Op het zo fraaie
eiland Curaçao is het vandaag zondag 17 november 2013 geworden. Het is nog zeer
vroeg in de ochtend nu Uw Hoofdredacteur het zojuist licht heeft zien worden op
dit eiland. Feitelijk is Uw Hoofdredacteur al wakker vanaf iets na drie uur in
de nacht. Het was namelijk zo dat het gisteren de dag was waarop de Goedheiligman
voet op Curaçaose bodem zette. En, dat betekende dat de Olijke Twee
gisterenavond, voor het slapen gaan, in de gelegenheid werden gesteld hun
schoen te zetten met daarin een grote winterwortel voor het paard van de Sint.
Welnu, vanaf drie uur in de nacht meldde zich dochterlief Julia met de
mededeling dat zij zich afvroeg op Piet misschien al een cadeautje in de schoen
zou hebben gedaan. Uiteindelijk, zo tegen vieren, toen Uw Hoofdredacteur het
olijke tweetal beloofde dat het de laatste keer zou zijn geweest dat er
schoenen mochten worden gezet, besloot het tweetal nog een uurtje te blijven
liggen. En zo heeft Uw Hoofdredacteur, ook vandaag, weer meer aan zijn dag.
Pfff.
Gisteren was het
een dag die Uw Hoofdredacteur niet snel zal vergeten. Immers, de intocht van de
Goedheiligman ging aan Uw Hoofdredacteur voorbij omdat er vele werklieden
allerlei klussen zouden komen verrichten. Vanaf 9 uur zou Uw Hoofdredacteur de
eerste vakman mogen verwelkomen, zo was eerder bericht. Nou, U begrijpt het al:
al wat Uw Hoofdredacteur ziet, werklui niet! Er kwam dus simpelweg weer eens
niemand opdagen tot er zich, kort nadat de middag een aanvang had genomen, een elektricien
meldde. "Bon tardi, bon tardi. Ik ben helaas iets later. Neemt U mij niet
kwalijk. Ach ja, U weet, dit is Curaçao of niet?" Uw Hoofdredacteur maakte
de man duidelijk dat het hem weinig interesseerde of het nu Curaçao was of
Zanzibar. "Komen Uw collega's ook nog? Er moet immers een hele lijst
worden afgewerkt." De elektricien vertelde dat hij slechts zijn zoon en
dochter bij zich had. "Maar die zijn niet om te werken hoor. Die zijn meer
voor de gezelligheid mee. Hahaha." Welnu, het lachen was Uw Hoofdredacteur
al lang vergaan. 
Een uurtje later
meldde zich welgeteld 1 klusjesman. "Bon tardi, bon tardi. Nee, ik ben
alleen. De schilder kon vandaag niet. Ik kom overigens slechts even kijken wat
er allemaal gebeuren moet. Als ik dan materialen heb aangeschaft, dan kunnen we
een afspraak maken voor een dag waarop alles kan worden afgewerkt." Uw
Hoofdredacteur ontplofte welhaast en vertelde de man dat hij het helemaal zat
was. "Er is beloofd dat alles vandaag zou worden afgewerkt. Al vele malen
heb ik thuis moeten blijven terwijl er vervolgens niemand kwam opdagen. Ik sta
erop dat alles dit weekeinde wordt afgewerkt." De klusjesman knikte en gaf
toe dat het probleem hem duidelijk was. "Ik denk dat ik zeker weet dat we
morgen komen. Ik denk dat ik U dat beloof!" U begrijpt, Uw Hoofdredacteur
heeft er geen enkel vertrouwen meer in dat er vandaag ook daadwerkelijk iemand
komt opdagen. Hij denkt dus dat hij zeker weet dat er niemand komt!
De elektricien
daarentegen bleek een enorm licht te zijn. "Ik zie het al op de lijst. Ik
moet de buitenverlichting repareren. Als U alle stekkers even in het
stopcontact steekt, dan kan ik zien waar de verlichting zit!" Toen Uw
Hoofdredacteur de man berichtte dat het geen zin zou hebben de stekkers in
contacten te steken omdat de verlichting juist defect was, moest de man wel
even nadenken. Uiteindelijk besloot hij simpelweg de snoeren te gaan volgen om
de verlichting te kunnen detecteren. "Ik moet even weg om wat onderdelen
te halen, ik ben binnen een half uurtje terug", zo wist de elektricien.
Het duurde vervolgens tot het einde van de middag alvorens de man weer
terugkeerde. "Ik stond hier al enige tijd geleden weer voor de deur. Ik
was echter de onderdelen vergeten. Hahaha, wat een stunt of niet?" De
buitenverlichting werd gelukkig uiteindelijk gerepareerd. Tijd om de
verlichting in de keuken te gaan vernieuwen. "Ach, ik zie het al. Er
moeten nieuwe spotjes in. Ik heb mooie led verlichting voor U meegenomen.
Helaas heb ik maar twee witte spots bij me terwijl het er drie moeten zijn. Ik
rijd even snel naar huis, ik woon in de buurt, en haal even een witte spot
erbij op. Tot zo!" Slechts drie uren later kwam de vakman weer aanrijden.
In zijn gezelschap wederom zijn kinderen. Keurig in het pak gestoken en
welriekend naar prima aftershave deelde de elektricien mee dat hij van de
gelegenheid gebruik had gemaakt zich alvast te prepareren voor een uitje.
"Het is immers al laat of niet. Als je zo bezig bent, dan vliegt toch
eigenlijk de tijd. Of denkt U daar anders over?" Uw Hoofdredacteur berichtte
maar niet wat hij werkelijk dacht en vroeg naar de witte spot. "Oh ja,
kijk eens. Ik heb een hele tas vol spots meegenomen. Er zitten er dertig in.
Daar zal vast wel een witte tussen zitten." Nou, U begrijpt het al! Geen
enkele witte, doch slechts gele spots. "Ik rijd wel even weer naar huis.
Ik woon hier immers toch in de buurt", zo wist de elektricien. Uw
Hoofdredacteur was het echter volledig zat en berichtte dat het, wat hem
betreft, prima zou zijn om drie gele spots te bevestigen in plats van witte. En
zo kon het zijn dat Uw Hoofdredacteur, al tegen een uur of negen in de avond,
afscheid kon nemen van de elektraman en zijn kinderen. Gezelligheid kent immers
geen tijd!
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten