Wat een gedoe!

Ja hoor, het is zover. Bijna zit de eerste week van eenzaamheid er voor Uw Hoofdredacteur op. Wat een gedoe! Het is vandaag zaterdag de 6e juli 2013 en Moeder de vrouw blijft nog drie weken weg. Alles loopt al in de soep. Zo kon het dan ook zijn dat Uw Hoofdredacteur gisteren gebeld werd, terwijl hij in een zeer geheim overleg zat, door een dame met de volgende boodschap: "Bontardi. Dit is de mevrouw van de wasmachineafdeling. Er staan mensen voor Uw huis om Uw defecte wasmachine van 226 Volt op te halen. Schrik niet! Ze hebben witte pakken aan vanwege het voltage." Toen Uw Hoofdredacteur berichtte dat er niemand in huis was omdat Uw Hoofdredacteur voorafgaand gebeld zou worden op welke dag het defecte apparaat zou worden gehaald, bleef het even stil. Vervolgens: "Oh, U bent na vijven thuis? Dan bel ik even met de chauffeur dat hij dan nog even bij U langs moet gaan. Geen probleem hoor! Feliz atardi." U snapt het al, aan het einde van de dag snelde Uw Hoofdredacteur naar huis om, aldaar aangekomen, een kaartje aan te treffen. Een internationaal kaartje, dat dan weer wel. U begrijpt het al. Dat wordt maandag weer bellen.....

Dan ontving Uw Hoofdredacteur bericht uit het verre Nederland, alwaar Moeder de vrouw met ons beider koters verblijft. Onderdak hebben zij gevonden in de buurt van Oom Albert en Tante Reinie, die inmiddels sterk Duits georiënteerd blijken te zijn. De uitvalsbasis is derhalve een camping te Uelsen, alwaar zich zeer vreemde voorwerpen blijken te bevinden. Stelt U zich maar eens voor: je bent twee jaar en je weet van helemaal niets. Dan is het klaarblijkelijk tijd geworden om je op te pakken en je mee te voeren naar Curaçao. Uiteindelijk, na lange tijd, wen je aan het water en leer je zwemmen en ga je met allerlei vreemde snuiters naar school. Dat is je wereld! Nu ga je terug, en wel naar Uelsen! The place to be. Wat tref je aan? Ja hoor, een heuse eikel. Die er overigens geheel anders uitziet dan je vader. Terwijl je Moeder je dat nog wel geleerd had! Dat het mannetje trots een wereldvreemd ding wilde showen, en aan Uw Hoofdredacteur vroeg: "Was jij dit toen je klein was Pap", dat begrijpt Uw Hoofdredacteur dan ook wel.

Terwijl Uw Hoofdredacteur vereenzaamt, stromen de berichten uit Nederland binnen. Zo kon het dan ook zijn dat melding werd gemaakt bij Uw Hoofdredacteur van het bezoek aan de hartsvriendin van Moeder de vrouw, Monique geheten, en haar partner Ferry. Beiden zijn recentelijk de trotse ouders geworden van zoonlief Kay. Een mooi mannetje, dat is werkelijk het geval. Trots werd er dan ook met Kay geposeerd voor een mooie foto, hetgeen meer dan gelukte. Maar vervolgens! "Wat zou het toch nog leuk zijn een broertje te hebben Hoofdredacteur!" zo luidde het bericht uit Nederland. Uw Hoofdredacteur zag de bui al hangen. Hij mailde nog eens terug "Dream On!", en dook vervolgens onder. Van ganser harte hoopt Uw Hoofdredacteur dat Moeder de vrouw nog een avondje op het mooie kereltje mag passen. Dat hij maar heel veel moge huilen (Sorry).

Als laatste nog iets over de hondjes van het gezin Hoofdredacteur. Zij zijn enorm van slag. Met het gezelschap van Uw Hoofdredacteur stellen zij zich niet meer tevreden nu Moeder de vrouw en de beide olijkerds zijn verdwenen. Als Uw Hoofdredacteur thuis is gekomen van zijn werk, keuren zij hem geen blik waardig. Het eten wordt geweigerd. Het enige wat het tweetal doet: LIGGEN VOOR DE TOEGANGSDEUR! Het geeft onmiddellijk de verhoudingen weer: de baas van de roedel is op stap. Nog maar een paar weken jongens, dan zijn ze er weer!

Wordt vervolgd.....