Terwijl Uw
Hoofdredacteur over een uurtje, het is om zeven uur immers nog vroeg in de
ochtend, allerlei werklieden zal mogen begroeten, is het op het zo fraaie
eiland Curaçao vandaag donderdag 24 oktober 2013 geworden. De Olijke Twee en
Moeder de vrouw zitten al op school en Uw Hoofdredacteur zit achter de koffie.
Dat lijkt in elk geval een uitstekende rolverdeling, ware het niet dat Uw
Hoofdredacteur geacht wordt vandaag een tweetal lijvige rapporten van
commentaar te voorzien. En dat nog wel tijdens zijn vakantie en een gepland
bezoek van vele werklui. Het is namelijk zo dat er, in de recent betrokken
woning, nog een aantal klussen resteren waarvoor vakmanschap nodig is.
Vakmanschap dat Uw Hoofdredacteur, in elk geval op deze gebieden, volstrekt
ontbeert. Moeder de vrouw heeft hem dan ook op het hart gedragen zich niet met
de klusjes te gaan bemoeien: "Dan kunnen we straks weer overnieuw
beginnen!" Iets waar Uw Hoofdredacteur zich trouwens uitstekend in kan
vinden.
Gisteren was het de
dag na de val van de jongste olijkerd, Levi geheten. Ook gisterenochtend, bij
het ontwaken, wist de olijkerd het juiste antwoord te produceren op de vraag
hoe hij heette. Toen vervolgens Uw Hoofdredacteur zijn hand opstak om te vragen
hoeveel vingers het mannetje zag en die antwoordde "twee keer nul",
schrok Uw Hoofdredacteur overigens wel even. "Grapje Papa, grapje!"
zo verduidelijkte de grappenmaker. Het lijkt dus goed met het ventje te gaan,
gelukkig maar. Na schooltijd nam hij zelfs een speelkameraad mee naar huis om
vervolgens te melden dat beiden graag zouden zwemmen. "Heb je een badmuts
dan?" zo vroeg Uw Hoofdredacteur. Welnu, een badmuts kon vanzelfsprekend
niet worden gevonden, al moeten er ergens een stuk of drie rondslingeren. Noodgedwongen
maakte Uw Hoofdredacteur dan ook maar zelf een badmuts, ditmaal van een plastic
boodschappentas. Onmiddellijk dook de olijkerd onder water om te kunnen
constateren of het geheel waterdicht zou zijn. "Prima Pap, hartstikke
bedankt", zo liet het ventje weten. U ziet dus zelf: het gaat hem wel weer
goed!
Zoals U zich
wellicht nog weet te herinneren, kent het recent betrokken huis van het gezin
Hoofdredacteur een enorm grote tropische tuin. Prachtig door een heuse hovenier
aangelegd en wekelijks door een viertal tuinlieden onderhouden, schitteren kleurige
planten en vele palmbomen in hun glorie. Al dat groen trekt vervolgens vanzelfsprekend
veel mooie dieren aan. Zo vallen er vele kolibries waar te nemen en is het
werkelijk overbevolkt met enorme leguanen. Nu is het gezin Hoofdredacteur ook in
het bezit van een tweetal fanatieke keffertjes. Beiden staan al, vanaf het
moment dat in de vroege ochtend de deur wordt opengezet, in de startblokken om
op jacht te gaan. Zo ook dus gisteren! Het werkt dan zo ongeveer als volgt:
Youri, de zwarte teckel, gaat op zoek naar een prooi waarna een schelle blaf
wordt afgegeven om Jetje, de witte Maltezer, te alarmeren. Deze weet vervolgens
niet hoe snel zij haar maat moet gaan bijstaan.
Welnu, gisteren,
ergens aan het einde van de ochtend, spotte Uw Hoofdredacteur vijf enorme
leguanen. Deze prehistorische beesten hadden klaarblijkelijk besloten dat het
een prima dag was om, gelegen op de rotsen van het zwembad, van de zon te gaan
genieten. Uw Hoofdredacteur was echter niet de enige die hen spotte, nu Youri,
als een heuse infanterist, de leguanen van de achterzijde benaderde. Even later
werd hij bijgestaan door zijn maat, waarna de gebeurtenissen elkaar in snel
tempo opvolgden. Er klonk een schelle blaf ten teken dat de aanval zou kunnen
beginnen. De leguanen echter, interpreteerden de eerdergenoemde blaf als
startsein voor de allereerste WK synchroon zwemmen voor leguanen. Plons, plons,
plons, plons en plons, weerklonk het. Uw Hoofdredacteur kon met eigen ogen
waarnemen hoe fraai de vijf leguanen, al duikend, het zwembad in beslag namen.
U begrijpt, de beide viervoetertjes waren volstrekt ontdaan en liepen slechts
rondjes om het zwembad, af en toe turend naar de bodem. Uw Hoofdredacteur,
juist voorzien van een zwembroek omdat hij zich een frisse duik had
voorgenomen, besloot zijn planning bij te stellen. Gewapend met de restanten
van een schepnet trachtte hij de leguanen tot een vertrek uit het zwembad te
bewegen. Met het zweet dik voor zijn kop slaagde hij daar na een uurtje al in.
Pfffff. Maar ja, het zal vast niet de laatste keer zijn nu de monsters in de
gaten hebben gekregen dat het iguanaqarium klaarblijkelijk is geopend!
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten