Op het nog altijd
zeer regenachtige eiland Curaçao is de zaterdag aangebroken. Het is vandaag 2
november 2013 en, bij tijd en wijle, vallen er enorme bakken water uit de
hemel. Ach, Uw Hoofdredacteur denkt maar zo: "Het is goed voor de
tuin!" Het is zaterdag vandaag hetgeen betekent dat zoonlief Levi alweer
geruime tijd geleden is vertrokken naar zijn wekelijkse knutselclub. Wanneer
zoonlief straks zal worden opgehaald dient vervolgens de reis naar de muziek-
en zangles, en naar de grutter die op de kleintjes past, te worden ingezet. U
ziet, er valt vandaag weer eens voldoende te beleven. En dat terwijl er, rondom
Huize Hoofdredacteur, ook nog eens van alles speelt rond het gifgroene zwembad.
Hedenochtend meldde zich namelijk de poolservice waarna onmiddellijk het tumult
een aanvang kon nemen. "Het water is groen", zo berichtte de dame van
de poolservice. "Ik ga direct mijn baas bellen!" Even later meldde
zich de baas die zelf polshoogte wilde komen nemen. Klaarblijkelijk was de bril
die de baas droeg niet echt op sterkte, aangezien de baas niet goed waarnam
waar het zwembad begon. De baas liep dientengevolge, met kleren aan, pardoes
het water in. Nou U begrijpt, zulke kunsten kan Uw Hoofdredacteur hogelijk
waarderen! Hoe het ook moge zijn, na twaalf uur vanochtend zal er een ultieme
poging worden gedaan het zwembad te voorzien van een passende kleur. Uw
Hoofdredacteur is overigens ten zeerste benieuwd of dat zal gaan lukken.
Gisteren was het
gezin Hoofdredacteur, gedurende de avonduren, genood door een bevriend
marinestel. Bij het stel in de woonwijk werd een heuse Halloween party
georganiseerd, waarbij het gezin Hoofdredacteur van harte welkom was. Het enige
dat meegebracht diende te worden genomen, waren 24 rollen toiletpapier. Dat
papier was bestemd voor een spelletje dat door de langslopende jeugd gespeeld
zou moeten worden alvorens zij in het bezit van snoepwaren zouden worden
gesteld. Althans, dat dacht Uw Hoofdredacteur! Op de party aangekomen, in het stikdonker,
begon de oudste olijkerd, Julia geheten, wat te twijfelen. "Och Papa, wat
nu als ik Levi kwijtraak? Hij gaat nu al steeds op straat lopen. Ik voel me zo
verdomd alleen. Ik verlies hem steeds uit het oog!" Uw Hoofdredacteur
trachtte het meiske, verkleed als heks, enigszins gerust te stellen door te
melden dat het vast heel erg leuk zou worden en door de toezegging te doen dat
Levi wel op haar zou passen. Gaandeweg, hoe meer de start naderde, werd het grietje
immer zenuwachtiger en de eerste tranen verschenen al op haar geschminkte
gezichtje. Tijd om de groepen te laten vertrekken.
In drie
verschillende groepen vertrok de jeugd om langs de huizen te trekken. Bij ieder
huis diende een spel te worden gespeeld, naar een filmpje te worden gekeken of
naar een verhaaltje te worden geluisterd alvorens de snoepwaren in ontvangst
konden worden genomen. Toen de eerste groep richting Uw Hoofdredacteur en het
toiletpapier kwam gelopen, bleek plots dat Uw Hoofdredacteur de spelregels
enigszins verkeerd had geïnterpreteerd. Het was namelijk niet de bedoeling dat
de jeugd zou worden ingepakt in het papier. Nee, Uw Hoofdredacteur bleek het
slachtoffer. Volledig als mummie ingepakt maakte Uw Hoofdredacteur de rest van
de avond dan ook mee. Na ongeveer anderhalf uur waren alle groepen weer bij het
startpunt aangekomen. Dochterlief vertoonde zich met een zogenaamde "big
smile" op haar gelaat. "Och Papa, wat was het leuk. Ik heb zo een
enorm leuke dag en avond gehad! Gaan we dit volgend jaar weer doen Pap?" U
ziet, soms moet je eerst even door de zure appel heen bijten!"
Wordt vervolgd.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten