijk jarig geweest? Welnu, Christel heeft me gevraagd, omdat zij wist dat ik op Curaçao zou zijn, om dit aan U af te geven met welgemeende felicitaties." Daarna overhandigde Wim, want zo heette de vreemde man dus, een groot pak Merci chocolade aan Moeder de vrouw, die enorm geroerd was door deze geste. Zo ziet U maar: onverwachte gebeurtenissen zijn vaak wel heel erg leuk!    

Wordt vervolgd.....