Totaal aantal pageviews

woensdag 10 oktober 2012

Dia di Pais Korsou!

Het is vandaag een heuglijke dag met een bijzondere datum op het eiland Curaçao, waar het volkomen windstil is. Het is vandaag woensdag 10 oktober 2012, of beter gezegd 10-10. Het is vandaag namelijk exact twee jaar geleden dat er een einde kwam aan de Nederlandse Antillen en het Land Curaçao werd geboren. Een dag ook die door de Regering werd aangemerkt als nationale feestdag en "Dia di Pais Korsou" kwam te heten. En zo kan het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur vanochtend, op een vrije dag, al in alle vroegte kon zien hoe het eiland ontwaakte. Daarbij kreeg hij overigens geruime tijd gezelschap van een gevederde vriend die met hem over het gladde zeewater tuurde. Het is vandaag dus een dag die in het teken zal staan van officiële bijeenkomsten maar die zeker ook veel festiviteiten zal kennen. Al is voor veel mensen de vraag hoezeer die festiviteiten passen bij de ontwikkelingen die zich de afgelopen twee jaar op dit zo fraaie eiland hebben voorgedaan. Ontwikkelingen die eigenlijk tot op de dag van vandaag, Uw Hoofdredacteur schreef daarover al eerder, voortduren. Hoe het ook is of zal worden: het Land Curaçao bestaat vandaag twee jaar en Uw Hoofdredacteur zal van de geplande festiviteiten vast en zeker het een en ander gaan meemaken.

Al vroeg in de ochtend meldden zich vanochtend de Olijke Twee. Niet dat dit nu zo bijzonder is, immers welhaast elke dag begint voor hen een nieuw avontuur al tegen een uur of zes in de ochtend. Na hen te hebben voorzien van een krentenbol ("Wat zit erop Pap. Je weet dat ik geen boter wil! Ik heb er liever kaas op. Krijgen we nu nog iets te drinken of hoe zit dat?") kreeg Uw Hoofdredacteur een moment van adempauze. Onder het genot van een kop koffie was Uw Hoofdredacteur vervolgens in de gelegenheid de zon op het eiland te zien opkomen. Wat woont Uw Hoofdredacteur toch op een "daaldersplekje." Een zee zo glad als een biljartlaken, slechts het geluid van vogels om hem heen en vele prachtig gekleurde vissen aan zijn voeten. Het kan minder!

De Olijke Twee genieten van hun vakantieweek, evenals Moeder de vrouw dat doet. Echter, om het tweetal enigszins hanteerbaar te houden, dient er dagelijks toch wel de een of andere activiteit te worden gepland. En, zo kon het zijn dat Moeder de vrouw het tweetal gisteren op sleeptouw nam om een middagje te gaan doorbrengen op het strand van Boca Sami. Gewapend met allerlei attributen om te gaan vissen in de blauwgekleurde Caribische Zee, werd na een minuut of vijf lopen het haventje van Boca bereikt. De jongste olijkerd, Levi geheten, scoorde snel wat brood (als aas) bij de plaatselijke snackhouder (of, zoals het op Curaçao heet: snekhouder). Het brood bleek van uitermate goede kwaliteit en lokte vissen in vele kleuren en maten. Het duurde dan ook slechts een kort moment alvorens de eerste vis, een geep in dit geval, in het schepnet van de olijkerd lag. Het mannetje gaf te kennen dat de "naaldvis", zoals het dier door hem werd genoemd, beslist de pan in Huize Hoofdredacteur zou moeten leren kennen. "Ik wil 'm echt aan Papa laten zien en opeten hoor", zo verzuchtte het kereltje.

Toen, aan het einde van een drukke werkdag, Uw Hoofdredacteur zich meldde aan het front, werd hij derhalve onmiddellijk belaagd en gepromoveerd tot "chef de cuisine." Allereerst diende de geeppie, zoals het dier was vernoemd, te worden schoongemaakt. Daarna werd het beestje gefileerd en gebakken. Uiteindelijk bleven er twee, piepkleine, filetjes over die door het kereltje met smaak werden verorberd. Trots berichtte hij: "De volgende keer neem ik een grote geeppie mee, dan hebben we allemaal een lekker stukje vis!" De restanten van het dier intrigeerden hem in toenemende mate. Het duurde dan ook slechts een kort moment alvorens het mannetje vroeg: "Kan ik de naaldkop van de vis krijgen? Je kunt er kleding mee naaien." Toen hem de kop van de "naaldvis" was overhandigd, had het overigens meer weg van een exclusieve pijl om de dartsport te beoefenen. Het mocht de pret niet drukken, het ventje had zijn eigen vis gevangen en opgegeten. Hoe mooi kan opgroeien op Curaçao zijn?

Wordt vervolgd…..   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten