Elektrisch of automatisch???

Vandaag is het, op het nog immer snikhete eiland Curaçao, vrijdag 4 oktober 2013 geworden. Het is, ook op dit zo fraaie eiland, dierendag vandaag. Dat heeft Uw Hoofdredacteur, of beter gezegd dat hebben de twee hondjes van het gezin Hoofdredacteur, geweten. Immers, op het moment dat de beide trouwe viervoetertjes, al kwispelend, met een verwachtingsvolle snuit voor hun voerbak stonden, bleken de lekkere blikjes vlees op. Helaas! Wat was namelijk het geval? Welnu, op de school van de beide olijkerds wordt elk jaar op vier oktober dierendag gevierd. En, daarbij zet men Carf (de Curaçao Animal Rights Foundation), steevast in het zonnetje. Carf is op Curaçao een stichting die zich bezighoudt met de opvang en verzorging van overtollige en verwaarloosde  huis- en straatdieren. Een stichting met een goed hart dus. Daarom is het dan ook dat elk jaar, op dierendag, aan de leerlingen van de Schroederschool wordt gevraagd iets mee te nemen van huis. Dit opdat er dan een behoorlijke donatie, in natura, aan de stichting Carf kan worden geschonken.  De Olijke Twee hadden vervolgens besloten dat het goed zou zijn de blikjes vlees van hun eigen trouwe hondjes maar weg te gaan geven. Op zich prima, daar gaat het niet om. Feit is wel dat dierendag voor Youri en Jetje, zoals de keffertjes heten, vandaag wat later zal gaan beginnen.

Uw Hoofdredacteur schreef het al eerder: er is deze week sprake van een drukke maar vooral lange werkweek. Zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur gisteren eerst na achten in de avond weer in Huize Hoofdredacteur kon verschijnen. Gelukkig had hij, tijdens de middagpauze, wel kans gezien om de klassen van de beide olijkerds te gaan bezoeken. Immers, het olijke tweetal was al wekenlang druk doende met een thema: Curaçao. De klassen waren helemaal omgetoverd tot een strak blauwe zee, compleet met allerlei schelpen, een boot en muurkranten. Elke klas kon worden bezocht, hetgeen Uw Hoofdredacteur, met beide koters aan de hand, dan ook trouw deed. Vol trots liet het tweetal zien waarmee zij de afgelopen weken nu zo druk waren geweest. Juf Paula, de lerares van zoonlief Levi, vertelde met een forse Vlaamse tongval hoezeer zij verrast was geweest door het nieuwe kapsel van zoonlief. "Ik erkenden um biena neet", zo sprak Juf. Het ventje liet het allemaal maar over zich heen gaan, hij vond het helemaal prima: "Zo kunnen ze mijn oortjes tenminste beter zien Pap!" Hahaha, alsof ze anders niet te zien zouden zijn!

Ook dochterlief Julia, de oudste olijkerd, laat zich geenszins onbetuigd. Zij werkt hard aan het uitbreiden van haar vocabulaire. Met andere woorden, zij is druk bezig haar woordenschat uit te breiden. En, zo kon het dan ook zijn dat zij knap inspeelde op het verhaal van zoonlief Levi. Deze vertelde: "Och wat ben ik toch dom! Ik had heel erge dorst, dus pakte ik wat te drinken uit de koelkast. Ik pakte de kan met limonade en schonk mezelf een beker vol ranja in. Snel dronk ik de beker leeg, ik had immers dorst. Maar wat denk je? Ik zette de kan limonade terug in de koelkast en wilde mijn beker op het aanrecht zetten. Beker weg! Ik zoeken joh. Bleek dat ik de lege beker ook weer in de koelkast had gezet. Stom of niet?" Dochterlief slaakte uitroepen van herkenning. "Oh, dat heb ik ook heel vaak Levi. Dan doe ik dat ook elektrisch!" Moeder de vrouw was de draad al enige tijd kwijt en vroeg dan ook ter verheldering: "Maar wat bedoel je dan met elektrisch Julia?" Het meiske dacht enige tijd na en sprak: "Dat is wanneer je iets doet zonder er bij na te denken Mam." Moeder de vrouw dacht ook even na en vroeg: "Maar bedoel je dan misschien dat je iets automatisch doet?" Opnieuw bleef het enige tijd stil alvorens het meiske zei: "Zie je nu! Was ik alweer elektrisch vergeten dat ik automatisch bedoel!"

Wordt vervolgd.....