Het is wit, zit aan de bar en......

Het is vandaag donderdag 11 oktober 2012 op het zeer hete eiland Curaçao. Al dagenlang staat er geen zuchtje wind en is de temperatuur bijzonder hoog. De zee is zo glad als een biljartlaken en is de enige plaats die momenteel enige verkoeling biedt. Het is dus heet op het eiland, nog steeds in vele opzichten. Tot op de dag van vandaag duurt de politieke onrust voort, met vandaag een ontkennende ex Minister-president op de voorpagina van de krant. "Nee, er was geen enkele sprake van het onderhouden van contacten met maffiabazen. Nee, nimmer was sprake geweest tot voordracht van zo'n maffiabaas voor een positie bij de Centrale Bank." U ziet, het gekonkel duurt voort. Nog 8 dagen tot de dag der verkiezingen. Wellicht dat het daarna, in politiek opzicht, enigszins rustiger zal worden op dit normaliter zo relaxte eiland.

Zoals Uw Hoofdredacteur U al in een eerdere editie berichtte was het gisteren "Dia di Pais Korsou." Een dag die, in de optiek van Uw Hoofdredacteur, in het teken zou staan van feestelijke bijeenkomsten en tal van activiteiten. Nu Moeder de vrouw zich diende te wijden aan haar studie, besloot Uw Hoofdredacteur om, in gezelschap van de Olijke Twee, af te gaan reizen naar Otrabanda om wat van de feestelijkheden in persoon te gaan meemaken. In Otrabanda aangekomen bleek echter alras dat van geen enkele activiteit sprake was. Het was stil op straat en nergens viel te merken dat er werd gevierd dat het Land Curaçao sedert twee jaar bestaat.

U begrijpt, de teleurstelling was met name bij de beide olijkerds groot. Na een kort familieberaad werd besloten om af te gaan reizen naar "Parke Tropical", de plaatselijke dierentuin. Nu moet U zich voorstellen, het was inmiddels ongeveer aan het begin van de middag en de temperatuur bedroeg zo'n 33 graden Celsius, wat warmte met dieren doet. Juist, die liggen slechts te slapen! En zo kon het zijn dat een slapende krokodil, enkele slapende wasberen, duttende apen en een balkende ezel van dichtbij konden worden bekeken. Slechts vele ratten waren wakker en bevolkten, in groten getale, de voerbakken binnen de diverse dierenverblijven. U begrijpt het al, de belangstelling die de Olijke Twee toonden voor de fauna binnen dit park, daalde al snel tot het nulpunt.

Gelukkig lukte het gisteren nog wel om even tijd te maken voor het gereed maken van de vishengels. Zoonlief Levi heeft de smaak immers fiks te pakken. Welhaast onmiddellijk na het ontwaken duikt het mannetje steevast de koelkast in om wat aas te scoren voor zijn hengeltje. Veelal prutst hij dobbelsteentjes spek aan zijn haakje: "Dat vinden de visjes zo lekker Pap." Zo was ook gisteren het geval. Gezeten op de vlonder, hangend boven de strakblauwe zee, gelukte het dan ook al snel om wederom een fraai exemplaar te vangen. Trots showde het kereltje zijn vangst waarna Uw Hoofdredacteur werd gecharterd om mooie filets van het geheel te brouwen. Vandaag staat er derhalve weer verse vis op het programma. U ziet, als het gaat om binnenkrijgen van vitamines heeft Uw Hoofdredacteur volstrekt niet te klagen.

Eveneens gisteren was sprake van een enorme verrassing. Een verrassing die een groot gedeelte van het eiland schokte. Wat was namelijk het geval? Welnu, de heer Pinoccio liet al vroeg in de ochtend weten dat hij voornemens was om op deze feestdag een bezoek te gaan brengen aan het schitterende strand van Blue Bay. Een beetje snorkelen, een beetje zonnen, een biertje drinken en wat zwemmen trok hem bijzonder aan, zo liet Pinoccio weten. De verrassing volgde later op de avond van gisteren toen Uw Hoofdredacteur een foto kreeg toegezonden met de volgende vermelding: "Het is wit, zit aan de bar bij Blue Bay en drinkt Polar. Rara, wat is dat?" Bij nadere bestudering bleek het te handelen om de heer Jumping Paul. Jumping Paul die zich, tijdens zijn verblijf op Curaçao al meer dan twee jaar lang nimmer op enig strand heeft vertoond! Als een look-a-like van Joop Zoetemelk (twee bruine onderarmpjes en de rest van het lijf spierwit) zat hij aan de bar. Op de vraag van Pinoccio of er wellicht interesse zou zijn in een snorkeltripje, antwoordde Jumping Paul zeer beslist ontkennend: "Neen, goede vrind. Het water ga ik nimmer in! Ik ben hier slechts voor een kort barbezoek en vindt het al erg genoeg dat dit in korte broek dient te geschieden." Waarvan akte.

U ziet, Uw Hoofdredacteur kwam de dag van gisteren dus wel door, al zat het venijn in de staart. Zo tegen elven in de avond besloten Moeder de vrouw en  Uw Hoofdredacteur dat het genoeg was geweest en werd het tijd de bedstee te gaan bezoeken. Terwijl Moeder de vrouw haar vermoeide hoofd op haar kussen legde, doofde Uw Hoofdredacteur de lampen in de huiskamer en betrad vervolgens de slaapkamer. Terwijl hij over de drempel stapte bespeurde hij, onder zijn voet, een beweging en vernam hij een vreemd geluid. Bij nadere controle bleek zich een grote landkrab te hebben verscholen tegen de drempel aan. Een landkrab die met enorme scharen trachtte de tenen van Uw Hoofdredacteur te kortwieken. U begrijpt, de consternatie was groot. Terwijl Uw Hoofdredacteur uit alle macht trachtte zijn fototoestel te bemachtigen stelde Moeder de vrouw geheel andere prioriteiten. "Haal dat beest weg man! Foei, wat een engerd. Laat 'm niet weglopen. Doe het dan met een schoen!" Uw Hoofdredacteur geraakte door die peptalk vanzelfsprekend gemotiveerd tot in de toppen van zijn tenen (die hij gelukkig nog had) en mepte het vervaarlijke dier vervolgens, met behulp van een rolgordijn, naar buiten. Toen hij vervolgens de slaapkamer weer betrad, was Moeder de vrouw druk doende de ruimte onder het bed te inspecteren. Gelukkig bleef het slechts bij het aangetroffen exemplaar. Uw Hoofdredacteur kon dan ook rustig gaan slapen. Moeder de vrouw deed waarschijnlijk geen oog dicht…..

Wordt vervolgd…..