Van den vos Reinaerde in Twente.....

Terwijl in Nederland een vrije dag op het programma staat vanwege Tweede Pinksterdag, dient er op Curaçao op deze maandag de 20e mei gewoon te worden gewerkt. In "De West" kent men helaas geen Tweede Pinksterdag en dientengevolge zit Uw Hoofdredacteur op dit moment alweer enige tijd achter zijn bureau. Er dient immers veel werk te worden verzet alvorens Uw Hoofdredacteur vanmiddag kan afreizen naar het locale vliegveld Hato. Aldaar arriveert immers, per grote KLM Boeing, eindelijk de vervanger van de (veel) rustiger Fries. Na weken van eenzaamheid zal Uw Hoofdredacteur weer in de gelegenheid worden gesteld om met een Nederlandse collega uitvoering te gaan geven aan de complexe klus op dit zo fraaie eiland. Voordat het zover is, past echter een terugblik op 24 uren Curaçao welke voor U, zoals te doen gebruikelijk, is opgetekend in deze editie van "Een Zonnig Avontuur."

Uw Hoofdredacteur kan, en wil, er niet om heen. Wat een triest nieuws daalde er gisteren over Nederland, maar ook over Curaçao, toen duidelijk werd dat de al wekenlang vermiste broertjes Ruben en Julian levenloos waren aangetroffen. Dit trieste nieuws bereikte Curaçao aan het begin van de middag, al was toen nog niet duidelijk of het inderdaad om beide mannetjes zou gaan. Nieuws waarvoor Uw Hoofdredacteur in ieder geval al weken bang was om het te horen. Later, toen de avond op dit eiland was ingevallen, werd duidelijk dat het inderdaad om de beide broertjes ging. Wat triest, wat triest. In zulke situaties schieten woorden tekort. Al heeft Uw Hoofdredacteur in zijn werkzame leven al diverse malen vreselijke gebeurtenissen meegemaakt, het nieuws van gisteren raakte hem bijzonder diep. Wellicht dat dit te maken heeft met het feit dat hij zelf nog jonge kinderen heeft, maar het is hem volstrekt een raadsel wat mensen toch tot zulk vreselijk handelen kan drijven. Hoe groot kan dus het contrast in het leven zijn? Terwijl de een in diepe ellende verkeert, gaat het de ander juist goed. Hoe is het toch in Godsnaam mogelijk?

Dan ontving Uw Hoofdredacteur gelukkig ook ander nieuws uit Nederland, waar komende week de winter weer lijkt terug te keren. Het bericht was, compleet met fraaie foto's, afkomstig van de heer Pinoccio. U moet weten, de heer Pinoccio woont landelijk, ergens in de provincie Twente. Zo landelijk, dat de heer Pinoccio zelfs de mogelijk heeft een kleine schare pluimvee rond te laten scharrelen onder leiding van een mooie Vroomshoopse haan. Dat dit mooie plaatje echter ook ongemak kan opleveren, moge blijken uit onderstaand verhaal. Het was in de nacht van zaterdag op zondag namelijk weer eens zover. De haan van de heer Pinoccio had zijn wekker, zo leek het althans, op 03.00 uur in de ochtend laten aflopen. Dit overigens met als gevolg een veel te vroeg ontwaakte heer Pinoccio die, na enige krachttermen naar buiten te hebben geslingerd, gelukkig weer rustig verder knorde. Toen de heer Pinoccio vervolgens op de Christelijke tijd van 11.30 uur opstond en besloot zijn hoeve te gaan inspecteren, stuitte hij op een enorme verrassing. Wat was namelijk het geval? Welnu, de heer de Haan bleek niet slechts te hebben gekraaid vanwege zijn aflopende wekker, maar ook vanwege een ongewenste indringer. De zoon van den vos Reinaerde had zich 's nachts gemeld in het kippenhok en dientengevolge het tumult veroorzaakt. Toen zoontje vos echter werd geconfronteerd met de nachtelijke uitlatingen van de heer Pinoccio, besloot hij onverwijld op de vlucht te slaan. Helaas voor de fraai uitziende vos, heeft de heer Pinoccio een grote vijver rond zijn hoeve aangelegd, met in het midden enige fraaie sierstenen. U begrijpt het al: het vosje tuimelde, ontdaan door de krachttermen van de heer Pinoccio, plots de vijver in. Gelukkig gelukte het de, met een warme bontjas getooide, vos om houvast te vinden op de sierstenen. Zo trof de heer Pinoccio de hevig bibberende Reinaerde junior aan. Familieberaad volgde. Wat te doen met de onverlaat? Uiteindelijk diende de heer Pinoccio, onder druk van zijn dierliefhebbende gezinsleden, de dierenambulance te bellen. Uiteindelijk waren het dan ook de medewerkers van die dierenambulance die het vosje afvoerden, daarmee de heer Pinoccio verzekerend van een goede nachtrust in de toekomst.

Wordt vervolgd.....