Spiderdiver.....

In de West, op zo'n 8000 kilometer van Nederland, is het vandaag vrijdag 25 januari 2013 geworden. Het is de laatste werkdag van een drukke werkweek. Een werkdag die vandaag fiks wat uren in beslag zal gaan nemen, met vergaderingen die waarschijnlijk tot aan het einde van de middag zullen gaan voortduren. Het is nog altijd aangenaam op het fraaie eiland Curaçao, waar weliswaar een stevig briesje waait, maar de temperatuur het lichaam van Uw Hoofdredacteur onverdroten blijft verwarmen. Nog slechts een dagje werken derhalve alvorens, aan het begin van de avond, met een tevreden gevoel kan worden plaatsgenomen op een stoeltje aan zee. Met een verkoelend glaasje binnen handbereik is dat overigens een prima manier om het weekeinde een aanvang te laten nemen. Vooraleer het zover is, past echter eerst even een stukje schrijven om U bij te praten over de gebeurtenissen op dit eiland.

Vanuit het verre Den Haag ontving Uw Hoofdredacteur gisteren, via het World Wide Web, informatie dat Jumping Paul weer gelukkiger aan het worden is. Wellicht weet U het zich nog wel te herinneren, enige maanden geleden keerde Jumping Paul immers definitief terug naar zijn Vaderland. Nu betekent zo een terugkeer dat het vliegtuig naar huis kan worden betreden met slechts een koffer en wat handbagage. De op Curaçao achtergebleven woninginrichting wordt immers in een container geladen en pas op een veel later moment richting Nederland verscheept. Jumping Paul diende dientengevolge maandenlang te bivakkeren middels een, wat men noemt, minimalistische inrichting van zijn nieuwe onderkomen. Gisteren echter ontving Uw Hoofdredacteur een tweetal foto's waarop was te zien dat de huisraad uit Curaçao eindelijk was aangekomen bij de Haagse woning van Jumping Paul. In bijgeleverd commentaar liet Jumping Paul weten dat het eindelijk gebeurd was met "het kamperen." Verder liet hij weten vooral erg gelukkig te zijn geworden van het feit dat zijn drankvoorraad de lange zeereis heelhuids had overleefd. Eindelijk kan Jumping Paul dus weer normaal wonen en daar past wel een toost op.

De heer Pinoccio is de afgelopen week, alsmede de komende maanden, zeer driftig aan de studie. Uw Hoofdredacteur merkte reeds in een eerdere editie van "Een Zonnig Avontuur" op dat deze intensieve studie uiteindelijk dient te leiden tot het behalen van het felbegeerde duikinstructeur certificaat. Naast zeer veel theoretische kennis die de heer Pinoccio op dient te doen, is het eveneens een eis dat er, welhaast dagelijks, in het zilte zeewater wordt gedoken om de theorie daadwerkelijk te kunnen toetsen in de praktijk. Zo kan het dan ook zijn dat de heer Pinoccio welhaast dagenlang onder de waterspiegel verblijft, waarbij hij overigens steevast de meest vreemde creaturen op foto's vastlegt voor het nageslacht.

Zo ook dus eerder deze week, toen de heer Pinoccio een enorm grote lionfish waarnam. Nu moet U weten dat deze vissen niet alleen erg smakelijk zijn, maar ook vele giftige stekels hebben waarmee zij pijnlijk kunnen steken. Het is dus steevast uitkijken geblazen met deze felgekleurde zeebewoners. Onverschrokken zwemt de heer Pinoccio ze echter tegemoet, iets waarvoor Uw Hoofdredacteur dan ook in hoge mate waardering heeft. Wel vroeg Uw Hoofdredacteur zich, met grote regelmaat, af hoe het toch kon zijn dat de heer Pinoccio zo dapper van aard is. Dat terwijl hij, met een gemiddelde lengte van iets boven de anderhalve meter, toch niet bepaald groot is. Welnu, gisteren kwam de aap uit de mouw toen Uw Hoofdredacteur langs een baai reed van waaruit, juist op dat moment, de heer Pinoccio kwam opduiken. Geen wonder dat hij niet wordt aangevallen door de wezens die in de Caribische Zee leven! Met zo'n duikpak kijkt elke zeebewoner wel drie keer uit alvorens de aanval in te zetten. Mocht U, in de verre toekomst, wellicht nog eens duikles krijgen van een gediplomeerde duikinstructeur die tevens uitstekend spinnenwebben kan maken, dan weet U in ieder geval om wie het gaat!

Wordt vervolgd…..