Totaal aantal pageviews

dinsdag 1 oktober 2013

Slof, slof, slof...."Het hek zit op slot!"

Het is iets na zevenen in de vroege ochtend van dinsdag 1 oktober 2013 op het alweer lekker warme eiland Curaçao. Het is een ochtend zoals er vele in een werkweek passen. Moeder de vrouw is al bijna een uur op pad en de Olijke Twee staan inmiddels geparkeerd op het schoolplein. Uw Hoofdredacteur daarentegen wacht eerst nog een boeiende klus. Immers, ook hij kent vandaag een drukke en lange werkdag; een werkdag waarbij zelfs een kostuum dient te worden aangetrokken. Compleet met stropdas. U kunt er zich wellicht geen voorstelling van maken, maar het dragen van een kostuum met stropdas terwijl het buiten ongeveer 33 graden Celsius gaat worden, is niet bepaald een aanlokkelijk idee. Terwijl Uw Hoofdredacteur werkt aan de totstandkoming van een nieuwe editie van "Een Zonnig Avontuur", is hij zich dan ook aan het beraden over de meest gunstige outfit. De meest luchtige stropdas wordt het dan ook waarschijnlijk.

Ook gisteren was de werkdag lang toen Uw Hoofdredacteur eerst tegen half zeven in de avond huiswaarts kon keren. Moeder de vrouw en de beide olijkerds zaten al aan de maaltijd. Nu ook Moeder de vrouw en de Olijke Twee een drukke dag hadden gehad, was het eerste wat Uw Hoofdredacteur deed, informeren naar hun ervaringen. Met de Olijke Twee werd het overigens een kort gesprek: "Oh, het was wel leuk Pap. Maar we zitten even naar een goede film te kijken omdat we van Mama voor de televisie mochten eten. Leuk of niet?" Een volgende poging werd gericht aan het adres van Moeder de vrouw. Die bleek wel even wat meer stoom te moeten afblazen. Wat was namelijk het geval? Welnu, tussen de schoollessen en de activiteiten als Streetdance en turnen, hadden de beide olijkerds zich tijdelijk vervoegd bij de naschoolse opvang. Moeder de vrouw zou hen, na afloop van haar werkzaamheden, daar na een uurtje gaan ophalen.
Het werd drie uur in de middag toen Moeder de vrouw zich meldde bij het toegangshek naar de opvanglocatie. Nu moet U weten, het hek klemt nogal een beetje en er is dus een forse duw voor nodig om het te openen. Ongeveer drie meter van het hek af, zat een leidster van de opvang geïnteresseerd naar Moeder de vrouw te kijken. Moeder de vrouw pakte het hek en duwde dus fors. Mislukt! Het hek bleef hermetisch toe. Deze poging herhaalde Moeder de vrouw een keer of vijf alvorens haar toevlucht te nemen tot een "Mae-geri", een uitermate krachtige voorwaartse trap uit de karatesport. Al puffend en hijgend moest Moeder de vrouw, na slechts een tiental van deze "Mae-Geri's" constateren dat er in het hek geen enkele beweging kwam. Wel kwam er beweging in de, tot op dat moment als dubbelganger van Boeddha opgestelde, leidster. Althans, haar mond bewoog. "Het hek zit op slot", zo berichtte de leidster. "Nou, dan is het wellicht toch handig hem te openen", antwoordde een ietwat briesende Moeder de vrouw.

Slof, slof, slof....., daar werd de sleutel gehaald. Even later kon Moeder de vrouw haar kroost dan ook gelukkig in haar armen sluiten. Tijd om de weg terug te gaan afleggen. Aangekomen bij het hek, eenzelfde uitvoering. Daarbij dient overigens te worden opgemerkt dat ditmaal aan het hek zou moeten worden getrokken en de leidster nu zat opgesteld op het bankje achter Moeder de vrouw. Wederom keek de leidster zeer geïnteresseerd toe hoe pogingen het hek te openen als vanouds strandden. Ditmaal greep de leidster echter al na vier pogingen in door te berichten: "Het hek zit weer op slot!" Moeder de vrouw zuchtte eens diep, telde tot tien in het Japans: "Ichi, Ni, San, Shi, Go, Roku, Shichi, Hachi, Ku en Yu", en vroeg vriendelijk of het dan wellicht ook ditmaal niet handig zou zijn de poort te openen. Slof, slof, slof......, daar ging het weer heen! Uiteindelijk, een klein uurtje na aankomst, gelukte het Moeder de vrouw door het hek te glippen. U begrijpt, het was maar goed dat Uw Hoofdredacteur een luisterend oor had. Daardoor werd het vervolgens toch nog een gezellige avond!
Wordt vervolgd.....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten