Op apegapen!

Het is de laatste dag van de maand juli geworden op het nog altijd zeer hete eiland Curaçao. Het is immers woensdag 31 juli 2013 vandaag. De werkweek gaat doormidden gezaagd worden vandaag, iets wat Uw Hoofdredacteur gisteren voor zijn gevoel al overkwam. Maar, daarover later meer. Terwijl Uw Hoofdredacteur zich werkelijk strompelend naar het werk diende te begeven vanochtend vroeg, heeft Moeder de vrouw, in samenspraak met de Olijke Twee, besloten vandaag een dagje te gaan zonnen en zwemmen bij het aquapark van Kunuku. Een voornemen waarop Uw Hoofdredacteur, U kunt zich dat wellicht voorstellen, uitermate jaloers is. Maar ja, je hebt nu eenmaal ook werkpaarden nodig, is het niet? Hoe het ook moge zijn, nog maar een paar zeer drukke  werkdagen en dan breekt, ook Voor Uw Hoofdredacteur, het weekeinde alweer aan. Niets te klagen dus eigenlijk!

 

Gisterenochtend ging, in alle vroegte, het immense karwei van start! Immers, twee immense containers dienden er door collega Bullie en Uw Hoofdredacteur te worden uitgeladen. Dat alles diende zo snel als mogelijk plaats te vinden, althans zo deelde de maatschappij die de containers in eigendom heeft, Uw Hoofdredacteur met klem mede.  Na een zeer indringend overleg met de verhuurder van de loods waarin de containers waren gestald, verkreeg Uw Hoofdredacteur overigens alsnog toestemming om enige van zijn "pupillen" als hulpkracht te mogen inzetten. Dat bleek overigens achteraf maar goed ook. In alle vroegte toog Uw Hoofdredacteur dus allereerst naar een winkel om de nodige flesjes drinken in te slaan voor "de crew." Gewapend met een enorme koelbox en twee dozen vol speculaasjes spoedde Uw Hoofdredacteur zich vervolgens naar de loods alwaar collega Bullie al een uurtje voordien was aangeland.

Er bleken, bij aankomst van Uw Hoofdredacteur, al ettelijke dozen uit de container te zijn gelost door de heer Bullie. Snel bood Uw Hoofdredacteur een helpende hand waarna, gedurende een uur of twee, de beide zwoegers een container al voor ongeveer de helft bleken te hebben leeggemaakt. Bureaus, kasten, brandkasten, rolcontainers, tafels en vele, vele stoelen hadden zij al uit container een verwijderd toen de hulptroepen eindelijk arriveerden. "Kom jongens, snel aan het werk!" zo probeerde Uw Hoofdredacteur de ploeg te enthousiasmeren. "Nou, nou. We gaan eerst eten hoor", zo luidde het collectieve weerwoord. Uiteindelijk, een half uurtje later, werden de armen daadwerkelijk uit de mouwen gestoken. En hoe!

 

Binnen twee uren gelukte het om beide gigantische containers volkomen leeg te maken en de goederen keurig op orde te rangschikken. Na die twee uren lag Uw Hoofdredacteur trouwens op apegapen en was zijn kleding, in eerdere instantie bestaande uit een keurig wit Polar shirt en een korte broek, tot in elke naad natter dan nat. Ook collega Bullie kon nog slechts rechtop staan, nu het hem niet langer gelukte om ook maar enige beweging te maken die zou kunnen gelijken op iets wat op bukken leek. U begrijpt het al, het gezelschap was kapot! Het was maar goed dat Moeder de vrouw, vergezeld door beide olijkerds, Uw Hoofdredacteur kwam voorzien van een heerlijk kaasbroodje. "Dat vind ik lief jongens! Hebben jullie zomaar aan me gedacht?" zo vroeg uw Hoofdredacteur de jongste olijkerd, Levi geheten. Goudeerlijk antwoordde het mannetje vervolgens: "Nou nee hoor Pap! Ik had het broodje van Mama gekregen maar ik vind 'm niet zo lekker. Dus dacht ik: ik geef hem aan jou, dan ben ik eraf! Zullen we trouwens doen alsof ik alles uit de container heb geladen Pap?" U begrijpt, Uw Hoofdredacteur vond het allang best. Nu nog maar even wachten op de volgende twee containers. Het is te hopen dat de douane nu niet plotsklaps heeft besloten om sneller te gaan werken dan gebruikelijk. Een kleine opfrisperiode zou namelijk maar wat welkom zijn!

Wordt vervolgd.....