Het is zover! Op het zonnige eiland Curaçao is
vandaag donderdag de 7e maart 2013
aangebroken hetgeen tevens de laatste werkdag van deze week voor Uw
Hoofdredacteur zal zijn. Wat is namelijk het geval? Welnu, zoals U zich
wellicht nog wel weet te herinneren vierde dochterlief Julia, de oudste
olijkerd, recentelijk haar zevende verjaardag. En, zoals dat nu eenmaal veel
vaker het geval is met een kinderverjaardag: er dient een verjaarspartijtje te
worden georganiseerd. En zo kan het dan ook zijn dat komende vrijdag, morgen
dus, een feestje wordt gevierd door dochterlief in gezelschap van de door haar
uitgenodigde vriendjes en vriendinnetjes. Uw Hoofdredacteur, zo werd hem
verzekerd, had maar te zorgen dat hij bij het feest aanwezig zou zijn. Immers,
als feestlocatie is gekozen voor het Kunuku Aqua Resort. En U begrijpt, in een
waterpark met een enorme glijbaan is het "a hell of a job" om alle
feestgangers in de gaten te kunnen houden. Dientengevolge zit de werkweek er,
na de dag van vandaag, voor Uw Hoofdredacteur dus op en kan hij gaan denken aan
de toezichthoudende rol die hij komende vrijdag moet gaan vervullen.
De heer Pinoccio keert, zoals U dat vast nog wel
weet, binnenkort definitief terug naar het winterse Nederland. Nu is het zo dat
de verschillende teamleden 's ochtends en 's middags in gezamenlijkheid een
kopje koffie drinken in wat wordt genoemd "de personeelskantine."
Deze kantine, gebouwd in de vorm en met de kenmerken van een volière, telt een
aantal stalen bankjes waarop gezeten kan worden waarna er met elkaar, over
velerlei onderwerpen, van gedachten kan worden gewisseld. De laatste dagen
wordt veelal het woord aan de heer Pinoccio gelaten die, met het oog op zijn
naderende vertrek, steeds meer lijkt te verhalen over gebeurtenissen uit het
verleden. "Oh ja, weet je nog dat we dit meemaakten? Weet je nog dat er
dat gebeurde? Wat hebben we gelachen toen... ". Echter, gisteren maakte de
heer Pinoccio het wel heel erg bont toen hij begon te vertellen over
gebeurtenissen die nog stamden uit de tijd van "De Lach." Het ging er
in concreto om dat de heer Pinoccio, vele jaren geleden, dolgraag oud papier
verzamelde in zijn woonplaats vanuit de hoop om tussen stapels oud papier een
exemplaar van "De Lach" te ontdekken. "De Lach", zo moet U
weten, verscheen tussen 1924 en 1972 en bevatte, naast afbeeldingen van schaars
geklede dames, een verzameling moppen. Uw Hoofdredacteur spreekt de hoop uit
dat hij de komende weken niet geconfronteerd zal worden met een heer Pinoccio
die nog verder in de tijd terug gaat. Dan blijft er van "De Lach"
niet veel meer over.....
Als er tien zaken benoemd zouden moeten worden
waaraan Curaçaose dames veel aandacht besteden, dan zou Uw Hoofdredacteur het
wel weten. Onmiddellijk zou hij, wanneer het hier een quizvraag zou betreffen,
antwoorden: "Vingers!" Het is namelijk een feit dat de dames urenlang
druk zijn met het verfraaien van hun tien nagels, en daar overigens ook behoorlijk
wat geld voor uitgeven. De meest fraai beschilderde nagels vallen dan ook
regelmatig te bewonderen. Op zich heeft uw Hoofdredacteur geen enkel probleem
met de aandacht die aan de betreffende nagels wordt geschonken, echter soms
gaat het wel wat ver. Zo was er gisteren een collega die aangaf geen pen te
kunnen hanteren. Ten bewijze van die uitspraak liet zij Uw Hoofdredacteur haar
nagels zien. Inderdaad, er bleek een soort vreemde rol aan de nagels te zijn
vastgelijmd. Vanuit het adagium: "Wie schrijft die blijft", koos de
dame uiteindelijk toch maar eieren voor haar geld. Ja, wie mooi wil zijn, moet
nu eenmaal ook werken!
Curaçao is niet alleen een gezellig en lekker warm
eiland, het is ook een eiland waarop zeer vele verschillende fruitsoorten te
verkrijgen zijn. Mango's, Papaja's en noem maar op. Het is zo gek niet te
bedenken of het is wel verkrijgbaar. Welnu, vanuit de gedachte dat het
gezelschap kinderen komende vrijdag, tijdens het verjaarspartijtje, wel enigszins
hanteerbaar moet kunnen zijn, bedacht Oom Albert, een van de logees in Huize
Hoofdredacteur, een gezonde cocktail. Een fikse scheut Blue Curaçao met voor de
broodnodige vitamientjes een heerlijke banaan, waarna het geheel werd afgewerkt
met een fraai druifje. Dat zal het gezelschap wel rustig houden en daarmee de
toezichthoudende taak beduidend vergemakkelijken, zo was althans de redenering
van Oom Albert. We zullen zien of van deze strategie daadwerkelijk de vruchten
kunnen worden geplukt!
Dan komt Uw Hoofdredacteur nog graag even terug op
de avonturen die Moeder de vrouw de afgelopen meemaakte op het plaatselijke
postkantoor. U weet wel, dat postkantoor vanwaar het schier onmogelijk is een
postpakketje te verkrijgen. Welnu, gisteren aan het einde van de middag had
Moeder de vrouw alle benodigde papieren documenten verzameld: uittreksels uit
het geboorteregister, pasfoto's, paspoorten, de brief van de postbode, een fax
uit Nederland, een mail uit Nederland en twee zogenaamde bewijzen van
rechtswege. Met deze, twee ordners vol documentatie, meldde Moeder de vrouw
zich bij de baas der bazen: de postfeeks! "Bon tardi, daar ben ik weer. Ik
kom eens kijken of ik inmiddels al voldoende paperassen bij me heb om in
aanmerking te komen voor het aan ons adres gerichte postpakket", zo sprak
Moeder de vrouw. De postfeeks nam de ordners in ontvangst en bestudeerde de
inhoud gedurende slechts een klein uurtje. "Nou, nou. Het kon dus wel. Nou
prima hoor. U krijgt het pakketje mee! Een fijne dag nog." U begrijpt, de
blijdschap was overweldigend. Oprecht verbaasd opende de oudste olijkerd haar
uiteindelijk verkregen verjaarspakketje. U ziet: de wonderen zijn de wereld echt
nog niet uit!
Ook de jongste olijkerd, Levi genaamd, was oprecht
verheugd gisteren. Zoals U weet was hij speler van het team dat dit jaar het voetbalkampioenschap
van de Schroederschool wist te winnen. Was het ventje vorige week zaterdag, op
de dag van de wedstrijden, al zo trots als een pauw, gisteren kon hij dat nog eens
dunnetjes overdoen. Hij mocht namelijk de gewonnen wisselbeker voor een dag mee
naar huis nemen en heeft de trofee vannacht in de buurt van zijn kussen laten
overblijven op zijn slaapkamer. Zo werd dus uiteindelijk de gehele familie
Hoofdredacteur blij gemaakt!
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten