Klusjesdag.....

Het is zondag 13 januari 2013 geworden op het vandaag weer zeer zonnige eiland Curaçao. Voor het eerst sedert dagen is het droog op dit zo fraaie eiland, althans tot op dit moment. Uw Hoofdredacteur heeft het ruim alleen vanmiddag nu Moeder de vrouw besloten heeft om, samen met dochterlief Julia, het avontuur op te gaan zoeken door middel van een heuse trektocht door de heuvelen rond Kokomo Beach. Zoonlief Levi was genodigd voor een verjaarspartijtje en is zojuist door Uw Hoofdredacteur bij de jarige afgeleverd waarna hij, later vanmiddag, weer kan worden opgehaald. Uw Hoofdredacteur is dus alleen achtergebleven vergezeld door een briefje waarop allerlei klusjes staan beschreven. Dochterlief Julia, groot fan van de Belgische meidengroep K3, liep dientengevolge, voor haar vertrek, luidkeels te zingen: "Ja, het is klusjesdag, klusjesdag…..". U begrijpt, Uw Hoofdredacteur heeft wel het een en ander te doen maar maakt ook even van de gelegenheid gebruik om U te voorzien van een recente editie van "Een Zonnig Avontuur."

Gisteren was er sprake van een memorabele dag binnen Huize Hoofdredacteur. Immers, de jongste olijkerd, Levi geheten, diende zich al om half tien in de ochtend te melden op Marinebasis Parera om aldaar, onder supervisie van sensei Simon, zijn allereerste proeve van bekwaamheid op karategebied af te gaan leggen. Jazeker, het ventje diende examen te doen om een oranje slip aan zijn witte band te kunnen bemachtigen. Al zeer vroeg in de ochtend meldde het ventje dat hij behoorlijk zenuwachtig was. Met name het feit dat hij zou moeten trachten een plank doormidden te slaan, bezorgde hem vele hoofdbrekens. "Wat nu als het niet lukt Pap? Ik ben bang dat ze me dan allemaal gaan uitlachen. Wat denk je Pap? Zou het me lukken om de plank door te slaan? Dan kunnen we wel de zaag eindelijk wegdoen!" U begrijpt, het mannetje verkeerde in grote spanning. Het werd dan ook tijd om hem snel in de dojo te gaan afleveren.

In de dojo aangekomen bleek het een drukte van belang te zijn. Zo ongeveer 20 kandidaten dienden examen af te leggen om een andere kleur band te kunnen verkrijgen. Het werd allereerst tijd om warm te lopen waarna, gedurende ongeveer drie uren, alle kandidaten dienden te laten zien in hoeverre zij de kunst der karateka's beheersten. Allerlei figuren (kata's) moesten worden gepresenteerd waarna lange onderlinge gevechten volgden. Ook de kleine olijkerd Levi diende een drietal gevechten af te leggen, waarbij soms rake klappen en trappen werden geïncasseerd. Eindelijk, als allerlaatste onderdeel, werd het tijd om de planken doormidden te slaan of te trappen. De ene na de andere kandidaat diende te laten zien in hoeverre dit onderdeel werd beheerst. Niet allen gelukte het overigens om de plank in twee gedeelten te krijgen. Na enige tijd werd het tijd voor Levi. Het mannetje, de allerkleinste van de groep karateka's, bewoog tergend langzaam zijn handje naar het plankje om vervolgens, met een enorme uithaal, het stuk hout in tweeën te splitsen. Trots als een pauw en met een enorme grijns op zijn snuit keerde hij zich naar Uw Hoofdredacteur. Levi was, cum laude, geslaagd. In een persoonlijk woord dat de sensei tot Levi richtte, benadrukte de leraar de vorderingen van de afgelopen maanden alvorens hij het mannetje de oranje slips en een diploma overhandigde. De twee stukken hout klemde het ventje onder zijn arm, die moesten zeker mee naar huis. Na een groepsfoto was het eindelijk klaar, tijd om de dojo te verlaten!

De gehele verdere middag en avond werd het examen geëvalueerd. Keer op keer liet het ventje zien hoe het hem was gelukt de plank doormidden te slaan, iets wat een onuitwisbare indruk op het mannetje had gemaakt. "Nu hoef ik nog maar tien keer examen te doen en dan heb ik al een zwarte band", zo wist de kleine karateka. U begrijpt, hij was niet de enige die trots was. Ook Uw Hoofdredacteur liep, de gehele verdere dag, met een grote grijns rond. Wat kan het leven toch mooi zijn!

Wordt vervolgd…..