Inmiddels is het vandaag
op het zeer warme eiland Curaçao zaterdag 26 oktober 2013 geworden. De ochtend
is al om en de middag staat, bij een temperatuur die, in de schaduw, dik boven
de dertig graden Celsius ligt, op het punt te beginnen. De ochtend was voor Uw
Hoofdredacteur al voorbij voordat hij het in de gaten had. En, dat zult U
wellicht begrijpen, dat had alles te maken met klussen die afgemaakt dan wel opgestart
dienden te worden. Het betrof in dit geval allemaal klussen die afgelopen
donderdag zouden worden verricht maar, Uw Hoofdredacteur schreef U dat al
eerder, de werklieden waren op die dag niet echt in beweging te krijgen. Hoe anders zou dat
gisteren liggen. Immers, de betreffende werklieden hadden Uw Hoofdredacteur
verzekerd dat zij op de dag van gisteren alle nog te verrichten werkzaamheden
in een dag zouden opknappen. En, zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur,
als een hondje zo trouw, al vanaf de vroege morgen in gereedheid zat om het
toegangshek voor de werklieden te openen. Zat Uw Hoofdredacteur dus al om half
acht bij het hek, om half twee zat hij er nog. Tijd om maar weer eens te gaan
bellen. "Hallo U spreekt met de coördinator van de werkzaamheden. Oh hallo
Hoofdredacteur, U weer? Wat zegt U, er is nog niemand? Dat is zeer vreemd. Maar
ja, U weet hoe het op dit eiland gaat niet? Soms komt er gewoon niemand! Wat
zegt U, ben ik er verantwoordelijk voor dat alles wordt gerepareerd. Oh ja, dat
is ook zo. Daaraan had ik nog helemaal niet gedacht. Ik ga even actie
ondernemen en bel U zo terug!" 
Uw Hoofdredacteur
wachtte nog maar eens een uurtje bij het
hek alvorens de telefoon begon te rinkelen. "Bon tardi, U spreekt weer met
de coördinator. Ik heb een nare mededeling. De man die de airco zou komen
repareren heeft een spoedklus. Hij kan dus niet komen vanmiddag. Wat zegt U?
Oh, bij U was ook sprake van een spoedklus? Maar dat hebt U mij niet gezegd
toen U vorige week zaterdag belde! Hoe het ook moge zijn, de man komt nu
morgenochtend. En, om ervan verzekerd te zijn dat hij komt, kom ik zelf mee. De
twee mannen die U gisteren toezegden om het toilet weer vast te komen zetten,
die komen nog wel vanmiddag. Die zijn namelijk in dienst van mijzelf, dus weet
ik ook zeker dat ze komen. Welnu, ik wens U nog een prettige middag en tot
morgen."
Uw Hoofdredacteur,
het was inmiddels half drie in de middag, nam zijn zetel bij het hek maar weer
eens in. Wachten op de tweetal werknemers van de coördinator, die immers binnen
afzienbare termijn zouden arriveren. Uiteindelijk was het zo tegen een uur of
half negen in de avond toen Uw Hoofdredacteur in de verte een bekende stem
hoorde. Het was die van Moeder de vrouw. "Hoofdredacteur, hoe zit het? Kom
je nog eens binnen vandaag of denk je nu echt dat er nog een van die werklieden
zal arriveren vandaag? Hoe is het, heb je een leuke dag gehad?" En, zo kon het dan ook zijn dat Uw
Hoofdredacteur hedenochtend, wederom in alle vroegte, zijn zetel aan de poort
weer kon innemen. Daadwerkelijk kon hij tegen negenen de heer coördinator
verwelkomen. U zult kunnen begrijpen, het werd een zeer warm welkom. De
toegezegde aircoman kwam echter eerst een uur later en dan ook nog pas na
herhaaldelijk bellen. Inmiddels werkt de airco gelukkig dan wel weer en is de
stroomstoring verholpen. Volgens meneer coördinator wordt het toilet in de loop
van de middag weer vastgezet. Mocht U contact zoeken met uw Hoofdredacteur:
deze is dus te vinden naast het toegangshek!
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten